مهدی مهدی پور کارشناس خبره کشاورزی در گفت‌وگو با آتیه آنلاین بیان کرد: در ایران بحث رصد مزرعه تا سفره برای کنترل مصرف سموم به صورت مقطعی انجام شده است.

وی افزود: در این زمینه برنامه مدون و مشخصی وجود نداشته است. هر از چند گاهی بخش‌هایی از بدنه دولت مثل وزارت جهاد کشاورزی در بخش زراعت و باغ برنامه‌هایی را اجرا کرده‌اند و از ۲۰ سال پیش برای کاهش سموم شیمیایی در باغات کارهایی را پیگیری کرده‌اند اما این اقدامات هدفمند نبوده است.

مهدی پور بیان کرد: برنامه‌های وزارت جهاد کشاورزی روی یک محصول متمرکز نبوده است بلکه بیشتر بر مبارزه غیر شمیایی در مزارع تاکید داشته‌اند. این برنامه‌ها در بخش گیاه پزشکی پیگیری شده است.

وی ادامه داد: در حال حاضر کشورهای خارجی کالاهای وارداتی به گمرکات خود را از نظر باقیمانده فلزات سنگین و سموم برای حفظ سلامت مردم خود پایش می‌کنند.

وی اضافه کرد: بر اساس قوانین سازمان بهداشت جهانی، محصولات تجاری مختلف بدون هیچ محدودیتی باید قابلیت تبادل بین کشورها را داشته باشد. تنها عاملی که می‌تواند مسئله واردات محصولات را کنترل کرد، استانداردهای بهداشتی و سلامت مردم است.

این کارشناس خبره کشاورزی گفت: در چارچوب قوانین سازمان تجارت جهانی استانداردها بوجود آمد و پایش باقیمانده‌های سموم شروع شد. زیرا این استانداردها به کشورها اجازه می‌داد که از ورود محصولات خاص جلوگیری کنند.

وی افزود: بر اساس این استانداردها، اگر محصولی بیش از حد مجاز باقیمانده سموم داشته باشد، اجازه ورود به کشورهای دیگر را ندارد.

مهدی پور با اشاره به حساسیت‌های ایجاد شده در ایران در ارتباط با محصولات دستکاری شده ژنتیکی و باقیمانده سموم، عنوان کرد: باید محصولات از نظر سموم پایش شوند تا مردم دچار بیماری نشوند. یکی از عوامل تاثیرگذار بر انواع سرطان و ام اس و غیره به جز هوای آلوده و آب آشامیدنی، مرتبط با مواد شیمایی موجود در محصولات کشاورزری است.

وی افزود: در کشور ما کنترل سلامت محصولات کشاورزی در بخش فرآوری زیر نظر وزارت بهداشت و سازمان استاندارد است و آن بخشی که حالت تازه خوری دارد و قبل از بسته‌بندی؛ مربوط به وزارت جهاد کشاورزی است.

مهدی پور گفت: به دلیل حضور دستگاه‌های مختلف در بحث سلامت مواد غذایی، اگر قرار است برنامه‌ای برای سلامت این محصولات نوشته شود، باید یک برنامه فرابخشی باشد.

وی تاکید کرد: نمی‌توانیم بگوییم که سلامت را در بخش فرآوری کنترل می‌کنیم تا مواد نگهدارنده بیش از حد مصرف نشود اما میزان مصرف سموم در مزرعه را بررسی نمی‌کنیم. حتی اگر بخش فرآوری کنترل شود، اگر محصولی که از مزرعه می‌آید و سالم نباشد، نمی‌توانیم سلامت مردم را تضمین کنیم.

وی بیان کرد: باید در بحث سلامت محصولات کشاورزی یک برنامه فرابخشی داشته باشیم. میزان آگاهی مردم نسبت به سلامت محصولات بالارفته است. این مسئله را می‌توان از میزان حضور مردم در نمایشگاه‌های مرتبط با مباحث سلامتی مواد غذایی درک کرد.

مهدی‌پور بیان کرد: رصد واقعی محصولات کشاورزی در کشور ما جزء آرزوهایی است که همه باید برای دستیابی به آن تلاش کنیم.

وی یادآور شد: همواره هزینه پیشگیری کمتر از درمان است. در همین بحث کرونا حتی اگر فرد بستری نمی‌شد با یک چک اولیه افراد باید یک میلیون تومان هزینه می‌کرد. هزینه‌های درمانی بیماری‌هایی مثل سرطان بسیار بالاست.

این کارشناس خبره کشاورزی گفت: اگرچه برآوردی از تاثیر مصرف سموم بر هزینه‌های درمان وجود ندارد اما مقایسه هزینه‌های درمان نشان می‌دهد که اگر ۱۰ تا ۲۰ درصد هزینه‌های تامین مواد غذایی سالم بالا برود و در مقابل بیماری پیشگیری شود، در کل هزینه کمتری نسبت به هزینه‌های درمان بعد از ابتلا پرداخت خواهد شد.