فدراسیون کارگری چه رویکرد و نحوه عملکردی را در حوزه ورزش دنبال می‌کند؟
در سال ۱۳۷۱ با تصویب قانون کار جمهوری اسلامی ‌ایران در مجمع تشخیص مصلحت نظام، یکی از مواد آن (ماده ۱۵۴) به لزوم توجه کارفرمایان به ورزش کارگری اختصاص یافت. فدراسیون کارگری نیز در راستای این ماده قانونی تأسیس و راه‌اندازی شده است.
این فدراسیون یک واحد صنفی با وظیفه توسعه ورزش و نشاط سلامت‌محور در بین جامعه کارگری است و همانند دیگر فدراسیون‌های صنفی دانش‌آموزی و دانشجویی فعالیت می‌کند؛ به‌عبارت دیگر جامعه هدف این فدراسیون کارگران تحت‌پوشش قانون کارند که عموماً عضو صندوق تأمین‌اجتماعی و عده‌ای نیز تحت پوشش صندوق‌های آتیه‌ساز، آینده‌ساز و فولاد هستند.
این مجموعه فعالیت خود را در چندین بخش دنبال می‌کند. ۲۷ انجمن و رشته ورزشی در فدراسیون کارگری تعریف شده که در کنار رئیس انجمن، ۳۱ هیئت در ۳۱ استان نیز ایجاد شده است. رقابت‌های ورزشی براساس تقویم مصوب در مجمع سالیانه ابلاغ می‌شود.
مسابقات فدراسیون در سطوح مختلف برگزار می‌شود. در کنار برگزاری سطوح شهرستان، استان و کشوری‌ جام آزاد و شرکتی نیز برگزار می‌شود که در این سطح از رقابت‌ها، عملاً شرکت‌ها حضور دارند و بحث هیئت‌ها نیست و بهترین‌های این مسابقات به مسابقات جهانی اعزام می‌شوند.
برگزاری رویدادهای ورزشی در سطح کارخانجات در شهرستان‌ها، استان‌ها و همچنین اعزام به رقابت‌ها و مسابقات بین‌المللی انجام می‌شود. همچنین اجرای دوره‌های آموزشی از جمله داوری و مربی‌گری، همچنین دوره آموزشی ارتقای سطح دانش ویژه جامعه کارگری از سمت فدارسیون ورزشی صورت می‌گیرد. انتشار ماهنامه ورزش و کار، برگزاری نشست با حضور مسئولان ورزش شرکت‌ها، کادرسازی و سازمان‌دهی مسئولان ورزش در واحدهای صنعتی نیز از جمله اقدامات مستمر فدراسیون به شمار می‌آید. لیگ‌های ورزشی نیز امسال در سه رشته سازمان‌دهی شده‌اند. توسعه ورزش همگانی یکی دیگر از رویکردهاست که از طریق برگزاری رویدادهای همگانی، دوچرخه‌سواری خانوادگی یا تجمعات خانوادگی برگزار می‌شود. با برنامه دوشنبه ورزش و کار، ورزش در داخل مجموعه‌های صنعتی و شرکت‌ها اجرایی می‌شود.

چه تعداد کارگرحرفه‌ای ورزشکار به تفکیک جنسیت در سطح کارگاه‌های کشور مشغول به کار و فعالیت ورزشی هستند؟
براساس اطلاعات درج شده در سامانه فدراسیون، از زمان راه‌اندازی در ۱۰ سال گذشته، کسانی که در رقابت‌ها شرکت کرده‌اند حدود ۵۰۰ هزار نفر هستند. به‌طور میانگین، طی هر سال حدود ۵۰۰۰ نفر در رقابت‌های قهرمانی کشور حضور می‌یابند که تقریباً ۲۰ درصد این جمعیت را زنان تشکیل می‌دهند. این عدد عملاً نشان‌دهنده نفراتی است که سطح فنی آن‌ها در سطح رقابت‌های کشوری و نخبگی اقرار دارد. باید یادآوری کرد که مفهوم ورزشکار حرفه ای این است؛ فردی که زمینه امرار معاش او از طریق دنبال‌کردن ورزش حرفه‌ای باشد. به همین سبب کارگر به این معنا نمی‌تواند ورزش حرفه‌ای را دنبال کند اما از سوی دیگر کارگری که در رقابت‌های ورزشی حضور می‌یابد طبق ماهیت این مسابقات امکان صعود او تا مرحله مسابقات جهانی وجود دارد.

