به گزارش آتیه آنلاین به نقل از وزارت جهاد کشاورزی، رئیس مرکز نوآوری و فناوری منابع طبیعی سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری کشور با اعلام این مطلب و همزمان با اجرای کنوانسیون تغییرات اقلیمی گلاسکو افزود: ایران حدود هفت سال پیش تصمیم گرفت تا سال ۲۰۲۵ به طور داوطلبانه ۴ درصد تولید گاز دی اکسید کربن را کاهش دهد، اما به دلیل چالش های جدی ناشی از تحریم ها، گام موثری در راستای تحقق این هدف برداشته نشده است.

حمیدرضا سلیمانی اظهار داشت: برای کاهش تولید گازهای گلخانه ای در کشور باید تحریم ها لغو و تجارت برای ایران آزاد شود تا بتواند از فناوری های روز و منابع مالی بین المللی نیز در این حوزه استفاده کند.

وی، سهم بخش کشاورزی و جنگل ها از انتشار دی اکسید کربن را در مجموع ۲.۳ درصد، بخش انرژی ۳۲.۵ درصد، بخش مسکونی و تجاری ۲۴.۴ درصد، بخش صنعت ۱۹.۱ درصد و بخش حمل و نقل ۲۱.۷ درصد در سال عنوان کرد.

وی در همین حال اذعان داشت: سهم بخش کشاورزی در انتشار گاز متان سالانه بین ۴۰ تا ۵۰ هزار تن با توجه به شرایط ترسالی و خشکسالی است.

عضو شورای عالی جنگل، مرتع و آبخیزداری تصریح کرد: بیشترین میزان انتشار گازهای گلخانه ای در بخش انرژی در کشور صورت می گیرد، زیرا ایران یک کشور نفتی است و محصولات نفتی، سوخت غالب را تشکیل می دهد، از این رو می توانیم با یک برنامه ریزی و اقدام مناسب با اهداف جامعه جهانی در زمینه کاهش گازهای گلخانه ای همسو شویم.

وی با بیان این که نگاه ملی نسبت به توافقات کنوانسیون های تغییرات ملی باید مشخص شود، تصریح کرد: مفاد توافقنامه پاریس هنوز در کشور تصویب نشده و نمی دانیم با چه سیاستی باید در راستای برنامه ها و توافقات جهانی برای کاهش گرمایش زمین و کاهش انتشار گازهای گلخانه ای حرکت کنیم.

سلیمانی افزود: عدم تصویب مفاد توافقات کنوانسیون تغییرات اقلیمی در داخل کشور موجب می شود نتوانیم از منابع و حمایت های مالی دنیا در زمینه کاهش تولیدات گازهای گلخانه ای استفاده کنیم.

وی خاطرنشان کرد: کشورهای توسعه یافته در سال ۲۰۱۵ در کنوانسیون تغییرات اقلیمی پاریس توافق کردند سالانه ۱۰۰ میلیارد دلار از طریق دو صندوق اقلیم سبز و صندوق سازگاری برای کاهش گازهای گلخانه ای و بحث سازگاری در اختیار کشورهای در حال توسعه قرار دهند که با گذشت پنج سال هنوز این اتفاق نیفتاده است.

رئیس مرکز نوآوری و فناوری منابع طبیعی سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری کشور ادامه داد: امسال در بیست و ششمین کنفرانس تغییرات اقلیمی گلاسکو نیز ۱۰۰ کشور جهان متعهد شدند برای توقف جنگل زدایی تا سال ۲۰۳۰ و حفاظت بیشتر از محیط زیست و کنترل تغییرات آب و هوایی ۱۹.۲ میلیارد دلار را تامین کنند.

وی این تصمیم جهانی را در راستای کاهش گرمایش زمین و توقف بهره برداری از جنگل ها، ارزشمند خواند و در عین حال گفت: باید دید این توافق چگونه عملیاتی می شود و آیا روند جنگل زدایی در کشورهای آفریقایی و آمریکای جنوبی که اقتصادشان متکی به بهره برداری از جنگل است، متوقف و یا تشدید می شود.

سلیمانی اظهار داشت: کشورهای صاحب جنگل منهای روسیه و کانادا، جزو کشورهای در حال توسعه هستند و این کشورها برای کاهش یا توقف بهره برداری از جنگل در راستای کاهش گازهای گلخانه ای، جلوگیری از گرمایش زمین و جایگزینی سوخت های فسیلی به سوخت های پاک نیاز به حمایت های فنی و مالی دارند.

وی تصریح کرد: جنگل ها ریه های زمین محسوب می شوند و نقش اساسی در کاهش تولید گازهای گلخانه ای دارند و دنیا هم به این نتیجه رسیده است که برای تامین امنیت غذایی، حفظ حیات بشری و امنیت سکونت گاه ها باید به سمت توقف بهره برداری از جنگل ها حرکت کند.

سلیمانی گفت: ایران نیز از سال ۱۳۹۵ با تصویب طرح تنفس، بهره برداری از جنگل های شمال را متوقف کرده، ضمن آن که طرح های ها جنگلداری در ایران پنج دهه قدمت دارند.

عضو شورای عالی جنگل، مرتع و آبخیزداری اذعان داشت: هر چند ما در حوزه مدیریت جنگل از دنیا فاصله نداریم، اما ضروری است با توافقات جهانی در حوزه کاهش گازهای گلخانه ای و حفاظت از جنگل ها و منابع طبیعی همسو شویم و بتوانیم کمک های فنی و مالی را از نهادهای بین المللی در این راستا دریافت کنیم.

وی در همین حال خواستار نقش فعال تر ایران در کنوانسیون های بین المللی تغییرات اقلیمی، بیابان زدایی و تنوع زیستی شد.