باید توجه داشت؛ کارشناسان بیهوشی در طول عمل جراحی نیز باید وضعیت قلبی-تنفسی و سلامت بیماران را پایش کنند و در پایان نیز آن‌ها هستند که وظیفه به‌هوش‌آوری بیماران را در شرایط طبیعی و نرمال بر دوش دارند. بنابراین در فرایند بی‌هوشی، شروع و پایان کار دو موضوع بسیار مهم است و انجام هر یک از این مراحل نیاز به دقت و برخورداری از دانش و تجربه مناسب دارد.

به این سبب معتقدم کارشناسی بیهوشی، حرفه‌ای حساس و مخاطره‌آمیز است که نیاز به هوشیاری بالا دارد و صاحبان این شغل در قدم نخست باید از احساس مسئولیت بالا و در عین ‌حال روحیه انسان‌دوستی و نوع‌دوستی برخوردار باشند. در اتاق عمل تعداد زیادی از افراد با هم همکاری می‌کنند تا یک عمل به‌طور موفقیت‌آمیز انجام شود. درست است که جراح تنها فردی است که در یک عمل دیده می‌شود اما اگر تیم جراحی وجود نداشته باشد جراح به‌تنهایی نمی‌تواند کاری انجام دهد و کارشناسان بیهوشی در کنار متخصصان این رشته از اعضای مهم تیم جراحی به‌شمار می‌روند.

بیمارستان تأمین‌اجتماعی امام رضا (ع) دارای هفت اتاق عمل است و ۲۳ کارشناس بیهوشی شامل ۹ مرد و ۱۴ زن با این مرکز همکاری دارند. انجام روزانه ۴۰ تا ۵۰ عمل جراحی در این مرکز نشان‌دهنده میزان بالای فعالیت بخش جراحی است. با وجود این وسعت کار با کمبود نیروی کارشناسان بیهوشی مواجهیم و برنامه‌ریزی‌ها به‌سمت انجام شیفت‌های اضافه معطوف شده و هر کارشناس بیهوشی در دو شیفت فعالیت می‌کند و به‌طور متوسط روزانه در ۷ تا ۸ عمل جراحی حضور دارد. کمبود نیرو می‌تواند راندمان کار را کاهش دهد، به‌ویژه در انجام عمل‌های جراحی طولانی، خستگی کار نیز بیشتر است.

بی‌شک ارائه خدمات جراحی نیازمند برخورداری از تجهیزات و امکانات مناسب در اتاق عمل است و خوشبختانه بیمارستان امام رضا (ع) مرکز مجهزی است و در هر اتاق عمل و نیز ریکاوری مانیتورهای پایش سلامت برای سنجش نبض، فشارخون و اکسیژن وجود دارد.

فعالیت در شیفت‌های اضافه هرچند مانع ایفای مسئولیت‌های حرفه‌ای به نحواحسن نمی‌شود، اما خستگی ناشی از کار این گروه حرفه‌ای را نمی‌توان نادیده گرفت. به‌ویژه اینکه فعالیت ما همواره در سایه قرار دارد و کمتر نامی از ما به میان می‌آید. درست است که مسئولیت امور بیهوشی برعهده متخصص این رشته قرار دارد، اما بسیاری از وظایف را کارشناسان بیهوشی انجام می‌دهند و بار مضاعف تعداد بالای عمل‌های جراحی را بر دوش دارند.

به‌نظر نمی‌رسد که در کل کشور کارکنان مرکزی مانند مراکز درمانی دارای این حجم از مسئولیت باشند و بتوانند در هر لحظه پاسخگوی نیازهای مراجعه‌کننده‌ها باشند. آن هم در شرایطی که دریافتی‌ها با توجه به تورم و گرانی‌ها قابل‌توجه نیست. برای همین است که معتقدم شرط اول فعالیت در حوزه درمان، عاشقی است.