به گزارش آتیه‌آنلاین، فاطمه قاسم پور رئیس فراکسیون زنان و خانواده مجلس اخیرا در نشست هم اندیشی بانوان فعال و کارآفرین اجتماعی گفته بود: بیش از ۳۰ سال است که درباره زنان و کودکان بی سرپرست قانون مصوب شده است، در واقع اولین قانون مصوب جمهوری اسلامی ایران در حوزه زنان سرپرست خانوار به سال ۱۳۷۱ برمی گردد. از آن سال تاکنون در برنامه های توسعه ای کشور مسئله زنان سرپرست مهم بوده، چراکه خانواده سرپرست خانوار مسائلی دارند که جدی‌تر از مسائل خانوارهایی است که بدسرپرست هستند.
وی افزود: بنابراین نیازمند یک حمایت هایی هستند که البته این ادبیات در ۳۰ سال گذشته تقویت شده و به یک مساله‌ای تحت عنوان ساماندهی یا تقویت توانمندسازی زنان سرپرست خانوار تبدیل شده است. توانمندسازی زنان فقط مربوط به بحث اشتغالزایی نیست و باید به عنوان یک بسته خدماتی شامل اشتغالزایی، خدمات اجتماعی، خدمات تسهیل‌گری و مشاوره‌ای باشد تا این مهم اتفاق بیفتد.
نماینده مردم تهران در خانه ملت تصریح کرد: اشتغالزایی باید ناظر بر بازار باشد تا پایدار بماند، در حالی که در حال حاضر این چرخه برعکس است. الگوهای خوبی در این زمینه وجود دارد به عنوان مثال سازمان بهزیستی الگوهای خودیار و همیار دارد که در بحث توانمندسازی موفق بوده است.
موانع بر سرراه توانمندسازی زنان سرپرست خانوار
صدیقه جعفریان، دانش‌آموخته دوره دکترای توسعه منابع انسانی در گفت‌وگو با آتیه‌آنلاین در پاسخ به موانع کارآفرینی و اشتغالزایی زنان سرپرست خانوار عنوان کرد: «ما در بحث حاضر تأکید بر قشری از بانوان که سرپرست خانواده هستند را نیز داریم و این بدین معنا است که این بانوان معمولاً پشتوانه مالی و حمایت اجتماعی مناسب به‌ویژه از جانب خانواده ندارند؛ بنابراین به نظر می‌رسد که اولین مانع بر سر راه کارآفرینی و شروع به کسب‌وکار آنان موانع فردی و شخصیتی باشد.»
جعفریان ادامه داد: «در اینجا منظور این است که این عزیزان از سمت خانواده باور نمی‌شوند و این مسأله موجب عدم خودباوری شخصی و به تبع آن استرس و اضطراب اجتماعی است. ماحصل اضطراب اجتماعی منجر به کاهش عزت‌نفس و افزایش دید منفی به خود و توانمندی‌های فرد می‌شود و در نهایت وضعیت به سمتی پیش می‌رود که فرد کارآفرین نتواند تصمیم‌گیری‌های درستی داشته باشد و این موضوع قدرت ریسک‌پذیری که عامل مهم در حوزه کارآفرینی است را تقلیل می‌دهد.»
این کارآفرین فعال در حوزه صنایع‌دستی عدم آشنایی با مدل‌ها و الگوهای کسب‌وکار و تولید را یکی از موانع سازمانی در مسیر کارآفرینی خواند و افزود: «نبود مهارت کافی در زمینه‌های بازاریابی و فروش، وجود تشریفات و قوانین و مقررات زائد و دست‌وپاگیر اداری، اجبار به ثبت شرکت و فرایندهای سخت دریافت مجوزها، کارآفرین زن غیرباورمند به توانمندی‌های خویش را بیش از دیگر کارآفرینان با مشکلات جدی مواجه می‌کند.»
وی تصریح کرد: «موانع محیطی بر سر راه کارآفرینی زنان شامل مسائل فرهنگی و اجتماعی و تا حدی قانونی است. به عنوان مثال، فرهنگ رسمی در کشور این است که زنان باید در عرصه‌های اقتصادی فعال باشند اما فرهنگ غیررسمی‌که قوی‌تر عمل می‌کند، این است که حفظ نهاد خانواده و توجه به مسئولیت‌های خانه و خانواده از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. همچنین تبعیض‌های اجتماعی و اقتصادی را نیز می‌توان در این دسته از موانع کارآفرینی قرار داد که مانع رسیدن زنان به حداکثر توان بالقوه‌شان می‌شود.»
جعفریان مهارت‌آموزی را گام اول و لازمه اشتغالزایی برای زنان سرپرست خانوار خواند و افزود: «پس از کسب مهارت، ایجاد دانش کافی در زمینه بازاریابی و فروش محصولاتی که از طریق مهارت‌آموزی موفق به تولید آنها شده‌اند، ضرورتی غیرقابل انکار است. به نظر می‌رسد حمایت از عزیزان در این زمینه بسیار شایان توجه است؛ به‌ویژه با گسترش بحث دیجیتال مارکتینگ در دوران پساکرونا، آشنایی با بازارهای مجازی و اعتمادسازی نسبت به فروش در این بازارها از ضروریات است.»
نظر شما