خدمات فیزیوتراپی در سال‌های اخیر با اقبال توجه مردم مواجه شده و روز به‌ روز شناخت مردم از شیوه‌های درمان این بیماری بیشتر می‌شود. به یاد دارم هنگامی که هفت سال قبل وارد بیمارستان شدم، تعداد مراجعه به واحد فیزیوتراپی بالا نبود؛ اما امروزه این مراجعه به طور چشمگیری افزایش یافته و بیشترین عامل شناخت مردم از فواید فیزیوتراپی ناشی از مشاهده اثربخشی این رشته در درمان بیماری‌ها است. از طرفی باید توجه داشت که جامعه به سمت سالمندی پیش می‌رود و نیاز به خدمات فیزیوتراپی برای کاهش مشکلات سالمندی مانند آرتروز و دردهای اسکلتی رو به تزاید است.

در بحث اهمیت خدمات فیزیوتراپی در حفظ سلامت افراد جامعه می‌توانم به مسأله استفاده از گوشی‌های موبایل؛ به‌ویژه از سوی نوجوانان اشاره کنم. متأسفانه در بین نوجوانان مشکلاتی مانند گردن‌درد، کمردرد و مشکلات اسکلتی به دلیل عدم آشنایی با شیوه‌های صحیح به‌ دست‌گیری موبایل، رایج شده و سن شیوع مشکلات اسکلتی، رو به کاهش است. باید موقعیت فیزیکی بدن هنگام به‌کارگیری گوشی‌های موبایل در شرایط ایمن قرار گیرد. چنانچه افراد یکی دو بار به کارشناسان فیزیوتراپی مراجعه کنند، می‌توانند روش صحیح استفاده از گوشی‌های موبایل را از نظر موقعیت فیزیکی و امنیت جسمانی فراگیرند. کارمندان پشت‌ میزنشین نیز می‌توانند با راهنمایی فیزیوتراپیست‌ها روش‌های صحیح نشستن را آموزش ببینند تا از عوارض نشستن‌های طولانی در امان باشند. برخی خدمات فیزیوتراپی و تجهیزات لازم برای ارائه این خدمات تحت پوشش بیمه قرار ندارد. برای مثال دستگاه‌های مگنت‌تراپی (مغناطیس درمانی)، شاکویوتراپی، لیزر پرتوان، تحت پوشش بیمه نیست و نیز یکسری از خدمات مانند «سوزن خشک» و «منوال‌تراپی»، «کینزیوتیپ» (ترمیم عضلات) از پوشش بیمه برخوردار نیست؛ در حالی که پوشش بیمه‌ای این خدمات نیز بسیار ضروری است.

واحد فیزیوتراپی بیمارستان سبلان تنها واحد فیزیوتراپی تأمین‌اجتماعی در استان به شمار می‌رود و سایر مراکز درمانی تأمین‌اجتماعی در شهرستان‌ها فاقد این خدمت است؛ از این‌رو تعداد مراجعه‌کننده به این واحد بسیار زیاد است و بعضاً ارائه نوبت به بیماران حدود دو تا سه ماه به ‌طول می‌انجامد. ما در این واحد دو فیزیوتراپیست هستیم که مشغول به خدمتیم و روزانه حدود ۵۰ بیمار را پذیرش می‌کنیم که شامل حدود ۳۵ بیمار سرپایی و ۱۵ بیمار بستری می‌شود. در بسیاری از کشورهای پیشرفته نظیر آمریکا، رشته فیزیوتراپی در مقطع دکترای حرفه‌ای تدریس می‌شود که نشان‌دهنده اهمیت و پیشرفت این رشته است، به نحوی که دستاوردهای علمی آن در مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد نمی‌گنجد. در مقطع دکترای حرفه‌ای دانشجویان از همان ابتدا به مدت هفت سال تحصیل کرده و با عنوان دکترا، فارغ‌التحصیل می‌شوند، اما در کشور ما هنوز این شیوه تدریس متداول نشده و دانشجویان این رشته در مقاطع لیسانس، فوق‌لیسانس و سپس دکترا تحصیل می‌کنند.

یکی از مهمترین مسائل فیزیوتراپیست‌ها موضوع برخورداری از مزایای مشاغل سخت‌ و زیان‌آور است. بسیاری از خدمات فیزیوتراپی و تمرینات بدنی بیماران مستلزم صرف نیرو و انرژی زیادی است که سبب فرسودگی جسمانی فعالان این عرصه می‌شود و انتظار می‌رود این حرفه نیز جزو مشاغل سخت و زیان‌آور قرار گیرد. ایجاد مقطع دکترای حرفه‌ای فیزیوتراپی در کشور نیز می‌تواند سبب ارتقای خدمات این رشته شود.