چه تعداد مجموعه‌ ورزشی کارگری در کشور وجود دارد و در خصوص دلایل و عوامل کاهشی یا افزایشی بودن آن‌ها در پنج سال اخیر توضیح دهید.
فدراسیون مسئولیت مدیریت این مجموعه‌ها را عهده‌دار نیست. مجموعه‌های ورزشی تحت اختیار هیئت‌امنای مجموعه فرهنگی کارگران کشور و تحت مدیریت معاونت فرهنگی– اجتماعی وزارت کار قرار دارد. حدود ۲۸۰ مجموعه ورزشی در کل کشور تحت مدیریت وزارت کار وجود دارد که تمامی آن‌ها متعلق به کارگران است.

چه رویدادهای ورزشی در سطح کشور در سال جاری برگزار شده و آیا نسبت به سال گذشته افزایشی بوده یا کاهشی؟
در تقویم ورزشی فدراسیون، ۶۰ رقابت ملی برای سال ۱۴۰۳ پیش‌بینی شده بود که حدود ۵۳ تا ۵۴ رقابت برگزار شده و در روزهای اخیر نیز رقابت داژبال زنان و مردان در استان مرکزی برگزار شد. استقبال از رویدادهای ورزشی بیشتر در واحدهای صنعتی حوزه فولاد، صنایع و معادن است. متأسفانه واحدهای صنعتی بسیار زیادی وجود دارند که مشارکت آن‌ها بسیار ضعیف است و بخش عمده آن به واسطه عدم تعیین متولی توسعه ورزش در آن واحدهای صنعتی است. مهم‌ترین دلیل دیگر درگیر شدن واحدهای صنعتی به تیم‌داری حرفه‌ای است. در پتروشیمی‌ها به‌رغم اینکه شرایط خوب مالی داریم اما متأسفانه منابع مالی به جای اینکه صرف توسعه ورزش شود برای ورزش حرفه‌ای هزینه می‌شود، خروجی ندارد، عدم رضایتمندی در بین کارگران ایجاد می‌کند و در کنار آن شور و نشاط حذف می‌شود. بیشترین مشارکت در حوزه صنایع فولاد، معدنی و صنایع مادر است. اخیراً بیشتر واحدهای بخش خصوصی در مسابقات شرکت می‌کنند اما در حوزه سیمان، پتروشیمی‌ها و صنایع داروسازی عملاً مشارکت بسیار پایین است.

ورزش کارگری کشور در حال حاضر با چه چالش‌ها و آسیب‌های جدی مواجه است؟
این مجموعه‌ها در سال‌های مختلف تأسیس و راه‌اندازی شده‌اند. به همین سبب چالش‌های آن‌ها از سال‌های ۱۳۷۱ تاکنون متناسب با دوره‌های مختلف، متفاوت، متنوع و بعضاً بسیار فراوان بوده است. شماری از این مجموعه‌ها مشکل جانمایی اشتباه، معارض داشتن مجموعه‌های ورزشی و برخی دیگر چالش توسعه و تجهیز دارند. تعدادی از آن‌ها با مشکل عدم سندهای تملک و ناسازگاری نقشه‌های تیپ واحد با مکان تأسیس مواجه هستند. سوء‌مدیریت در این مجموعه‌ها نیز چالش‌برانگیز شده است. با توجه به اینکه این مجموعه‌ها در راستای درآمدزایی صرف تأسیس نشدند و هدف اصلی از تأسیس آن‌ها حمایت از ورزش‌ کارگری بوده به دلیل ارائه خدمات ویژه با سوبسید به کارگران عمدتاً مشکل درآمدی دارند. از طرف دیگر در شرایط کنونی بودجه‌های حمایتی برای توسعه و تجهیز اماکن ورزشی دولتی بسیار محدود است و پروژه‌های صفر درصد و یا درصد پایین عملاً تعیین تکلیف نشده‌اند.