مهدی لشگری، مدرس دانشگاه و روانشناس بالینی در گفت‌وگو با آتیه‌آنلاین با تأکید بر پیامد روانی مطالعه داستان بر کودکان گفت: تعامل با شخصیت یا شخصیت‌های داستان به شناخت کودک از خودش کمک می‌کند. بعضاً کودکان با خواندن داستان‌ها به برخی ویژگی‌های خاص شخصیتی خود مانند خجالتی‌بودن، کم‌حرفی یا پرحرفی پی‌ می‌برند. حتی گاهی داستان این امکان را فراهم می‌آورد که کودک درک مناسب‌تری از پیچیدگی رفتار و فکر دیگر افراد و ارتباط آنها را با ویژگی‌های شخصیتی خود کسب کند. در مجموع، داستان‌خوانی و قصه‌گویی سلامت فکری کودکان را ارتقاء می‌بخشد.

او با اشاره به اینکه نتایج برخی از پژوهش‌ها بر تأثیر ابعاد جسمی و روانی کتاب بر کودکان صحه می‌گذارند، گفت: در رابطه با اثرات مطالعه داستان و سایر کتاب‌ها بر کودکان تعدادی از پژوهشگران و صاحبنظران پژوهش‌هایی انجام داده‌اند و به نتایج قابل جالب‌توجهی دست پیدا کردند. «هیز» و «آمر» پژوهشی بر روی ۲۷ دانش‌آموز در بازه سنی بین ۷ تا ۱۶سال که داستانی با موضوع مواجهه و مقابله با مشکلات را مطالعه کردند انجام دادند. نتایج این پژوهش نشان داد که این دانش‌آموزان پس از مطالعه، بهتر توانستند بیماری دیابت خود را کنترل کنند.

این مدرس دانشگاه ادامه داد: «مازلو» می‌گوید که منشأ رفتارهای آدمی چندگانه و به نوعی ناشی از مجموعه نیازها و محرک‌های بیرونی است، مثلاً اطلاعات و تجربه‌هایی که باید به افراد منتقل شوند از جمله این محرک‌ها هستند. او همچنین بر این واقعیت تأکید دارد که مطالعه داستان‌های مناسب موجب انتقال اطلاعات و تجربه‌ها به طور غیرمستقیم می‌شود. داستان با شناختی که در فرد، نسبت به شخصیت خود و دیگران شکل می‌دهد، بینش، ارزش‌ها و رفتارهای او را متحول می‌سازد. همچنین می‌توان با اطلاعات به‌دست‌آمده از طریق داستان‌ها و دیگر کتاب‌های کودکان به نیازهای فیزیولوژیک، احساس امنیت، عشق و محبت، احترام و عزت نفس و خودشکوفایی مطرح‌شده توسط مازلو پاسخ داد.

وی در پاسخ به این پرسش که اثرگذاری روانی ادبیات و کتاب بر کودکان به چه عواملی بستگی دارد، گفت: کودکان دارای نیازهای متعددی از جمله اجتماعی، مذهبی، عاطفی، ارتباط با طبیعت همچنین نیاز به دانستن و ارضای حس‌کنجکاوی، به شناخت استعدادها و توانایی‌ها هستند با این وصف، شناخت این نیازها شرط اولیه اثرگذاری است. کودکان با خواندن کتاب‌های مناسب می‌توانند وجوه مشترکی بین احساسات، توانمندی‌ها یا مشکلات خود و شخصیت‌های داستان پیدا کنند، بنابراین در چنین شرایطی، با کسب شناخت بهتر نسبت به آن حالات، زمینه گفت‌وگو درباره آن‌ها آسان‌تر شده و در وانفسای بروز مشکل بهتر می‌توانند برای حل آن چاره‌جویی کنند.