به گزارش آتیه آنلاین، در پیچ و خم‌های جاده منتهی به بخش چهاردانگه ساری به دنبال کشاورزانی می‌گردم که تحت پوشش بیمه به‌عنوان یک نهاد حمایتی برای دریافت خدمات درمانی باشند. اما انگار کشاورزان آن‌قدر که نگران دریافت غرامت در زمان بروز خسارت به محصولاتشان هستند، نگران خدمات درمانی خود نیستند. اغلب ترجیح می‌دهند اگر پولی در جیبشان باقی مانده باشد، محصولاتشان را برای در امان ماندن از بلایای طبیعی و خسارات احتمالی تحت پوشش بیمه قرار دهند اما بیمه‌ای که مربوط به درمان خودشان باشد، اصلا مورد توجهشان نیست و حتی لزومش را هم احساس نمی‌کنند.

این را از لابلای صحبت‌های کشاورزان می‌شود به راحتی فهمید. شاید اگر پوشش بیمه تامین اجتماعی برای کارگران الزامات قانونی نداشت، خیلی از مردم ایران تحت پوشش مجموعه‌های حمایتی قرار نمی‌گرفتند تا از پوشش‌های خدمات درمانی بهره ببرند. این در حالی است که مردم وقتی بیمار می‌شوند و با هزینه‌های سنگین درمان مواجه می‌شوند، توقع دارند نهادی دستشان را بگیرد تا از پس هزینه‌های سنگین جراحی‌ها یا درمان بیماری‌های صعب العلاج بر بیایند.

باغداران بیشتر تحت پوشش بیمه هستند

اکرم سبزی در منطقه مرتفع چهاردانگه به کشت دیم مشغول است. او سبزی می‌کارد و از کسب و کارش راضی است. تا حدی درآمد دارد که چرخ زندگیش بچرخد. از او درباره پوشش بیمه سئوال می‌کنم و اینکه آیا کشاورزان منطقه به جز بیمه محصولاتشان، به پوشش بیمه‌های درمانی توجه دارند یا نه.

او به آتیه آنلاین می‌گوید: کشاورزان منطقه تحت پوشش بیمه نیستند. شاید باغداران بیمه باشند اما کشتکاران محصولات زراعی، کمتر به سراغ بیمه رفته‌اند.

اکرم اضافه می‌کند: برنج‌کاران سالانه محصولشان را برای دریافت خسارت بیمه می‌کنند اما خود صاحبان مزارع بیمه نیستند.

او ادامه می‌دهد: خود من چند سالی است که بیمه روستاییان و عشایر شده‌ام. این بیمه در منطقه تبلیغ می‌شود به همین خاطر خودم را تحت پوشش بردم.

اکرم درباره مزایای بیمه روستاییان و عشایر اطلاعاتی ندارد و تنها دلیل خود برای پیوستن به این صندوق را تبلیغات انجام شده در سطح روستا معرفی می‌کند.

دستور رئیس جمهور، پوشش بیمه‌ای را افزایش می‌دهد

علی رضایی کشاورز دیگری است که چون حقوق بازنشستگی کفاف مخارج زندگی‌اش را نمی‌داده، به زراعت روی آورده است.

او که خود تحت پوشش بیمه تامین اجتماعی است، در گفتگو با آتیه آنلاین تاکید می‌کند که کشاورزان هم باید تحت پوشش بیمه قرار بگیرند.

رضایی می‌گوید: از امسال رئیس جمهور بحث پوشش بیمه سراسری را آغاز کرده است و اعلام کرده که همه باید تحت پوشش بیمه قرار بگیرند.

او اضافه می‌کند: روستایی‌ها باید خدا را شکر کنند که دولت در پرداخت حق بیمه ۵۰ درصد به آنها کمک می‌کند. به همین خاطر باید حتما خود را تحت پوشش بیمه ببرند.

رضایی بر این باور است که بیمه تامین اجتماعی از بیمه روستاییان و عشایر بهتر است و احتمال می‌دهد که تامین اجتماعی مزایای بیشتری نسبت به صندوق روستاییان و عشایر داشته باشد اما برای این صحبتش هیچ دلیلی هم ارائه نمی‌کند و مبنایش فقط حدس و گمان است.

علیزاده کشاورز دیگری است که از اهالی روستای ولاغوز است. او به‌عنوان شغل دوم به سراغ کشاورزی آمده و تحت پوشش بیمه تامین اجتماعی است.

