به گزارش آتیه آنلاین، یکی از مشکلات کارفرمایان و همین طور کارشناسان سازمان تامین اجتماعی، تشخیص قرارداد کار از قرارداد پیمانکاری است. این مشکل در قراردادهایی بروز می کند که کار توسط شخص طرف قرارداد انجام می شود، قراردادهایی نظیر استجاری، مشاوره آموزش، تدریس و ...

برخی از این نوع قراردادها، تبیین کننده یک رابطه کاری و قرارداد کار بوده و برخی نیز از مصادیق قراردادهای پیمانکاری است. با توجه به اینکه رویکرد و اقدام سازمان تامین اجتماعی با هر کدام متفاوت است و همینطور کارفرما در مقابل هر کدام از این قراردادها تکالیف متفاوتی دارد، شناخت این قراردادها بسیار ضروری است.

مهمترین تفاوتهای قرارداد کار و قرارداد پیمانکاری

۱. در قرارداد کار، کننده کار شخصی حقیقی است اماپیمانکار می تواند شخص حقیقی یا حقوقی باشد.

۲. پیمانکار معمولا حق جذب کارگر دارد، اما کارگر شخصا کار را برای کارفرما به انجام می رساند.

۳. در قرارداد کار خواست و اراده کارفرما در انجام کار روشن و مشهود است، مزد، مکان انجام کار و زمان آن به صورت روشن و یا ضمنی تعیین می شود.

۴. در قرارداد کار، کارگر با ابزار، وسایل و امکانات کارفرما کار می کند.

قراردادهای کار به طور کلی ۳ ویژگی دارند که آنها را از سایر قراردادها از جمله قراردادهای پیمانکاری متمایز می کند:

*. شخصی بودن انجام کار

*. مزد وحقوق بگیری (تبعیت اقتصادی)

*. تبعیت دستوری

حق بیمه قراردادهای پیمانکاری

ماده ۳۸ قانون تامین اجتماعی، تکالیفی را بر عهده واگذارکنندگان کار قرار داده است:

۱. در قرارداد منعقده، مقاطعه کار را متعهد نماید که کارکنان خود و مقاطعه کاران فرعی را بیمه کند و حق بیمه را براساس ماده ۲۸ قانون تامین اجتماعی پرداخت کند.

۲. پرداخت ۵ درصد کل کار مقاطعه کار را منوط به ارایه مفاصاحساب از سازمان تامین اجتماعی نماید.

۳. نگهداری آخرین قسط مقاطعه کار تا ارایه مقاصاحساب.