به گزارش آتیه آنلاین، ابتدای خیابان نجات اللهی دو نفر فریادی می‌زنند «دارو، دارو...» کارشان خرید و فروش داروهای بیماران خاص است. کمی جلوتر داروخانه‌ای خصوصی قرار دارد که بر تابلوی آن نام بیماری‌های خاص درج شده است. داروخانه شلوغ است و هر کس روی صندلی‌های این داروخانه نشسته، بیماری خاصی دارد که دارویش فقط در یک مرکز به‌خصوص عرضه می‌شود. مراجعه کنندگان می‌گویند از آنجا که طبق نظر متولیان امر، داروهای بیماران خاص بین داروخانه‌ها سهمیه‌بندی می‌شود، آنها هم ناگزیرند به مرکزی روبروی پاساژ علاء الدین مراجعه کنند تا آدرس داروخانه‌ای که باید داروهایشان را دریافت کنند، از این مرکز جویا شوند. این کار را سالی یکبار انجام می‌دهند.

بیماران شاکی هستند که در شرایطی که همه چیز سیستمی شده، چرا باید به مراکز خاص برای دریافت دارو مراجعه کنند و یا اینکه چرا در تعریف محل دریافت دارو، به آدرس محل سکونت آنها توجه نمی‌شود.

بیماران می‌گویند که خانه‌هایشان در جنوب تهران واقع شده اما کیلومترها دورتر باید به این داروخانه مراجعه کنند چون سهمیه دارویشان تحویل این داروخانه شده است. در حالی که می‌توانستند آدرس‌های نزدیک‌تری را برای تحویل داروی آنها در نظر بگیرند.

مراقب دزدها باشید

همین‌طور که مردم درباره مشکلاتشان صحبت می‌کنند، پیرمردی به جمع نزدیک شده و هشدار می‌دهد که مراقب دزدها باشید!

پیرمرد توضیح می‌دهد که بارها شاهد دزدی دارو بوده! گویا در نزدیک مراکز عرضه داروهای بیماران خاص موتورسوارانی هستند که داروی بیماران را از آنها می‌دزدند و بارها این اتفاق افتاده است.

بیماران می‌گویند داروهایشان بسیار گران است و به دلیل کمبودهایی که در بازار وجود دارد، سهمیه ماهانه برایشان در نظر گرفته می‌شود و اگر یکبار دارویشان توسط دزدها به سرقت برود، به مشکلات عدیده‌ای برخورد می‌کنند.

افزایش قیمت داروهای عمومی

زلیخا فاضلی یکی از بیماران خاصی است که در نوبت انتظار نشسته تا داروهایش را تحویل بگیرد. او که بعد از تعطیلات نوروز اولین باری است که برای تحویل داروهایش به داروخانه مراجعه کرده است، عنوان می‌کند: با وجودی که تحت پوشش بیمه هستم، داروها خیلی گران شده است.

زلیخا ام اس دارد و معتقد است که داروهای مربوط به بیماری خاصش مشکلی از نظر افزایش قیمت ندارد اما داروهای عمومی دیگری که برای دیگر مشکلاتش خریداری می‌کند، جهش چند باره قیمت داشته‌اند.

او می‌گوید: من افسردگی دارم و قیمت داروهای مرتبط با این بیماری بسیار بالاست. یا مثلا دارویی برای کنترل اسید معده می‌گرفتم که در گذشته ۱۲ هزار تومان بود اما بعد قیمتش به ۵۵ هزار تومان رسید و هفته قبل که برای خرید به داروخانه مراجعه کرده بودم، قیمت دارو به ۶۵ هزار تومان رسیده بود. برای همین نتوانستم این قرص را خریداری کنم.

کاهش قیمت در برخی اقلام دارویی

مرد میانسالی که در حال تحویل گرفتن داروهایش است، متعجب به بسته‌های داروی تحویلی نگاه می‌کند. خودش را شیری معرفی می‌کند.

درباره قیمت داروهایش که سئوال می‌کنم، از کاهش قیمت دارو خبر می‌دهد اما تاکید می‌کند که آنچه اکنون تحویل گرفته است، از نظر شکل ظاهری و بسته‌بندی کاملا متفاوت شده است و به همین دلیل باید قبل از مصرف دارویش با پزشک معالج مشورت کند.

