به گزارش آتیه‌آنلاین، چندی پیش شیوع طاعون نشخوارکنندگان کوچک در استان البرز تأیید شد.  فردین حکیمی، مدیرکل حفاظت محیط زیست البرز با تأیید شیوع طاعون نشخوارکنندگان کوچک در طالقان، گفت: گزارش‌ها حاکی از این است علاوه بر استان البرز، استان‌های همجوار نیز درگیر این بیماری شده‌اند.

این خبر موجی از نگرانی در جامعه ایجاد کرد. آراسب دباغ مقدم دامپزشک برای آشنایی مردم با طاعون نشخوارکنندگان کوچک نوشت: طاعون نشخوارکنندگان کوچک یک بیماری ویروسی واگیر گوسفند و بز است و در بعضی سم‌داران وحشی نظیر غزال و آهو نیز بروز می‌کند. این بیماری که از آن به عنوان «طاعون بزی» نام برده می‌شود، در آفریقا، هند، خاورمیانه و ایران مشاهده شده و قابل سرایت به دام‌های اهلی است.

به گفته این دامپزشک، طاعون نشخوارکنندگان کوچک با تب ناگهانی، ریزش ترشحات از چشم و بینی، زخم دهان، تنگی نفس، اسهال بدبو و سرفه بروز می‌کند و دام مبتلا به شدت لاغر و تلف می‌شود. ترشح چشم، بینی، آب دهان و مدفوع حاوی مقادیر زیادی از ویروس بیماری طاعون‌ نشخوارکنندگان کوچک است و شیر حیوان نیز آلوده به این ویروس می‌شود.

وی یادآور شد: بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک بیماری جدیدی نیست و بیش از ۳۰ سال است که در کشور یک بیماری شایع دامی محسوب می‌شود. مسئولیت تشخیص و کنترل این بیماری، بر عهده سازمان دامپزشکی کشور است و استراتژی کشور برای مقابله با این بیماری، واکسیناسیون دام‌ها و کنترل تردد دام‌های آلوده است.

به گفته دباغ مقدم، اطلاع‌رسانی نادرست درباره شیوع این بیماری و ابعاد بهداشتی آن می‌تواند سبب نگرانی افکار عمومی از جهت انتقال بیماری به انسان شود در صورتی که این این بیماری، قابل انتقال به انسان نیست.

وی تاکید کرد: طاعون نشخوار کنندگان کوچک ppr یک بیماری ویروسی واگیر است که فقط بین حیوانات (نه انسان) شایع می‌شود و با طاعون جوندگان که بیماری مشترک و قابل انتقال بین حیوان و انسان بوده و عامل آن باکتری (Yersinia pestis) و ناقل آن کک بدن موش صحرایی است، متفاوت است. این بیماری توسط  نیش کک آلوده به انسان منتقل می‌شود. در صورتی که انسان به شکل ریوی طاعون جوندگان مبتلا شود، انتقال تنفسی فرد به فرد نیز انجام خواهد گرفت.

وی گفت: تنها کانون فعال طاعون جوندگان در ایران که تحت کنترل است. این کانون، در روستای اکنلو در شهرستان کبودر آهنگ همدان، هم مرز با استان کردستان قرار دارد، که در آنجا انستیتو پاستور ایران به‌ منظور کنترل طاعون در جوندگان، پایگاهی فعال دارد.

دباغ مقدم بیان کرد: طاعون جوندگان از نظر احتمال کاربرد آن به صورت یک سلاح زیستی (بیولوژیکی) توسط انتشار کک یا موش آلوده به باکتری «یرسینیا پستیس» دارای اهمیت است.

به گفته وی، آخرین مورد رسمی طاعون انسانی (طاعون جوندگان) در ایران در کردستان در سال ۱۳۴۴ گزارش شده است.