با توجه به اینکه بحث اشتغال کارگران از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است، در این زمینه دولت چه اقداماتی را باید در دستور کار قرار دهد؟
اشتغال کارگران باید به صورت اساسی، زیربنایی و البته پایدار باشد. اصولاً در اقتصادهای قدرتمند تأکید بر ایجاد اشتغال پایدار است تا کارگران به لحاظ ذهنی آرامش‌خاطر داشته باشند. به لحاظ اقتصادی نیز توسعه اشتغال پایدار سبب رشد و پیشرفت اقتصاد یک کشور می‌شود. این در حالی است که دولت‌ها باید جلوی ایجاد شغل‌های کاذب را بگیرند و بخش خصوصی را تقویت کنند و در کار بخش خصوصی هم دخالتی نداشته باشند. اصولاً در ایجاد اشتغال، دولت نباید رقیب بخش خصوصی شود. یکی دیگر از مواردی که زمینه رشد اشتغال را فراهم می‌آورد، بحث سرمایه‌گذاری است. دولت باید زمینه جذب سرمایه‌گذاری را فراهم کند. به نوعی در اقتصاد کشور باید ثبات حکمفرما باشد، این شرایط باعث ایجاد اشتغال بیشتر و البته پایدار در کشور می‌شود. شغل پایدار به رشد اقتصادی و رفاه جامعه کارگری می‌انجامد. از سویی، سرمایه‌گذاری در صنعت و تولید، محصولات جدید و نوآورانه را به بازار عرضه می‌کند و این می‌تواند به افزایش شغل برای کارگران کمک کند.

نقش نهاد دولت در خصوص ایجاد شغل پایدار برای کارگران چیست؟ سیاستگذاری‌ها در این خصوص باید به کدام سمت برود؟
نقش نهاد دولت در ایجاد و تسهیل ایجاد اشتغال قابل بررسی است. اصولاً در این بخش تقابل دو رویکرد وجود دارد. سیاستگذاری‌ها باید به سمت ایجاد مشاغلی برود که همواره پایدار است و در طول زمان پویایی داشته و توسعه هم پیدا خواهد کرد. یعنی تسهیل شرایط باید به گونه‌ای باشد که مشاغل بتوانند سال به سال نه‌تنها کارگران خود را حفظ کنند بلکه سالیانه با توسعه کسب‌وکار مشاغل بیشتری هم ایجاد کنند. بنابراین ایجاد اشتغال غیرپایدار راهکار مناسبی نیست. دولت باید به ایجاد مشاغلی کمک کند که ارزش افزوده بالایی دارند و بتوانند محصولات خود را صادر کنند، چنین رویکردی ضامن ایجاد اشتغال پایدار خواهد بود. رشد بازار و ورود به بازارهای جدید هم اهمیت بسیار زیادی دارد که در این زمینه نهاد دولت با ارتباطات بین‌المللی مناسب؛ بخصوص با کشورهای منطقه و همسایه می‌تواند زمینه ورود تولیدکنندگان به بازارهای جدید را فراهم کند.

ایجاد اشتغال پایدتر و مولد چه تأثیری بر جامعه کارگری خواهد داشت؟
با ایجاد شغل پایدار، کارگران می‌توانند به طور پایدار در شغل خود فعالیت کنند و دیگر نگران از دست دادن شغل خود نخواهند بود. با افزایش تعداد شغل‌های پایدار، شرکت‌های بخش خصوصی مجبور خواهند بود بهبود شرایط کار و حقوق و دستمزدها را در نظر بگیرند. ضمن اینکه با افزایش تعداد شغل‌های پایدار، رقابت بین شرکت‌های بخش خصوصی بالاتر می‌رود و در نتیجه حقوق و دستمزدها نیز بهبود می‌یابد و کارگران احساس رضایت بیشتری از شغل خود خواهند داشت و در نتیجه بهبود کیفیت زندگی خود را تجربه خواهند کرد. ضمن اینکه تولید و رشد اقتصاد نیز بهبود می‌یابد.
با توجه به نامگذاری سال به نام «مهار تورم و رشد تولید» چه اقداماتی باید از سوی مجموعه دولت، مجلس و... برای دستیابی به این اهداف با محوریت ایجاد اشتغال کارگران انجام شود؟
در این زمینه یکی از مهمترین اقدامات دولت این است که به لحاظ اقتصادی کنترل تورم را در دستور کار قرار دهد. کنترل تورم نقش بسیار زیادی بر ایجاد شغل در یک کشور دارد. باید در زیرساخت‌ها سرمایه‌گذاری گسترده‌ای صورت گیرد تا شرایط عمومی ‌برای اشتغال فراهم شود. باید در بخش‌های صنعت، معدن، تجارت، نفت، گاز و... سرمایه‌گذاری‌های هوشمندانه‌ای انجام شود. دولت باید به گسترش مناسبات با کشورهای همسایه و منطقه نیز ادامه دهد. مجلس هم باید قوانین مرتبط به بهبود فضای کسب‌وکار را در دستور کار خود قرار دهد تا زمینه لازم برای رشد اشتغا
ل فراهم شود.

ارتباط بخش خصوصی و دولت در رشد و توسعه اشتغال چقدر اهمیت دارد؟
همان‌طور که اشاره کردم، دولت نباید رقیب بخش خصوصی در ایجاد شغل باشد. دولت باید سرمایه‌های بخش خصوصی را برای ایجاد اشتغال به حرکت دربیاورد. این بخش خصوصی است که می‌تواند کارگران بسیاری را به خود جذب کند. جذب کارگر هم با چیزی جزء رشد و توسعه تولید اتفاق نمی‌افتد. برای دستیابی به این اهداف باید کنترل تورم هم داشته باشیم. با این اقدامات اقتصاد کشور شکوفا می‌شود. اصولاً ایجاد اشتغال بخشی از شکوفایی و توسعه اقتصادی است. اگر فضای عمومی‌ برای توسعه اقتصادی فراهم شود، اشتغال ایجاد می‌شود. وقتی سرمایه‌گذاری بخش خصوصی جذب شود و رقابت در این زمینه ایجاد شود ناخودآگاه رقابت برای جذب کارگر هم بیشتر می‌شود. ایجاد رقابت برای جذب کارگر به معنای حقوق عادلانه تر به کارگران خواهد بود.

تورم موجود چه تأثیری بر جامعه کارگری داشته و در این شرایط چگونه می‌توان از کارگران حمایت به عمل آورد؟
در این شرایط تورمی ‌باید حمایت جدی از کارگران به عمل آید. در این رابطه می‌بایست برای جامعه کارگری به لحاظ رفاهی چاره‌ای اندیشیده شود. کارگر باید به لحاظ رفاهی در شرایط خوبی باشد که بتواند در تولید نقش مؤثری را ایفا کند. این در حالی است که افزایش تولید راه اصلی برای رشد اقتصادی است. این مسأله نیز در نهایت سبب پیشرفت کشور می‌شود؛ بنابراین ما در این زمینه باید به فکر ایجاد صندوق‌های رفاهی باشیم. این صندوق‌ها می‌توانند در پشتیبانی از کارگران در زمینه‌های مختلف مانند سلامت، تحصیلات، خدمات پزشکی و... نقش بسزایی
ایفا کنند.