معتقدم رانندگی آمبولانس از مشاغل بسیار حساسی است که باید با دقت انتخاب شود. یک راننده باید بار تنش‌های این شغل را متحمل شود. حمل بیمار در خیابان‌های شلوغ و پرترافیک، دغدغه رساندن به موقع او به مراکز درمانی، حفظ امنیت و در عین‌حال نگرانی ناشی از وخامت حال بیمار، شکل ثابت مسئولیت این گروه‌ حرفه‌ای است که هر روز تکرار می‌شود. از این‌رو انتظار داریم مردم با دیدن آمبولانس حتی بدون آژیر راه را برای عبور این وسیله نقلیه باز کنند؛ اما در برخی موارد کم‌لطفی می‌شود و رساندن بیمار به مرکز درمانی به طول می‌انجامد.

بی‌شک همکاری سایر رانندگان با آمبولانس‌ها برای تردد روان، نیاز به فرهنگسازی دارد. خوشبختانه پس از دوران کرونا، این همکاری افزایش یافته و مردم، بیشتر به ارزش و اهمیت مشاغل امدادرسانی برای نجات جان انسان‌ها پی برده‌اند.

برخورد مناسب بیماران و همراهان آنها با رانندگان آمبولانس و کادر درمان، خود گویای ایجاد این همدلی است. پیش از این، کنترل تنش‌ و اضطراب بیماران و همراهان در آمبولانس، بسیار دشوار بود. اگر راننده متوجه یک دست‌انداز نمی‌شد یا دچار تأخیر می‌شد، فروکاستن این تنش‌ها بسیار دشوار می‌شد؛ اما اکنون برخورد مردم با گروه امداد بسیار بهتر و صمیمانه‌تر شده و قدر آنان را می‌دانند.

یکی از ویژگی‌های رانندگی آمبولانس، توانایی سرعت و در عین‌ حال احتیاط در راندن است. در آیین‌نامه قوانین راهنمایی و رانندگی اجازه انجام چند تخلف از جمله سرعت غیرمجاز و عبور از چراغ قرمز با رعایت احتیاط به آمبولانس داده شده؛ اما در سال‌های اخیر این خلافی‌ها از طریق دوربین‌های راهور، ثبت و آمبولانس‌ها جریمه می‌شوند.

رانندگان آمبولانس برای صفر کردن مبالغ جریمه باید دست از کار کشیده و دو سه روز از وقت خود را صرف پیگیری این امور کنند. در وهله اول باید در راهور تشکیل پرونده دهند، سپس به دادگستری مراجعه کرده و پس از صدور حکم بخشش، آن را در اجراییات راهور به ثبت رسانند.

به نظر می‌رسد اگر مبلغ جریمه را همان اول پرداخت کنند، راحت‌تر است تا اینکه به دنبال صفر کردن مبلغ جریمه باشند.

برخلاف انتظار، آمبولانس‌ها در شهرستان‌ها بیش از تهران با مشکلات ترافیک مواجه می‌شوند؛ زیرا در تهران برای حرکت ماشین‌های امدادی، خطوط ویژه در نظر گرفته شده اما برخی شهرستان‌ها فاقد چنین امکاناتی است و هنگام ترافیک راه‌ها قفل شده و راه عبور آمبولانس‌ها گرفته می‌شود. این در حالی است که در برخی از موارد بیمارانی را که دچار سکته مغزی یا قلبی شده‌اند باید هرچه سریع‌تر به یک مرکز درمانی برسانیم و زمان برای آنها حکم طلا را دارد.