حیدری در گفت‌وگو با آتیه آنلاین درباره برنامه هفتم توسعه و اینکه آیا این برنامه در راستای ایفای تعهدات سازمان تأمین اجتماعی می‌تواند تأثیرگذار باشد، افزود: البته دولت در راستای اجرای لایحه برنامه هفتم توسعه تعهدات خود به سازمان را کاهش می‌دهد. اما باید با تبیین و تدوین برنامه‌های بلندمدت و قوانین و مقررات سازمانی نسبت به برنامه‌ریزی در این نهاد بیمه‌گر اقدام کرد.
او ادامه داد: در واقع قاعده تغییرات در این لایحه قاعده برنامه محور نیست برای اینکه تعهدات در سازمانی همچون تأمین اجتماعی بلندمدت است و باید در قالب یک لایحه جداگانه‌ای جدای از برنامه هفتم توسعه محورهای لازم برای اجرای تعهدات این نهاد در نظر گرفته شود.
حیدری بیان کرد: در صورت ایجاد لایحه جداگانه برای قوانین و مقررات تأمین اجتماعی این اقدام می‌تواند در استای اجرای تعهدات، منابع و مصارف این سازمان را در بلندمدت تأمین کند و مشخصا برای یک برنامه پنج ساله نباشد.
قوانین تأمین اجتماعی نمی‌تواند قانون برنامه‌ای باشد
فعال حوزه کسب و کار و بیمه‌های اجتماعی گفت: یکی از ایرادات به این گونه برنامه‌ها این است که این قواعد مانند برنامه هفتم توسعه برنامه‌ای نیستند یعنی قانون تأمین اجتماعی نمی‌تواند قانون برنامه‌ای باشد.
او اضافه کرد: نگاه برنامه‌های این سازمان برای اجرای تعهدات خود بلندمدت است و تا زمانی که تغییری به لحاظ ضرورت اصلاحات یا تغییرات احساس نشود این قانون باید مادام‌العمر باقی بماند.
حیدری بیان کرد: به عنوان نمونه در ماده ۷۶ قانون تأمین اجتماعی از زمان تصویب در سال ۱۳۵۴ تاکنون هیچ تغییری نکرده است که در واقع باید قوانینی بلندمدت برای همه موضوعات سازمان در نظر داشت.
او به برخی تغییرات درباره قانون مشاغل سخت و زیان‌آور در برنامه هفتم توسعه اشاره کرد و افزود: به عنوان نمونه قانون بازنشستگی پیش از موعد در سازمان تأمین اجتماعی از سال ۱۳۸۰ تاکنون هیچ اصلاحی در آن صورت نگرفته است و اکنون نیز نمی‌توان با یک برنامه شرط سنی برای قانون مشاغل سخت و زیان‌آور اعمال کرد و پس از این برنامه و با گذشت پنج سال یا اجرای لایحه‌ای جدید، دیگر تکلیف این قانون مشخص نباشد.
باید تکالیف قوانین تأمین اجتماعی مشخص شود
حیدری ادامه داد: در حال حاضر برای زنان شاغل در زمان احراز شرایط بازنشستگی با استفاده از قانون مشاغل سخت و زیان‌آور سن ۴۵ و برای مردان ۵۰ سال لحاظ شده است و ممکن است پس از پایان برنامه هفتم توسعه و آغاز برنامه هشتم، این موضوع تکلیف مشخصی نداشته نباشد.
او با بیان اینکه باید تکالیف قوانین تأمین اجتماعی برای اجرای درست آن مشخص باشد، بیان کرد: برای اجرای تعهدات و برنامه‌های سازمان تأمین اجتماعی باید یک برنامه بلندمدت تنظیم شود زیرا اینگونه تغییرات، قاعده برنامه توسعه نیست.
به گفته این کارشناس بیمه‌های اجتماعی، ممکن است با یک برنامه متناسب‌سازی یا همسان‌سازی حقوق بازنشستگان در سازمان تأمین اجتماعی انجام شود در یک برنامه توسعه‌ای این موضوع اجرایی نشود اما در برنامه‌های آینده، تکلیف بازنشستگان درباره این قوانین به خوبی مشخص نخواهد بود.
اصلاحات صندوق‌های بازنشستگی نمی‌تواند در قالب برنامه باشد
این فعال حوزه کسب و کار و بیمه‌های اجتماعی گفت: این گونه برنامه‌های تأمین اجتماعی باید با نگاه بلندمدت، مدیریت و برنامه‌ریزی شود و اکنون ایراد اساسی لایحه برنامه هفتم توسعه نیز همین موضوع است.
او بیان کرد: یکی از ایرادات به لایحه برنامه هفتم توسعه این است که اصلاحات صندوق‌های بازنشستگی در حوزه پارامتریک و تعهدات دولت نمی‌تواند در قالب برنامه باشد پیشتر در این زمینه با همکاری درست و مشاهدات عینی مشخص شد که آثار مناسبی در این زمینه مشاهده نشد.
حیدری با بیان اینکه به دلیل چنین موضوعاتی، این برنامه ادامه‌دار نبود، اظهار داشت: همین مسئله باعث شد که در واقع یک نوع دوگانگی بین بیمه‌شدگان این سازمان ایجاد شد.
این کارشناس بیمه‌های اجتماعی افزود: ایراد کلی ساختار برنامه هفتم توسعه این است که به لحاظ اینکه این نوع قوانین و تغییرات آن فقط بازه زمانی پنج ساله را به خود اختصاص می‌دهد قاعدتا نمی‌تواند در قوانین برنامه‌ای دیده شود.
نظر شما