در چنین شرایطی، تغییر محل تأمین مالی از بانک به بازار سرمایه یکی از راهبردهای اصلی برای بهبود این وضعیت به شمار می‌رود که چند سال است در دستور کار متولیان اقتصادی کشور قرار گرفته است، بازار سرمایه با توجه به پتانسیلی که دارد، از این توانایی برخوردار است که بتواند نقدینگی شرکت‌ها و بنگاه‌های تولیدی را با هزینه بسیار کمتری به نسبت بانک‌ها تأمین کند.

هدایت نقدینگی به سمت بنگاه‌های تولیدی از طریق بازار سرمایه علاوه رشد تولید و بهره‌وری، در مهار تورم نیز مؤثر است و در بلندمدت رشد اقتصادی کمک می‌کند، چراکه اصلی‌ترین نقش بازار سرمایه در توسعه اقتصادی کشورها، تسریع جذب و تأمین سرمایه صنایع و بنگاه‌های تولیدی است، بدین شکل، نقدینگی سرگردان که به سوداگری و رکود منجر می‌شود، در مسیر مولد قرار خواهد گرفت.

عرضه سهام زیرمجموعه شستا
حال در چنین شرایطی شرکت شستا به عنوان بزرگترین هلدینگ چندرشته‌ای در بازار سرمایه، از این فرصت تأمین مالی استفاده کرده و قصد دارد با عرضه اولیه سهام، تعداد قابل توجه‌ای از شرکت‌های زیرمجموعه‌های خود اقدام به تأمین مالی کند. این‌درحالی است که تاکنون شرکت‌های سرمایه‌گذاری هامون صبا، داروسازی دانا، سیمان آبیک و صنایع سرام‌آرا سهام آن‌ها در بازار سرمایه عرضه اولیه شده است. از سویی، آنتی‌بیوتیک‌سازی ایران و سرمایه‌گذاری صنایع لاستیک نیز در تابلوی معاملاتی بورس پذیرش شده‌اند و نماد آن‌ها درج شده و در صف عرضه اولیه سهام قرار دارند و از سوی دیگر شرکت‌های افق تأمین انرژی طوس، شرکت نفت ستاره خلیج فارس، هلدینگ سرمایه‌گذاری صنایع عمومی تأمین، خدمات ارتباطی رایتل، پخش اکسیر، سابیر، حریر خوزستان، هلدینگ سلولزی، توفیق دارو، شیمی‌بافت، کارگزاری صبا تأمین و پتروشیمی مروارید، با توجه به اعلام شستا در گزارش تفسیری خود، در صف ورود به بازار سرمایه قرار دارند.

از سوی دیگر، تأمین مالی از طریق عرضه اولیه سهام برای شرکت‌های زیرمجموعه شستا می‌تواند مزایای متعددی داشته باشد. اولین مزیت در این رابطه تأمین مالی مستفیم است، عرضه اولیه سهام به شرکت‌ها امکان تأمین منابع مالی بسیار مهمی می‌دهد. این منابع به عنوان سرمایه نقدی برای سرمایه‌گذاری در پروژه‌ها، تحقیق و توسعه و سایر فعالیت‌های در اختیار شرکت‌ها قرار می‌گیرد. مزیت دوم نیز این است که با عرضه عمومی سهام شرکت‌ها به دلیل حضور در بازار سرمایه، شناخت‌پذیری بیشتری در میان مردم و سرمایه‌گذاران کسب می‌کنند. مزیت سوم نیز شامل ارتقاء شفافیت خواهد بود.
افشای اطلاعات مالی و عملکرد شرکت‌ها به عنوان قسمتی از فرایند عرضه اولیه سهام قلمداد می‌شود. بر این اساس شرکت‌ها می‌خواهد شفافیت بیشتری داشته باشند که این موجب افزایش اعتماد مردم و سرمایه‌گذاران به شرکت می‌شود. مزیت چهارم نیز مرتبط با این موضوع است که عرضه عمومی سهام ممکن است ارزش سهام در دست سهامدار عمده را افزایش دهد، که این موضوع می‌تواند نویددهنده افزایش قیمت سهام باشد، مسأله‌ای که برای سهامدار خُرد از اهمیت بسزایی برخوردار است. مزیت پنچم نیز در ارتباط با انعطاف‌پذیری مالی است. با تأمین مالی از طریق عرضه اولیه سهام، شرکت‌ها به نوعی انعطاف‌پذیری مالی بیشتری برای تأمین منابع مورد نیاز خود دارند و می‌توانند برنامه‌های سرمایه‌گذاری و توسعه را دست بازتری انجام دهند. دست آخر نیز عرضه عمومی سهام می‌تواند به شرکت‌ها این امکان را بدهد تا از طریق تأمین منابع جدید به پروژه‌ها و برنامه‌های توسعه‌ای بیشتر را کلید بزنند.

