به گزارش آتیه آنلاین، چندی است ایران رسما به عضویت پیمان شانگهای درآمده است. پیمانی که بدون شک اثرات اقتصادی زیادی را برای ایران به همراه خواهد داشت. کمی قبل از پیوستن رسمی ایران به این پیمان، دولت در یک تصمیم اقتصادی دیگر، کریدور شمال جنوب را نیز به همت کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران و دیگر مجموعه‌های ترانزیتی ایران فعال کرد تا نقش کشورمان در حوزه حمل و نقل پررنگ‌تر شود. حال به نظر می‌رسد، پیمان شانگهای قطعه تکمیل این پازش است و فرصتی را فراهم خواهد کرد تا کریدور شمال جنوب نیز بیشتر از گذشته فعال شود.

حسین سلاح ورزی نایب رئیس اتاق بازرگانی ایران در گفت‌وگو با آتیه آنلاین در ارتباط با اثرات پیوستن ایران به پیمان شانگ‌های بیان کرد: پیوستن ایران به پیمان شانگهای و اجرایی شدن شرایط و مفاد این معاهده در تنظیم و توسعه روابط اقتصادی ایران با سایر کشورهای عضو پیمان می‌تواند زمینه‌ها و فرصت‌های بسیار ارزشمندی را پیش روی اقتصاد کشور قرار دهد.

وی افزود: پیش و بیش از هر چیز استفاده از ظرفیت‌های موقعیت ژئوپلتیک ایران برای توسعه خدمات ترانزیت مصداق خلق چنین فرصت‌هایی است.

به گفته سلاح‌ورزی، با اجرایی شدن عضویت ایران در پیمان شانگهای و افزایش نقش کشور در ترانزیت کریدورهای شرق به غرب و شمال به جنوب، درآمدهای ارزی عمومی و دولتی کشور افزایش یافته و زمینه تقویت بنیان‌های مالیه عمومی و ثروت ملی فراهم می‌شود.

وی ادامه داد: این پیمان فرصت‌های ارزشمندی برای سرمایه‌گذاری در توسعه زیرساخت‌های لجستیکی کشور ایجاد می‌کند. همچنین جایگاه راهبردی ایران در اقتصاد جهانی و منطقه‌ای را تقویت کرده و آسیب‌پذیری ما در برابر تنش‌های بیرونی کاهش می‌دهد.

نایب رئیس اتاق ایران گفت: با افزایش نقش ایران در کریدورهای ترانزیتی، فرصت‌هایی برای توسعه کسب و کارهای خدمات زنجیره ارزش صنعت لجستیک در اقتصاد کشور فراهم می‌شود.

وی افزود: بر بستر این فرصت توسعه فعالیت‌های ترانزیتی، امکانات ارزشمندی برای توسعه کسب و کارهای پردازش کالا صادرات مجدد نیز فراهم می‌شود. این گروه از کسب و کارها تناسب زیادی با شرایط فعلی اقتصاد ایران (رقابتی بودن قیمت مزد) و نیاز مبرم کشور به افزایش تعداد شغل (با وجود محدودیت شدید منابع سرمایه‌ای) دارد.

سلاح‌ورزی بیان کرد: با توسعه عمودی زنجیره ارزش کسب و کارهای پردازش کالا و صادرات مجدد، می‌توان ایران را به یک هاب خدمات فنی در منطقه تبدیل کرد و علاوه بر خلق ارزش افزوده از محل کشور در دسترسی به نیروی جوان و متخصص، موجب ایجاد زمینه افزایش رقابت‌پذیری صنایع ایران از کانال بهبود دسترسی به زنجیره ارزش خدمات فنی و تخصصی را فراهم کرد.

وی اضافه کرد: در کنار تمام این فرصت‌های ارزشمند البته چالش‌های بسیار بزرگی هم برای استفاده از این موقعیت‌ها وجود دارد که بخشی از آنها داخلی و بخشی دیگر بیرونی است.

نایب رئیس اتاق بازرگانی ایران عنوان کرد: در داخل کشور، ضعف رقابت‌پذیری بنگاه‌های ایرانی تحت تاثیر عواملی همچون، عدم تمایل به سرمایه‌گذاری در اثر نااطمینانی ناشی از سیاست‌های مداخله جویانه دولتی، هزینه فرصت بسیار بالای نقدینگی و مشکلات مقیاس‌پذیری موانعی هستند که استفاده از فرصت پیوستن به پیمان شانگهای را با چالش مواجه می‌کنند.

وی ادامه داد: در بعد بیرونی نیز نمی‌توان این واقعیت را از نظر دور داشت که حتی در شرایطی که دولت سایر کشورها، رابطه تجاری با فعالان اقتصادی ایران را برای افراد و بنگاه‌های تبعه خود تسهیل و یا تشویق کند؛ بنگاه‌ها و فعالان اقتصادی در کشورهای طرف معامله در ارزیابی ریسک و هزینه معاملات خود موضوع تحریم‌های اقتصادی اعمال شده از سوی قدرت‌های غربی را در نظر می‌گیرند.

سلاح‌ورزی عنوان کرد: این موضوع زمانی اهمیت بیشتری پیدا می‌کند که در نظر بگیریم امروز در سراسر جهان، کسب و کارهای بزرگ و حتی متوسط (که عملا فعالیت فرامرزی برای آنها موضوعیت دارند) برنامه ریزی‌های استراتژیک توسعه کسب و کار خود را عموما بر اساس فرصت‌ها و تهدیدهای نقش آفرینی در زنجیره ارزش جهانی تولید و تجارت به انجام می‌رسانند.

وی ادامه داد: در چنین شرایطی طبیعی است که وزن و مرکزیت ایالات متحده و کشورهای قدرتمند اروپایی در زنجیره ارزش جهانی تولید و تجار سبب شود تا ریسک ناشی از معارضت با تنظیمات و مقررات اعمال شده از سوی این کشورها بر هر فعال اقتصادی از اهمیت مضاعفی برخوردار شود.

نایب رئیس اتاق بازرگانی ایران یادآور شد: رسمیت یافتن پیوستن ایران به معاهده شانگهای و عملیاتی شدن تنظیمات این توافق در ارتباطات اقتصادی کشور فرصت‌های بسیار ارزشمندی را فراروی فعالان اقتصادی قرار داده و دستاورد ارزشمندی در حوزه دیپلماسی اقتصادی ایران محسوب می‌شود؛ اما استفاده از این فرصت‌ها نیازمند مجموعه‌ای از تصمیمات دشوار و اقدامات عاجل در سایر حوزه‌هاست.