معینی در گفت‌وگو با آتیه آنلاین افزود: در واقع در نظام‌های بیمه‌ای حمایت‌ها با بیمه‌های اجتماعی پیوند تنگاتنگ دارد. اما در کشورهایی مانند ایران نظام تأمین اجتماعی عمدتاً معطوف به ارائه خدماتی مانند پوشش درمان افراد، تأمین مستمری بازنشستگی برای افراد پس از دوران کار و پرداخت بیمه بیکاری است.

به گفته معینی، عمق و میزان پوشش بیمه خدمات در مقایسه با بسیاری از کشورها به ویژه کشورهای توسعه‌یافته محدودتر است و به همین دلیل در سال‌های اخیر بحث‌های متعددی در زمینه پوشش بیمه سلامت برای عموم افراد، بحث بیمه‌های تکمیلی برای تکمیل زنجیره‌های درمان مطرح شده است.

او ادامه داد: با تمام این چالش‌ها همچنان بحث پوشش کامل بیمه خدمات درمانی مانند کشورهای اروپای غربی همچون بریتانیا، آلمان، فرانسه یا کشورهای اسکاندیناوی در کشور ما با نوسانات شدید سیاست‌گذاری رو به رو است.

معینی بیان کرد: در اساس بسیاری از خدمات که بیمه‌های تکمیلی با دریافت وجوه بیشتری از درآمد افراد در کشورمان متقبل می‌شوند، در بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته در اصل جزء انفکاک‌ناپذیر خدمات درمان محسوب می‌شوند.

حمایت‌های اجتماعی سامانه بیمه اجتماعی کشور با استانداردها فاصله دارد

مدیرعامل شبکه تشکل‌های نابینایان و کم‌بینایان گفت: بسیاری از خدمات توانبخشی مورد نیاز افراد معلول توسط بیمه‌های اجتماعی در کشور پوشش داده نمی‌شود. یا به زبان علمی‌تر و نزدیک به عدالت، آنچنان که باید تحت پوشش قرار نمی‌گیرند.

معینی ادامه داد: در بسیاری از کشورها حتی تأمین وسایل ITC یا وسایل مدرن ارتباطی و اطلاعاتی مانند ه رایانه‌های ویژه نابینایان جز تعهدات پایه‌ای بیمه‌های تأمین اجتماعی است در حالی که در ایران نظام‌های بیمه‌ای بسیاری از خدمات را به سازمان بهزیستی احاله داده و عملاً آنها را جزء تعهدات خود نمی‌داند.

او بیان کرد: در بحث حمایت‌های اجتماعی سامانه بیمه اجتماعی کشور با استانداردهای کشورهای توسعه‌یافته فاصله بسیار دارد به عنوان نمونه اگر فردی معلول در کشورهای اسکاندیناوی نیاز به حتی مراقب ۲۴ ساعته داشته باشد تأمین هزینه‌های این مراقبان، پرستاران و کادرهای درمانی توسط بیمه‌های تأمین اجتماعی پوشش داده می‌شود اما در ایران همه این خدمات ذیل حمایت‌های اجتماعی بر عهده سازمان‌های حمایت اجتماعی مانند بهزیستی است که البته به علت عدم تکافوی منابع حداقل تاکنون بسیاری از این خدمات حداقلی ارائه می‌شوند.

تقبل وزارت بهداشت با بهزیستی برای خدمات‌بخشی به توانبخشی به معلولان

معینی افزود: وسایلی مانند صندلی چرخدار، انواع پروتز، عصاهای سفید موردنیاز افراد نابینا، سمعک و وسایل تقویت شنوایی افراد ناشنوا یا از آن فراتر وسایل بهداشتی مصرفی بسیاری از افراد دارای معلولیت که باید به طور روزانه مورد استفاده قرار گیرند و در تأمین بهداشت شخصی آنها نقش کلیدی ایفا می‌کنند باید به بهترین شیوه تأمین شود.

او بیان کرد: در بحث خدمات توانبخشی هر چند در سال‌های اخیر و به ویژه با اتکا به حکم ماده ۶ قانون حمایت از حقوق معلولان مصوب سال ۱۳۹۶، وزارت بهداشت در قالب تفاهم‌نامه‌های مختلف با سازمان بهزیستی متقبل ارائه خدمات توانبخشی طبق جدول به بسیاری از افراد معلول شده است.

مدیرعامل شبکه تشکل‌های نابینایان و کم‌بینایان گفت: اما همین اقدام اساسی حمایتی نیز مبتنی بر تفاهم‌های سالانه، مبتنی بر منابع محدود تخصیصی و بدون برنامه‌ریزی و تخصیص منابع پایدار در درازمدت است به همین دلیل همچنان بسیاری از افراد معلول به ویژه افراد دارای معلولیت‌های مبتنی بر آسیب نخاعی برای دریافت خدمات توانبخشی خود مجبور به پرداخت هزینه‌های سنگین به بخش خصوصی هستند.

او افزود: تنها راه عبور از این بحران در درجه نخست حل بحران صندوق‌های تأمین اجتماعی برای ایجاد بستر لازم جهت ارائه خدمات مورد انتظار از این صندوق‌ها از سوی دولت است.

به گفته معینی، این موضوع نیاز به تصمیم کلان به سیاستگذاری‌های مشخص، جبران بدهی‌های سنگین دولت به صندوق‌های تأمین اجتماعی، اصلاح ساختار این صندوق‌ها مبتنی بر بازده سرمایه‌های اجتماعی که مردم نزد آن به ودیعه گذاشته‌اند به جای بنگاهداری، عدم الزام صندوق‌ها به پذیرش شرکت‌های زیان‌ده دولتی در ازای بدهی‌های دولت و تمام تدابیری است که دست صندوق‌ها را در ارائه خدمات مبتنی بر لایه‌های مختلف به افراد نیازمند به ویژه سالمندان، افراد دارای معلولیت و افراد در معرض یا متحمل آسیب‌های اجتماعی باز بگذارد.