در دوران کرونا نیز اکثر افراد در جوامع دنیا به ارزش و جایگاه واقعی پرستاری پی بردند. معتقدم در جامعه ارتقای جایگاه این حرفه مقدس نیاز به تدابیر و تمهیدات اساسی و بنیادی دارد.
در استان کهگیلویه و بویراحمد ضریب اشغال میانگین تخت ۶۰ درصد و تعداد کادر پرستاری فعال ۱۲۵ نفر است که براساس استانداردها این تعداد نیروی انسانی برای ارائه خدمات مطلوب، افزایش راندمان نیرو و رضایت‌مندی شغلی کافی نیست و امور درمانی بیمه‌شدگان با انجام شیفت‌های اضافه پاسخ داده می‌شود. باید توجه داشت پرستاران به دلیل انجام اضافه‌کار که بعضا متناسب با حقوق دریافتی نیست، بیشتر ساعات روز را در محیط کار سپری می‌کنند و به دور از خانواده به سر می‌برند. در نتیجه چنانچه اعضای خانواده درک متقابل از جایگاه و مسئولیت حرفه‌ای آنان نداشته باشند، به‌طور حتم پرستاران در زمینه مسائل خانوادگی دچار مشکلات فراوانی می‌شوند.
برای کاهش فشارهای حرفه‌ای پرستاران لازم است با به‌کارگیری ابزارهای مناسب و ایجاد جذابیت‌ها و رضایت‌مندی شغلی نسبت به جذب و نگاه‌داشت کادر پرستار گام برداشت. اهم این راهکارها به شرح زیر است:
- افزایش جذابیت‌های شغلی (تناسب دریافتی‌ها با سختی کار)
- توجه ویژه به معیشت این قشر و اتخاذ تدابیر ویژه و اصلاحی در زمینه اجرای تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری همانند گروه پزشکی
- کاهش ساعات کاری و توجه ویژه به اوقات فراغت کادر پرستاری با توجه به سختی‌های ذاتی این حرفه
- با افزایش جذبه‌های شغلی می‌توان از عواملی مانند تغییر شغل، جابجایی‌ها و انصراف در بین این کادر جلوگیری کرد.
مسائل کنونی پرستاران را عواملی مانند نبود انگیزه به دلیل ضعف مزایای شغلی، دریافتی کم و نامتناسب با حجم کار، اضافه‌کاری‌های اجباری، کمبود نیروی انسانی و عدم تناسب ضریب اشغال تخت با تعداد نیروی پرستاری براساس استانداردهای جهانی و عدم اجرای تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری به‌طور صحیح تشکیل می‌دهد.
فراموش نمی‌کنیم در دوران جنگ نابرابر ویروس منحوس کرونا، برخی پرستاران تأمین‌اجتماعی به‌طور داوطلبانه به مرکز کرونای شهرستان اعزام شدیم و در مدت دو ماه خدمت در آن مجموعه دانشگاهی با صحنه‌هایی مواجه بودیم که تفاوتی با مبارزه دوران دفاع مقدس نداشت؛ سلاح ما ایمان و اخلاص زمان جنگ بود. روحیه جهادی، انقلابی و خستگی ناپذیری که کادر درمان در آن دوران به عرضه نمایش گذاشت، ما را پیروز این میدان کرد. از نزدیک شاهد بودیم که یک پرستار، هم پرستار بود، هم همراه، هم تکنسین تاسیسات؛ در لحظات حساس قطعی اکسیژن پرستار آچار به‌دست برای حفظ جان بیماران و جلوگیری از سیانوز شدن آن‌ها اقدام به اتصال اکسیژن به کپسول پرتابل می‌کردند. پرستارانی که چندین روز امکان ملاقات با فرزندان و خانواده‌های‌شان را نداشتند و حتی بودند افرادی که با پیکر بی‌جان پدر یا مادر خود روی تخت بیمارستان مواجه می‌شدند.
نظر شما