وی از تراکم زیاد جمعیت، تمرکز امور سیاسی و اداری، کم توجهی به مقررات و ضوابط کاهش خطر، کمبود برنامه و توانمندی عملیاتی برای مدیریت حوادث، ناکافی بودن توان پاسخ مؤثر به حوادث و بلایا و کم توجهی به فاز بازیابی بازسازی و بازتوانی به عنوان چالش‌های ویژه کلانشهر تهران اعلام کرد.

به گفته نصیری ناکافی بودن توان دولت‌ها برای پاسخ به بحران، تحمیل هزینه‌های زیاد به دولت و جامعه در رویکرد مدیریت متمرکز، تمایل افراد برای کمک به دلیل در معرض آسیب بودن دارایی‌ها، کوتاه بودن زمان امداد و نجات مؤثر و  به کارگیری تمامی ظرفیت‌ها و توانمندی‌های مردم بخشی از موضوعاتی است که مدیریت بحران جامعه محور را ضروری می‌سازد.

وی در ادامه ضمن بررسی نقاط قوت و ضعف رویکرد جامعه محور مدیریت بحران، توضیحاتی در خصوص  ویژگی‌های شخصیتی مردان و مشارکت اجتماعی ارائه داد و با اشاره به محدودیت‌های اقتصادی مردان و مشارکت اجتماعی از تدوین برنامه‌ای برای بررسی موانع مشارکت مردان و ارائه راه‌حل‌های قابل اجرا، توجه به ساعات کاری و زمان اندک مردان در فراخوان مشارکت‌های اجتماعی، در اختیار قراردادن اطلاعات دقیق و به نحوی محرمانه، توجه به نقش مدیریتی و فرماندهی و تمرکز بر افزایش ظرفیت‌های قانونی و مشارکت ساختاری به عنوان ویژگی‌های برنامه مناسب برای افزایش مشارکت مردان نام برد.

در ادامه این سمینار معاون بازیابی، توانمندسازی و مشارکت جامعه‌محور سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران به بررسی مشارکت مردم در گروههای داوطلب شهری پرداخت و با نگاهی اجمالی به ساختار دوام و وضعیت خانه های بادوام و ایمن گفت: گروه‌های داوطلب دوام در سال ۱۳۸۵ با مجوز شماره شورای اسلامی شهر تهران با عنوان یکپارچه‌سازی شاخصه‌های برنامه ریزی و تامین بودجه جهت یکپارچه سازی سیاست‌های آموزش مدیریت بحران و تشکیل گروه‌های داوطلبانه مردمی در محلات شهر آغاز به کار کرده‌اند.

به گفته شاهین مظفری در حال حاضر ۳۳۰ خانه دوام در سطح محلات ارائه خدمات می دهند و ۲۱ هزار و ۳۵۰ عضو داوطلب در سامانه tdms.tehran.ir ثبت نام کرده و آموزش دیده اند.

وی در ادامه به بررسی دلایل کاهش مشارکت مردان برای فعالیت در گروههای دوام پرداخت و یادآور شد: مردان میزان سودآوری فعالیت مشارکتی را بر میزان مشارکت خود بسیار موثر دانسته و پاداش متناسب با مشارکت را حائز اهمیت می‌دانند. همچنین اوقات فراغت محدود مردان مانع مشارکت آنها در امور داوطلبانه است.

 تدوین برنامه‌ای دقیق برای ارائه خدمات و پاداش متناسب با مشارکت، توجه به ساعات کاری فرد، توجه به نقش مدیریتی و فرماندهی در میزان مشارکت، تمرکز بر افزایش ظرفیت‌های قانونی و مشارکت ساختاری و در اختیار داشتن اطلاعات دقیق موضوعات دیگری بود که به گفته وی می‌توان با توجه به آنها میزان مشارکت مردان در گروه‌های داوطلب را افزایش داد.

در ادامه این وبینار یک دانشجوی دکتری تخصصی سلامت در بلایا و فوریت‌ها به بررسی مدیریت بحران جامعه محور پرداخت و از ارزیابی خطر، کاهش آسیب‌پذیری و افزایش ظرفیت جوامع به عنوان اهداف مدیریت بحران جامعه محور نام برد و با ترسیم ساختار کلی مدیریت خطر جامعه محور از آگاه‌سازی، ظرفیت سازی و برنامه‌ریزی به عنوان بخش‌های مختلف آن یاد کرد.

به گفته سیده سمانه میراسماعیلی اهداف اصلی تعریف شده ذیل مبحث آگاه‌سازی شامل افزایش درک خطر در گروه‌های مختلف جامعه، ارتقای درک خطر در مدیران و تصمیم‌گیرندگان، استفاده از رسانه‌های جمعی متناسب با مخاطب، استفاده از افراد تاثیرگذار در مدیریت خطر و بهره‌گیری از بسترها و رسانه‌های اجتماعی می‌شود.

بنابراین گزارش، آموزش به کودکان و نوجوانان، آموزش‌های عمومی و تخصصی، انجام ارزیابی آموزش‌ها، برنامه‌ریزی و اجرای تمرین و تدوین راهنماها و کتاب‌های عمومی و تخصصی در مبحث ظرفیت‌سازی و تهیه پروفایل ارزیابی خطر، و تاب‌آوری، تدوین استراتژی‌های کاهش خطر حوادث و بلایا در جوامع، تدوین برنامه‌های کاهش خطر، تدوین برنامه‌های عملیاتی و تدوین اقدامات استاندارد عملیاتی در بخش برنامه‌ریزی باید مورد توجه قرار گیرد.