این کشاورز تا چندی پیش دامدار بوده اما حالا به کشت توتون روی آورده است. او به آتیه آنلاین می‌گوید: من از خدمات تامین اجتماعی خیلی استفاده نمی‌کنم و فقط بیمه‌ام واریز می‌شود. اهالی روستا از بیمه روستاییان و عشایر راضی‌تر هستند.

تبلیغات راه جذب روستاییان برای پوشش بیمه‌ای

در بخش چهاردانگه تلاش‌ها برای گفت‌وگو با کارگزاری بیمه روستاییان و عشایر و خدماتی که به روستاییان ارائه می‌شود، به نتیجه نمی‌رسد اما در کمی دورتر از این بخش، اصغر صادقیان لمراسکی دارای مدرک مدیریت و صاحب یکی از کارگزاری‌های بیمه منطقه بهشهر را می‌یابم که سال‌ها پیش و در روزهایی که تازه صندوق روستاییان و عشایر در مازندران شکل گرفته، فعال بوده است.

او به آتیه آنلاین می‌گوید: کشاورزان زحمات زیادی می‌کشند و باید تحت پوشش بیمه قرار بگیرند. بر اساس قوانین موجود، ساکنان روستاها به کمک تعاونی‌های روستاییان و عشایر می‌توانند تحت پوشش بیمه بروند.

او اضافه می‌کند: بر اساس قانون برای تحت پوشش قرار گرفتن افراد توسط بیمه تامین اجتماعی، در گذشته باید حتما یک کارفرما وجود می‌داشت.

به گفته صادقیان، در گذشته یعنی سال‌های قبل از انقلاب، کارفرمایان تحت پوشش بیمه تامین اجتماعی قرار نمی‌گرفتند و دولت فقط کارگران آنها را بیمه می‌کرد. بنابراین مثلا یک باغدار می‌توانست کارگرانش را تحت پوشش بیمه قرار دهد اما خودش بیمه نمی‌شد.

او ادامه می‌دهد: این قانون باعث شده بود که افراد برای فرار از پرداخت حق بیمه، خودشان را کارفرما معرفی کنند.

صادقیان اضافه می‌کند: در گذشته نگاه مردم به صندوق‌های بیمه خوب نبود. مردم فکر می‌کردند بیمه پول آنها را می‌خورد به همین خاطر نمی‌خواستند به پرداخت حق بیمه تن بدهند.

به گفته او صندوق بیمه اجتماعی روستاییان و عشایر برای تحت پوشش قرار گرفتن کشاورزان صندوق بسیار خوبی است. این صندوق از مدتها قبل در ایران راه‌اندازی شده بود اما فعال نبود.

این مدیر سابق کارگزاری بیمه می‌گوید: در آغاز راه برای راه‌اندازی کارگزاری بیمه، دوره‌های مرتبط را دیدم. پس از ایجاد کارگزاری، از شعار «یا راهی خواهیم یافت و یا راهی خواهم ساخت» برای تشویق کشاورزان و جذب آنها به پوشش بیمه استفاده کردم.

به گفته صادقیان کارگزاری او محدوده از بهشهر تا گلوگاه را شامل می‌شده است و او برای تبلیغ بیمه و جذب آنها به سمت کارگزاری و پرداخت حق بیمه، به تمام روستاهای این منطقه سفر می‌کند.

او ادامه می‌دهد: من به روستاهای هزار جریب و غیره رفتم تا به مردم درباره خدمات بیمه آموزش بدهم. همه جا برای سخنرانی می‌رفتم و می‌گفتم که یک بیمه‌ای وجود دارد که دولتی است و دولت دو برابر حق بیمه کشاورز را پرداخت می‌کند.

این کارگزار سابق بیمه بیان می‌کند: به کشاورزان می‌گفتم که فقط پنج درصد حق بیمه توسط آنها پرداخت شود. به آنها یادآوری می‌کردم که در صندوق بیمه روستاییان و عشایر مهم نیست افراد چه سنی داشته باشند. همه می‌توانند تحت پوشش بیمه قرار گیرند.

او اضافه می‌کند: به روستاییان اعلام می‌کردم که معنا و مفهوم نداشتن محدودیت سنی برای پوشش بیمه در صندوق بیمه روستاییان و عشایر این است که دولت می‌خواهد کشاورزان در ایام پیری یک حقوق هرچند ناچیز داشته باشند. با این توضیحات، کشاورزان قانع می‌شدند.

