به گفته جمعیتشناسان تعداد دختران و پسران بین ۱۵ تا ۳۰ سال، بالغ بر ۲۰ میلیون نفر میشود که به این قشر با توجه به شرایط سنی و موقعیت اجتماعی که در آن قرار دارند و همچنین از لحاظ روانشناسی میتوان جمعیت جوان اطلاق کرد، بنابراین حدود یک چهارم جمعیت کشور را جوانان تشکیل میدهند. اگرچه جوانی یا سالخوردگی جمعیت مشکلات متعددی را از نقطهنظـر برنامـهریزیهای اجتماعی و اقتصادی و به ویژه سرمایهگذاریهای مملکتی به وجود میآورد اما در صورت لحاظ کردن توان تخصصی جوانان و به کارگیری آنها در جایگاههای درست در بخشهای سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی میتوان جامعهای رو به توسعه و پیشرفت ترسیم کرد.
اگر از فضای ملتهب و مسموم مدارس و دانشگاهها در ۶ ماه اخیر بگذریم که طعم تحصیل را برای نوجوانان و جوانان تلخ و گس کرده، نمیتوان پیشینه فراخی فضای تحصیل برای اغلب جوانان در کشور را از سالهای دور تا کنون نادیده گرفت و در عین حال باید پذیرفت که عمده چالش و دغدغههای تحصیلکردگان و جوانان پس از اتمام تحصیل رخ مینمایند.
بیکاری، مانع بزرگی بر سر راه برنامهریزی جوانان در زمینههای مختلف زندگی است. بررسی آماری وضعیت نیروی کار در بهار سال جاری که از سوی مرکز آمار ایران ارائه شده، نشان میدهد که ۹۵۱ هزار و ۷۲۰ نفر از جمعیت فارغالتحصیلان کشور، بیکارند؛ یعنی در بهار امسال، ۱۳.۲ درصد از کل جمعیت فعال فارغالتحصیل آموزش عالی، بیکار بودهاند.
جوان بیکار و بیدرآمد نه تنها انگیزهای برای ازدواج و تشکیل زندگی ندارد بلکه به مرور بیم ابتلای او به اختلالات و بیماریهای روانی و بعضا گرفتار شدن در آسیبهای اخلاقی و اجتماعی بالا میرود و در خوشبینانهترین حالت، اگر به جلای وطن تن دهد هم پیامدهای مهاجرتشان نیز روزافزون و بیشمار است.
امروز که فضای تحصیل و علمآموزی جوانان مطالبهگر و دانشآموزان با برخوردهای امنیتی و سناریوی مسمومسازی متشنج شده است مسئولان امر باید آگاه باشند که توقف خشونت علیه آنها و پاسخگویی به مطالبات بهحق آنان از ضروریترین امور برای حمایت از این نسل به شمار میرود چرا که آینده کشور از آن آنان است.
اگر مسئولان و نهادهای اجرایی کشور به انجام وظایف خود در برابر جوانان متعهد باشند و شایستگان آنها را به صدر امور بنشانند، قطعا در این صورت میتوان امید داشت که ثمره واگذاری امور در بخشهای مختلف به آنها، به توسعه و آبادانی کشور بیانجامد.
نظر شما