چرا کار متعارف دیگر انگیزه‌ای برای جوانان ایجاد نمی‌کند؟ و هر کاری نارضایتی و ناامیدی فراوانی را در خود نهفته دارد؟ این روزها تعداد فزاینده‌ای از جوانان مسیرهای جایگزینی را برای گذران زندگی انتخاب می‌کنند و یا سعی می‌کنند با ایده‌های فانتزی و رمانتیک از وضعیت کاری که در آن گیر کرده‌اند فاصله بگیرند. علت این رابطه ناشاد با کار در کجاست و چگونه می‌توان از آن گذر کرد؟ در این یادداشت سعی می‌کنیم تا نگاهی به مسئله ارتباط انسان با کار در زمانه حاضر و نارضایتی‌های آن داشته باشیم.
مسئله سلامت روان در محیط‌های شغلی به ویژه پس از همه‌گیری کرونا تبدیل به موضوع مهمی برای دنیای کار شده است. بسیاری از کارمندان در عین آزردگی روانی به ترک شغل خود به نفع سلامت روان اعتقادی ندارند. در عوض این کار را پدیده لوکسی می‌دانند که نمی‌توانند از عهده آن برآیند. فشار مالی ناشی از عدم پرداخت حقوق بسیار زیاد است و چشمداشت به پاداش سنوات شغلی موجب می‌شود که افراد محیط‌های شغلی مسموم را تحمل کنند.
