به گزارش آتیه‌آنلاین، تدروس آدهانوم دبیر کل سازمان جهانی بهداشت در این گزارش فناوری های توانبخشی را یک فرصت در بهبود کیفیت زندگی و تغییر دهنده زندگی خوانده است و تاکید دارد که می توانند دری به روی آموزش کودکان دارای معلولیت، اشتغال و تعامل اجتماعی بزرگسالان دارای معلولیت و داشتن یک زندگی مستقل همراه با عزت برای افراد مسن باز کند.

وی تصریح کرده است که ممانعت از دسترسی مردم به این ابزارهای تغییر دهنده زندگی نه تنها نقض حقوق بشر است بلکه از نظر اقتصادی نیز کوته بینانه است و از تمام  کشورها خواسته است که دسترسی به فناوری‌های کمکی را به لحاظ مالی تامین و اولویت ‌بندی کنند و به همه فرصت بدهند تا با توانمندی‌های خود زندگی کنند.

در این میان کاترین راسل، مدیر اجرایی یونیسف نیز بااشاره به اینکه نزدیک به ۲۴۰ میلیون کودک دارای معلولیت در جهان وجود دارند تصریح کرده که محروم کردن کودکان از حق برخورداری از محصولاتی که برای رشد آنها نیاز است، نه تنها به تک تک کودکان آسیب می زند بلکه خانواده‌ها و جوامع آنها را از هر چیزی که می تواند به برآورده شدن نیازهایشان کمک کند، محروم می کند. وی معتقد است  بدون دسترسی به فناوری کمکی و تجهیزات توانبخشی، کودکان دارای معلولیت شانس ادامه تحصیل را از دست می دهند، خطر کودکان کار بیشتر شده و اعتماد به نفس و رفاه آنها مورد تحلیل قرار می‌گیرد.

در چنین شرایطی که سازمان جهانی بهداشتی بر ضرورت بهره مندی افراد دارای معلولان به عنوان یک حق بشری تاکید دارد در کشور ما اگرچه بخش قابل توجهی از اعتبارات بهزیستی صرف تامین وسایل توانبخشی می‌شود اما بنا به گفته روزهای اخیر سرپرست دفتر امور توانبخشی روزانه و توانبخشی پزشکی سازمان بهزیستی افزایش اعتبارات متناسب با نیازهای بهزیستی نیست و بیمه نبودن وسایل توانبخشی از یک سو و همچنین افزایش قیمت تجهیزات مورد نیاز با توجه به تورم و ارزش ارز و ریال از سویی دیگر باعث ایجاد مشکلات شده است. مراکز توانبخشی مکلف هستند وسایل آموزشی مصرفی و برخی وسایل توانبخشی خاص را داشته باشند اما تجهیزات توانبخشی معلولان در خانواده تامین می‌شود و بهزیستی همه تلاش خود را می‌کند تا هیچ معلولی از کمبود تجهیزات توانبخشی، خانه‌نشین نشود.

رامین رضایی با اعلام اینکه تحت پوشش بیمه نبودن تجهیزات توانبخشی را یکی از موانع پیش روی معلولان در تهیه این تجهیزات خوانده است و در خصوص تاثیر کیفیت پایین وسایل بر زندگی معلولان تاکید کرده است که شاید استهلاک و کیفیت وسایل توانبخشی موجب نارضایتی معلولان شود اما امکان ندارد آنها را خانه‌نشین کند.

وی ایران را یکی از پیشگامان در ارایه خدمات توانبخشی در منطقه خوانده است که در این زمینه با کشورهای توسعه یافته اروپایی برابری می‌کند.

معلولان و استیفای حقی دیرینه  

مروری بر گفت وگوهای آتیه آنلاین با افراد معلول در خصوص مصایب و مشکلات آنها به فراخور موضوعات و رویدادهای مختلف همواره از چالش گران ترشدن وسایل کمک توانبخشی و بیمه نبودن آنها داد سخن زده اند.

موسس «جامعه معلولان ایران» خرداد ۱۴۰۰ در گفت و گو با آتیه آنلاین  با اشاره به افزایش پنج تا ده برابری قیمت وسایل کمک توانبخشی بر ضرورت تخصیص ارز دولتی به این حوزه تاکید کرده بود.

منصور برجیان در بیان تبعات گرانی‌های سرسام آور و روزافزون بر جامعه معلولان عنوان کرد که اگرچه این مساله در سطح کلان تمام افراد جامعه را تحت تاثیر قرار داده است اما معلولان به جهت خاص بودن و وضعیت جسمانی شان بیشتر در معرض تبعات آن هستند. معلولان نیازمند برخی تجهیزات کمک توانبخشی و کمک پزشکی هستند که متاسفانه قیمت آنها پنج تا ده برابر شده است.  وی در آن زمان بر تخصیص ارز دولتی و پایین آوردن تعرفه گمرکی در جهت کاهش قیمت این وسایل به عنوان یکی از مطالبات عمده جامعه معلولان تاکید کرده بود.

اخیرا نیز کامران عاروان مدیرعامل جامعه معلولین ایران و رییس انجمن معلولان جسمی حرکتی در گفت و گو با ما ضمن  تاکید بر افزایش بعضا ۱۰ برابری قیمت برخی از تجهیزات کمک توانبخشی در سال‌های اخیر  گفته بود که  ویلچر ۳۰۰ هزار تومانی به بیش از ۳ میلیون تومان افزایش قیمت داشته است و یا  قیمت کفش طبی و بریس مورد نیاز افراد دارای معلولیت ناشی از فلج از ۵۰۰ هزار تومان به بیش از ۳ تا ۴ میلیون تومان افزایش داشته است و در چنین شرایطی زمینه حضور افراد دارای معلولیت در اجتماع و فعالیت های روزمره، شغلی و یا تحصیلی  به جهت عدم دسترسی به تجهیزات و یا کیفیت پایین وسایل کمک توانبخشی آنها با چالش روبرو می شود.

پرسشی بی پاسخ در خصوص چرایی گرانی تجهیزات توانبخشی

به گزارش آتیه آنلاین، در چنین شرایطی که جامعه جهانی بر دسترسی افراد دارای معلولیت به عنوان یک حق بشری تاکید دارد و از سوی دیگر جامعه معلولان نیز همواره در جهت استیفای حقوقشان بر طبل حیاتی بودن این وسایل برای برخی از معلولان می کوبند و درعین حال سازمان بهزیستی کشور ادعا دارد که کیفیت پایین وسایل کمک توانبخشی معلولان را خانه نشین بودن نمی کند تمام این ابعاد سه گانه، دوباره پرسشی بی پاسخ در ذهن ایجاد می کند: اینکه اگر وسایل کمک توانبخشی را کالای لوکس قلمداد نمی کردند و ارز ترجیحی از آنها برداشته نمی شد امروز شاهد گرانی چندبرابر آنها و تولید بی‌کیفیت برخی تجهیزات داخلی به جهت وارد نشدن مواد اولیه بودیم یا خیر؟ اصلا  آیا حذف صورت مساله می تواند منجر به کنترل قیمت وسایل کمک توانبخشی در کشور باشد؟