با توجه به اینکه صنعت سیمان یکی از صنایع مادر و پیشرو در کشور است و کمبود تولید می‌تواند تبعاتی را به‌دنبال داشته باشد، نباید اجازه داد که تولید متوقف شود. در حال حاضر کارخانجات تولید سیمان، به کشورهای منطقه صادرات انجام می‌دهند و این مسئله برای کشور ارزآوری مناسبی را به‌همراه دارد. طبعاً اگر خللی در تولید ایجاد شود، بحث صادرات نیز با مشکل روبه‌رو خواهد شد. وزارت نیرو باید تمهیداتی را بیندیشد که برق صنایع تأمین شود تا با توجه به نام‌گذاری سال از سوی رهبر معظم انقلاب، شاهد رونق گرفتن و رشد تولید در کشور باشیم. نتیجه این مسئله افزایش اشتغال در کشور خواهد بود. همچنین به‌دلیل اینکه سیمان یک صنعت صادرات‌محور است، قدر مسلم اشتغالی که به‌وسیله این صنعت رقم می‌خورد، با ارزش افزوده بسیار زیادی برای کشور همراه خواهد شد. از سوی دیگر باید مانند سال گذشته با برنامه‌ریزی‌های مؤثر، برق بخش خانگی نیز قطع نشود. این کار نیاز به برنامه‌ریزی و همدلی از سوی تولیدکنندگان و مسئولان دولتی دارد، تا با یک تدبیر مناسب این موضوع حل‌وفصل شود و جریان تولید سیمان در کشور همچنان با قدرت ادامه پیدا کند.
علاوه بر بحث تأمین انرژی، این روزها شرکت‌های تولید سیمان، با افزایش ۳۰درصدی هزینه‌های حمل مواجه شده‌اند. این مسئله بخصوص بر روی صادرات تأثیرگذار است و باید این موضوع مورد توجه قرار گیرد تا شرکت‌ها از این بابت متضرر نشوند. افزایش هزینه‌ها تأثیر مستقیمی بر روی هزینه تمام‌شده سیمان صادراتی خواهد داشت و قیمت ما را در قیاس با رقبای منطقه‌ای افزایش می‌دهد. همین امر می‌تواند با تبعات زیادی برای بازارهای صادراتی کشورمان در حوزه سیمان همراه باشد. در حال حاضر چند هلدینگ بزرگ در صنعت سیمان حضور دارند، اما با توجه به مشکلاتی که در صنعت وجود دارد، این هلدینگ‌ها چندان راغب به گسترش فعالیت‌های خود نیستند و این بسیار زیان‌بار است. با توجه به فرصت‌هایی داخل و خارج از کشور، تولید سیمان می‌تواند با افزایش همراه شود، اما این کار نیاز به سرمایه‌گذاری دارد که باید توسط هلدینگ‌های سیمانی
انجام شود.
به‌دلیل مشکلات تأمین انژری در حوزه برق و گاز، تولید کارخانجات فعلی هم با معضل روبه‌رو است، چه برسد به اینکه بخواهیم کارخانه جدیدی احداث کنیم. بنابراین باید مشکلات حوزه سیمان بخصوص در بحث تأمین انرژی حل شود تا انگیزه برای سرمایه‌گذاری بیشتر ایجاد شود. تقسیم سود بالای ۹۰ درصد در مجامع شرکت‌های سیمانی از دیگر مسائلی است که باید در مورد آن تجدیدنظر شود، زیرا بیش از ۹۰ درصد سودی که باید داخل شرکت انباشته شود و صرف نوسازی و بازسازی کارخانه شود، سالانه به صورت نقدی بین سهامداران توزیع می‌شود. با این کار، نقدینگی و سرمایه در گردش از شرکت‌ها بیرون می‌رود. بنابراین اگر این مسئله مرتفع شود و حداقل ۷۰ درصد سود شرکت‌ها، نقدی توزیع شود و ۳۰ درصد بقیه صرف نوسازی خطوط تولید شود، مسلماً می‌توان شاهد افزایش تولید سیمان در کشور بود.