این بیمار که داروی مرتبط با نارسایی کلیه مصرف می‌کند، توضیح می‌دهد که ماده اولیه دارویش در سوئیس تولید می‌شود و در تبریز بسته‌بندی می‌شود.

به گفته شیری، همین دارو با بسته‌بندی متفاوت در طول سال ۱۴۰۰ به قیمت ۱۲۰ هزار تومان عرضه می‌شده است اما امروز او این دارو را از داروخانه با قیمت ۶۳ هزار تومان خریداری کرده است. به همین خاطر نگران است که کیفیت دارو مثل سابق هست یا نه.

شیری از نسخه‌های الکترونیک هم گله دارد و می‌گوید: داروهای ما را به دلیل کمیاب بودن به صورت ماهانه تحویل می‌دهند. هر ماه باید به دکتر مراجعه کنم و حق ویزیت پرداخت کنم تا داروهایم را در سامانه ثبت کند. من سه ماه یکبار باید به دکتر برای کنترل آزمایش و تجویز دارو مراجعه کنم اما از آنجا که اطلاعات در سامانه باقی نمی‌ماند، مراجعاتم به ماهانه تغییر کرده است.

پزشکان نسخه کاغذی نمی‌دهند

با وجود آنکه سازمان تامین اجتماعی بعد از حذف دفترچه‌های بیمه برای حل مشکل نسخه‌های الکترونیکی که به صورت دوره‌ای صادر می‌شوند اخیرا به پزشکان ابلاغ کرده است که برای بیمارانی با آزمایشات دوره‌ای، باید نسخه کاغذی صادر شود و روی آن کد ملی بیمار توسط پزشک ثبت شود اما شیری می‌گوید که پزشک زیر بار صدور نسخه کاغذی برایش نرفته است و آزمایشی که سه ماه بعد باید تکرار شود، فقط دو ماه در سامانه باقی می‌ماند و او باید یکبار مراجعه اضافه به پزشک داشته باشد تا نسخه الکترونیکش تمدید شود.

این فقط مشکل شیری نیست. مرد دیگری که برای دریافت نسخه دخترش به داروخانه مراجعه کرده است، از پرداخت چند باره حق ویزیت ۱۸۰ هزار تومانی برای دریافت نسخه الکترونیک شاکی است.

او می‌گوید: دخترش التهاب روده دارد و هر ماه چهار بسته قرص از داروخانه با قیمت آزاد دو میلیون و ۸۰۰ هزار تومان و به صورت بیمه ۵۸۰ هزار تومان دریافت می‌کند.

به گفته این پدر بیمار، پزشک معالج دخترش این بار زیر بار رفته که بدون دریافت حق ویزیت، نسخه الکترونیک را صادر کند اما از دفعات بعد حاضر نیست چنین کاری کند و برای دریافت نسخه، بیمار حتما باید حق ویزیت پرداخت کند.

او تاکید می‌کند که بیماران خاص دائما باید دارو مصرف کنند و چرا شرایط به گونه‌ای رقم خورده است که هزینه‌های آنها چندین برابر شده است.

این پدر بیمار، درباره قیمت‌ها عنوان می‌کند: قبل از عید هم قیمت داروها به همین شکل بود و فرقی نکرده است. تنها مشکل ما مراجعه مداوم به مطب پزشک است. هر ماه باید تا فرمانیه برویم و نسخه را تمدید کنیم و این مسئله برای ما مشکل ساز شده است. اگر بتوانند مدت نسخه‌های الکترونیک را یکساله کنند، مراجعه مداوم ما به دکتر کاهش می‌یابد.

تغییر قیمت تجهیزات، ثبات قیمت دارو

اگرچه مردم بر این باورند که قیمت داروها تغییر کرده است و از سوی دیگر رسانه‌ها نوشتند که با انتشار خبر احتمال حذف ارز ۴۲۰۰ تومانی نرخ دارو از ۱۵ تا ۴۰ درصد تغییر کرده است اما استادی، کارشناس داروخانه‌ای در خیابان سپهبد قرنی، این ادعاها را رد می‌کند.

به گفته او، قیمت دارو بستگی مستقیم به برندهای تولید کننده دارد و گاهی قیمت یک داروی معمولی که توسط برندهای متفاوت تولید می‌شود، با همدیگر فرق دارد.