راهکار انتشار اوراق بدهی

دو ابزار متعارف برای تأمین مالی از طریق بازار سرمایه وجود دارد. در این رابطه بنگاه‌های اقتصادی در وهله اول از طریق فروش سهام خود و افزایش شرکا می‌توانند اقدام به تأمین مالی کنند که این همان عرضه اولیه سهام است. در وهله دوم نیز ابزارهای مبتنی بر بدهی قرار دارند. بر این اساس، شرکت‌ها با انتشار اوراق بهادار که قابلیت نقدشوندگی دارد، می‌توانند اقدام به جذب نقدینگی کنند. مزیت این ابزار نسبت به تأمین مالی از طریق نظام بانکی، بلندمدت بودن آن است، . همچنین صندوق پروژه‌ها، شرکت‌های سهامی عام پروژه، اوراق سلف و... از جمله سایر ابزارها به منظور تأمین مالی در بازار سرمایه هستند.
تأمین مالی از طریق انتشار اوراق بدهی دارای مزایای زیادی برای شرکت‌ها و بنگاه‌ها تولیدی دارد. این روش به شرکت‌ها امکان جذب سرمایه بزرگتری را ارائه می‌دهد. انتشار اوراق بدهی به شرکت‌ها اجازه می‌دهد منابع مالی بیشتری را جذب کرده و از آن‌ها برای توسعه کسب‌وکار، سرمایه‌گذاری در پروژه‌های جدید، پرداخت بدهی‌ها و دیگر نیازهای مالی استفاده کنند. همچنین انتشار این اوراق، شرکت‌ها را قادر می‌سازد، تنوع منابع مالی ایحاد کنند و به جای استفاده از یک منبع مالی واحد، از انواع مختلف اوراق بدهی استفاده کنند که این کار باعث کاهش ریسک مالی می‌شود. انتشار اوراق بدهی به شرکت‌ها امکان می‌دهد تا در مقابل نقدینگی و نوسانات بازار مقاومت کنند؛ زیرا اوراق بدهی معمولاً مدت‌زمان معینی دارند و نیاز به پرداخت بهره دارند، این به شرکت‌ها امکان می‌دهد که برنامه‌های مالی خود را بهبود بخشند. این اوراق معمولاً به شرکت‌ها اعتبار و اعتماد بیشتری در بازار مالی ایجاد می‌کند. سرمایه‌گذاران به این شرکت‌ها به عنوان امری معتبر برای سرمایه‌گذاری نگاه می‌کنند.

این درحالیست که این کار به شرکت‌ها اجازه می‌دهد تا بدون افزایش سهامداری در شرکت، منابع مالی جذب کنند. همچنین به‌کارگیری برخی از انواع اوراق بدهی می‌توانند مزایای مالیاتی داشته باشند، زیرا به عنوان هزینه کسب‌وکار در تعدادی از موارد در مالیات محاسبه می‌شوند. در نهایت نیز انتشار اوراق بدهی به شرکت‌ها این امکان را می‌دهد تا ارتباط مستمری با سهامداران و سرمایه‌گذاران خود برقرار کنند که این موضوع می‌تواند به بهبود ارتباط و تبادل اطلاعات منجر شود. با این توضیحات، تأمین مالی از طریق انتشار اوراق بدهی یک روش معتبر و مؤثر برای شرکت‌ها به منظور تأمین سرمایه‌ در گردش است که شرکت‌ها می‌توانند با حضور در بازار سرمایه از این امکان استفاده کنند.