به گزارش آتیه آنلاین به نقل از تسنیم، طبق تعریف ارائه شده از سوی مرکز تحقیقات بین‌المللی توسعه، کشاورزی شهری عملی است که در درون شهر مستقر شده باشد و از منابع انسانی و مادی برای کشت، عمل آوردن و توزیع انواع مواد غذایی و یا محصولات غیرغذایی به محدوده درون شهری یا اطراف شهر استفاده می‌کنند. نکته قابل توجه در تعریف کشاورزی این است که معمولا کشاورزی شهری در مکانی اتفاق می‌افتد که در آن مکان انتظار نمی‌رود فعالیت کشاورزی رخ دهد.

البته مقصود از کشاورزی شهری، زراعت و کشت و کار به معنای عموم آن نیست. تولید محصولات کشاورزی اساسی نظیر گندم، برنج و غلات نیازمند شرایط کشاورزی حرفه‌ای و توسعه یافته برای تامین نیازهای ملی و در مقیاس کلان است. منظور از ایجاد کشاورزی در شهر، کاشت و تولید محصولات خرد غذایی با روش‌های آسان و با حداقل امکانات است. کشاورزی شهری معمولا با دو هدف عمده کسب درآمد و مواد غذایی و دیگری با هدف تفریح و سرگرمی در زمین‌های اطراف خانه‌ها مانند حیات خلوت‌ها، بالکن ها و بام‌ها و یا زمین‌های مشترک میان تعدادی از شهروندان اتفاق می‌افتد.

اشتغال ۸۰۰ میلیون نفری کشاورزی شهری در دنیا

بنابر بر گزارش‌های توسعه سازمان ملل در سال ۱۹۹۶ میلادی به‌طور تقریبی ۸۰۰ میلیون نفر در جهان به کار کشاورزی شهری اشتغال داشته باشند که این میزان ممکن است تا ۲۰۲۱ به یک میلیارد نفر افزایش داشته یابد. همچنین طبق گزارش سازمان ملل متحد در حال حاضر ۱۵ درصد از مواد غذایی از طریق به کارگیری سیستم‌های کشاورزی شهری در شهرها تولید می‌شود و این رقم در حال رشد است. به‌عنوان مثال دولت کوبا پس از سقوط شوروی و حذف کمک‌های کشاورزی، مردم را به کشاورزی ترغیب کرد، به این ترتیب در سال ۱۹۷۷ توانست ۲۱ هزار تن سبزی تولید کند و این رقم در سال ۲۰۰۵ به حدود ۲۸ هزار تن رسید و این به معنای حرکت به سوی محیط زیستی پایدار از طریق کاش فشار بر طبیعت بود.

بنابراین در صورت گرایش شهرنشینان به سمت کشاورزی شهری، بخش قابل توجهی از مواد غذایی مورد نیاز شهروندان در خود شهر تامین می گردد. این امر باعث می شود که برای تامین غذای شهر ناچار به برداشت بیش از ظرفیت زمین های کشاورزی نباشیم. همچنین با توجه به اینکه مقیاس تولید در کشاورزی شهری نسبت به کشاورزی روستایی کمتر است، استفاده از کودهای شیمیایی به شدت کاهش یافته و می توان در این مقیاس از کودهای ارگانیک استفاده کرد که این امر سبب حذف مواد شیمیایی مضر در چرخه طبیعت و دستیابی به غذایی سالم می‌شود.

مدیریت آب حاصل از بارش‌های آسمانی با آبخیزداری شهری

از نتایج مثبت کشاورزی شهری، مدیریت صحیح آب حاصل از بارش‌های آسمانی با آبخیزداری شهری است؛ بارش باران در سطح شهرها سبب به راه افتادن جریان های آب های آلوده در سطح شهر می شود. در صورت وجود سطوح، با رویه قابل جذب، این آب ها جذب خاک و سفره های زیرزمینی می شود ولی در غیر این صورت این آب‌های روان در سطح شهرها حرکت کرده و آلودگی های بسیار زیادی را با خود همراه خواهد کرد. گسترش و رشد شهرها سبب افزایش ساخت و سازها و کاسته شدن از فضاهای طبیعی در شهرها شده است. نیاز به تردد سریع وسایل نقلیه سبب شده است تا سطح اغلب زمین های شهری پوشیده از آسفالت و یا دیگر پوشش ها شود و به این ترتیب در صورت بارش باران، آب‌های روان جایی برای نفوذ در سفره‌های آب زیرزمینی پیدا نکند و با عبور از سطح معابر شهری تمامی آلودگی های موجود در این معابر را با خود خواهد آورد.

حال اگر سطح فضاهای خاکی که آب به راحتی بتواند در آن نفوذ کرده و به سفره های زیرزمینی بپیوندد در شهر افزایش یابد، دیگر آب‌های جاری و آلوده نمی‌شوند و می توانند به چرخه طبیعی بازگردند. با استفاده از سیستم‌های سطوح آبگیر باران و آبخیزداری شهری می‌توان سطوح قابل جذب در شهر را افزایش داد و از آلوده شدن آب‌های جاری جلوگیری کرد. از سویی دیگر با توجه به مشکل کمبود آب در اکثر شهرهای دنیا با بکارگیری آب حاصل از بارش‌ها در قسمت کشاورزی شهری با به‌کارگیری آبخیزداری شهری می‌توان از اتلاف این آب ها جلوگیری کرد و در هزینه‌ها صرفه جویی کنیم.