استادی بیان می‌کند: قیمت بسیاری از داروهای تولید داخل در یکسال گذشته ثابت بوده و نوسان خاصی نداشته است. برخی داروهای خارجی که در گروه مکمل‌ها هستند، طی ماه‌های اخیر بین ۵۰ تا ۶۰ هزار تومان افزایش قیمت داشته‌اند.

او اضافه می‌کند: قیمت داروهای وارداتی وابسته به نرخ ارز بوده و نوسانات آن ناشی از بازار ارز است.

به گفته این کارشناس داروخانه بر خلاف داروهای داخلی که در بیشتر گروه‌ها تقریبا ثبات داشته‌اند، در تجهیزات پزشکی شاهد نوسانات قیمتی بوده‌ایم. مثلا برخی نوارهای تست قند تغییر قیمت داشته‌اند. ابتدا عرضه آنها در بازار کم شده و یک مدت نبودند و اکنون که مجددا وارد بازار شده‌اند، نرخ آنها از ۸۰ هزار تومان به ۱۵۰ تا ۱۶۰ هزار تومان رسیده است.

او اضافه می‌کند: البته به ما گفته‌اند که این اقلام کم است و در فاکتور هم با همین قیمت به ما می‌فروشند.

استادی می‌گوید: خیلی از داروهای ایرانی کمیاب شده‌اند و بهانه شرکت‌های تولیدکننده هم این است که کسری دارند و کمبود ماده اولیه سبب شده است که تولید کاهش یابد.

او اضافه می‌کند: این روزها واقعا سرم شستشو در بازار وجود ندارد و می‌گویند مواد اولیه آن را ندارند. در ماه‌های قبلی هم کمبود سرم شستشو داشتیم و به صورت سهمیه‌ای به داروخانه‌ها تحویل می‌شد و باید یک مبلغ بالایی داروهای مختلف می‌خریدیم تا سرم شستشو به ما تحویل شود اما وقتی این محصول مجددا به بازار آمد، با همان قیمت قبلی عرضه شد.

به گفته استادی در سرم تزریقی هم کمبود داریم ولی این قلم دارو هم افزایش قیمت نداشته است.

او ادامه می‌دهد: این در حالی است که در بخش تجهیزات، شاهد نوسانات قیمت هستیم. سوزن‌های تست قند خون از ۱۵۰۰ تومان به ۴۰۰۰ تومان رسیده است. سوزن‌های انسولین یکباره گران شده‌اند. به ما اعلام کرده‌اند که ممکن است در آینده هم افزایش قیمت داشته باشند.

او اضافه می‌کند: متاسفانه تجهیزات مشمول بیمه نیست و نوسانات قیمت آن برای بیماران مشکل‌ساز است.

استادی درباره کمبودهای دیگری که در عرضه دارو وجود دارد، یادآور می‌شود: در برخی داروهای معمولی مثل قرص پوکی استخوان عرضه متوقف شوده است. خیلی وقت است که این قرص در داروخانه‌ها نیست. قرص معده (سوکرالیفت) کم است. ما از شرکت سازنده ۳۰۰ تا ۴۰۰ میلیون خرید می‌کنیم و فقط به ما چهار تا بسته تحویل دادند.

به گفته دیگر همکاران استادی در این داروخانه، در حال حاضر کسری شیرهای رژیمی بچه‌ها در داروخانه مشهود است زیرا این شیر خشک مخصوص بچه‌های دارای آلرژی است ولی دولت برای جلوگیری از قاچاق، این محصول را به صورت کنترل شده عرضه می‌کند.

آن طور که آنها اعلام می‌کنند، قیمت شیر خشک رژیمی ۲۰ هزار تومان است و قیمت شیر خشک معمولی ۴۰ هزار تومان است. یارانه زیاد شیر خشک رژیمی انگیزه‌ای برای قاچاق این محصول به خارج از ایران فراهم می‌کند. به همین خاطر وزارت بهداشت سامانه‌ای طراحی کرده است که بر اساس این سامانه به هر بچه دارای آلرژی در ماه هشت قوطی شیر خشک تحویل شود. والدین چنین کودکانی باید در سامانه کد ملی کودک و کد ملی فردی که شیر خشک را تحویل می‌گیرد ثبت کنند تا بتوانند از داروخانه، سهمیه مورد نظر را تحویل بگیرند.