هفته پژوهش همواره از آن هفته‌های مناسبتی است که به تناسب موضوع بسیاری از کارگزاران اجرایی مملکت در سازمان‌ها و ارگان‌های مختلف و نیز پژوهشگران در باب اهمیت پژوهش، کارکرد و لزوم کاربست پژوهش و پیامدهای اجرای پژوهش قلم ورزی کرده یا نشست برگزار می‌کنند.

واقعیت آشکار خروجی تمامی این نشست‌ها، قلم‌ورزی‌ها و همایش‌ها عموما این بوده است که پژوهش در جای خود نیست، کاربست و اجرا ندارد و به مشکلات و موانع زیرساختی، اقتصادی، آموزشی، فرهنگی، ارتباطی، ساختاری-اداری، مدیریتی-اجرایی و فردی-انگیزشی اشاره می‌شود.

علاوه بر این چگونگی روش پژوهش موانع و مسائل پژوهشگران قوانین و مقررات غیراستاندارد مدیریت و سیاستگذاری غیر اصولی و ناکارآمدی نتایج پژوهش و همچنین عدم‌تخصیص بودجه و امکانات کافی در راستای پژوهش از ایرادات تکراری و درست عرصه پژوهش هستند.

پژوهش به عنوان یکی از الزامات اساسی توسعه و ابزاری و با اهمیت در فرایند تصمیم‌سازی و سیاستگذاری، از نمودهای عینی حرکت در مسیر توسعه و تحول همواره جزو دغدغه‌های کلامی کارگزاران اجرایی نظام تصمیم‌سازی بوده است اما سوال این است که چرا علیرغم اذعان تمام کارگزاران نظام مدیریتی؛ اجرایی، قانون‌گذار و ... باز فاصله بسیارعمیق و قابل‌مشاهده در ارائه نتایج پژوهش و کاربست آن در نظام‌های تصمیم‌گیری است.

سازمان‌اداری در ایران به عنوان بزرگترین کارگزاران اجرایی به کارآمدی پژوهش در راستای حل و فصل مسائل بنیادی ذینفعان خود اذعان‌ دارد و با توجه به گستره اثرگذاری؛ ماموریت‌ها و اهداف همواره خود را ملزم به بهره‌مندی از تصمیم‌سازی‌های برآمده از مبانی پژوهشی کارآمد و دانش‌بنیان می‌دانند اما صرفا در کلام نه در عمل.

پژوهش کارآمد در راستای شایسته‌گزینی اقدامات، تصمیمات، سیاستگذاری‌ها برای عملیاتی‌شدن و کاربست پژوهش در سازمان عملیاتی نیازمند باورداشت ذهنی و عملی کارگزاران نظام تصمیم‌گیری و اجراست. بسیار از این کارگزاران به عنوان عاملان اصلی توسعه نظام بورکراتیک و اجرایی کشور در جهت نمایش؛ بر اهمیت پژوهش اذعان‌کرده و اصل ماجرای تصمیم‌گیری‌شان مبتنی بر علایق شخصی، توصیه‌های سازمانی و غیرسازمانی، موقت، گذرا و غیرحرفه‌ای است و اساسا پژوهش و گزارش‌های مدیریتی و پژوهشی در بسیاری مواقع به جهت زمان بر بودن اساسا بعد از اجرا به دست عامل یا کارگزار می‌رسد

بنابراین تا زمانی که در میان کارگزاران سازمان‌ها و ارگان‌های دولتی و غیردولتی؛ دانایی برخاسته به پژوهش، فرایندها، خروجی‌ها، بودجه‌و کاربست آن در باورداشت‌شان ایجاد نشود نمی‌توان به اظهارهای نمایشی اهمیت پژوهش در راستای کاربست اقدام شایسته در میان کارگزاران امید چندانی داشت.