با تلاش‌ها و تبلیغاتی که صادقیان در روستاهای منطقه انجام می‌دهد، اهالی جذب کارگزاری بیمه می‌شوند و در حال حاضر ۱۲۰۰ نفر از افرادی که توسط او جذب صندوق روستاییان و عشایر شده‌اند، بازنشسته شده و حقوق بازنشستگی دریافت می‌کنند.

او می‌گوید: در آن سال‌ها حداکثر حق بیمه پرداختی برای یکسال ۹۰ هزار تومان و حداقل ۴۵ هزار تومان بود. برای اعتمادسازی به روستاییان می‌گفتم که من به شما کل مبلغ پرداختی در ۱۵ سال را چک می‌دهم. اگر بازنشست شدید و به شما حقوق ندادند، چک را وصول کنید.

این کارگزار سابق عنوان می‌کند: طبق قانون، اگر کسی ۱۵ سال سابقه بیمه داشته و بالای ۶۵ سال سن داشته باشد، می‌تواند بازنشسته شود. قانون دیگری هم وجود دارد که افراد بیمه شده در صورت ابتلا به بیماری خاص و حاد، می‌توانند قبل از موعد درخواست از کار افتادگی بکنند. اگر کارشناسان صندوق تشخیص دادند که این فرد بیماری خاص دارد، او را بازنشسته می‌کنند.

او ادامه می‌دهد: اگر کسی ۱۰ سال حق بیمه پرداخت کرده باشد و بالای ۷۰ سال سن داشته باشد، می‌تواند درخواست بازنشستگی پیش از موعد با حقوق کمتر کند.

به گفته صادقیان کشاورزان به دلیل اینکه پول نداشتند و حتی نمی‌توانستند مبلغ کم ۹۰ هزار تومان حق بیمه سالانه را بپردازند، از زیر بار پوشش بیمه‌ای شانه خالی می‌کردند.

او ادامه می‌دهد: در حال حاضر حق بیمه صندوق روستاییان و عشایر افزایش یافته و به یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان در سال رسیده است.

این کارگزار سابق دلیل تعطیلی کارگزاری خود را این‌گونه عنوان می‌کند: من احساس کردم این صندوق به تدریج در حال دور شدن از هدف خود است. ما در استان جایی را نداشتیم که کارهای اداری خود را انجام بدهیم. به همین خاطر درخواست دادیم که در مرکز استان دفتری احداث کنند که بتوانیم کارهای اداری خود را پیگیری کنیم و به تهران برای هر مسئله‌ای مراجعه نکنیم.

او اضافه می‌کند: دفتری در مازندران با سه نیرو راه‌اندازی شد. افراد هنوز مهر احکامشان خشک نشده، پاسخگو نبودند. یکی می‌گفت من مدیرکل هستم. آن دیگری خود را قائم مقام و نفر سوم کارشناس معرفی می‌کرد.

صادقیان می‌گوید: حضور این افراد روندهای اداری را خیلی پیچیده‌تر کرد ضمن آنکه به من گفتند باید دفتر خود را به شهر گلوگاه منتقل کنم. در صورتی که قانون صندوق می‌گوید دفتر باید در روستا باشد. به دلیل فشارهایی که به من وارد شد، ناگزیر شدم که کارگزاری خود را تعطیل کنم.

او یادآور می‌شود: در زمانی که کارگزاری من فعال بود، با پیگیری‌هایی که کردم توانستم افراد معلول و عقب افتاده را هم تحت پوشش بیمه روستاییان و عشایر ببرم. اکثر این افراد اکنون با ۱۵ سال پرداخت حق بیمه و ۶۵ سال سن بازنشست شده‌اند.

این کارگزار سابق بیان می‌کند: برای روستاییان اگر یک میلیون تومان حقوق بازنشستگی بگیرند، این رقم خیلی بالا است. دفتر من که بسته شده است، روستاییان می‌آیند و در دفتر را می‌بوسند زیرا معتقدند که من باعث شده ام که آنها حقوق بازنشستگی بگیرند.

او به نقل از یکی از بیمه شدگان می‌گوید: این بیمه شده به من می‌گفت اگرچه یک میلیون تومان، پول سیگار من هم نمی‌شود اما این فرد خیلی خوشحال بود که سر برج به‌عنوان بازنشسته حقوق می‌گیرد.