به گزارش آتیه‌آنلاین، سیستم تامین اجتماعی در ایتالیا سیستمی مشارکتی است. مردم این کشور بخشی از درآمد را از مشاغل‌شان به یکی از چندین طرح‌های تامین اجتماعی ملی اختصاص می‌دهند. کارفرمایان نیز از طرف کارمندان سهم می‌پردازند. نرخ سود قابل‌پرداخت به‌طور کلی به مشارکت‌های انجام‌شده و دوره پرداخت آن بستگی دارد.

سیستم رفاهی و بیمه چند لایه

صندوق بیمه اصلی ایتالیا، مؤسسه ملی تامین اجتماعی نام دارد که با نام اختصاری INPS شناخته می‌شود. قراردادهای تامین اجتماعی در ایتالیا شامل INPS و سه صندوق دیگر است:

ENPALS: صندوقی برای کارمندان صنعت سرگرمی.

INPGI: صندوقی برای کارمندان در رسانه‌های چاپی.

INPDAI: صندوقی برای مدیران حوزه صنعت.

علاوه بر سیستم مبتنی بر مشارکت، یک سیستم رفاهی نیز در ایتالیا وجود دارد که مزایایی را به افرادی اختصاص می‌دهد که تحت پوشش این سیستم‌ها قرار ندارند، مانند کسانی که بیکار بوده و قابلیت مشارکت در ساختارهای فوق‌الذکر را ندارند.

پرداخت‌هایی که تحت سیستم رفاهی صورت می‌گیرد براساس درآمد فرد تعیین می‌شود و عموما با نرخ کمتری نسبت به پرداخت‌های تحت طرح مشارکتی صورت می‌گیرند.

نظام تامین اجتماعی ایتالیا سه ویژگی منحصر به فرد دارد و بر عملکرد توافق‌نامه‌های کاری تاثیر می‌گذارد:

نخست، اگر مزایای مبتنی بر سهم کمتر از حداقل دستمزد سود تضمین‌شده توسط قانون اساسی ایتالیا باشد، نظام تامین اجتماعی یک «مکمل رفاهی» نیز به اشخاص پرداخت می‌کند تا نرخ سود INPS را به حداقل برساند. نکته مهم در سیستم تامین اجتماعی ایتالیا این بوده که مکمل رفاه در خارج از کشور و همچنین در خود ایتالیا (به استثنای کشورهای اتحادیه اروپا) پرداخت می‌شود. بنا بر قوانین موجود، مکمل رفاهی براساس درآمدهای فرد اختصاص داده می‌شود.

دوم، اگر نرخ سود مبتنی بر سهم پرداخت‌شده براساس قوانین، کمتر از میزان مشخص‌شده در قوانین کار باشد، بدون در نظر گرفتن سایر درآمدها مانند بازنشستگی، نرخ هزینه‌های پرداخت‌شده براساس درصدی مشخص افزایش می‌یابد. به این رقم تعیین‌شده در قوانین ایتالیا «واردات حداقلی» می‌گویند و افزایشی که برای فرد ذی‌نفع در نظر گرفته می‌شود، بنا به اصل ۳۳۴ قانون کار ایتالیا به‌عنوان مبلغ تفاضلی در نظر گرفته می‌شود. طبق این اصل، ترتیبات خاصی برای اختصاص این مبلغ وجود دارد که بخشی از آن مبتنی بر وضعیت معیشتی و دریافتی فرد است.

سوم اینکه، کمک‌های ویژه‌ای نیز علاوه بر این خدمات از طریق آژانس‌های حمایتی ایتالیا پرداخت می‌شود. این آژانس‌ها وابسته به سازمان‌های رفاهی زیرمجموعه اتحادیه‌های کارگری هستند. این نهادها تحت قوانین ایتالیا به رسمیت شناخته شده و توسط INPS تامین مالی می‌شوند. نقش چنین کمک‌هایی است که برخورداری کارگران و بیکاران از خدمات تامین اجتماعی را تضمین می‌کنند. دفاتر و شعبه‌های سازمان‌های حمایتی ایتالیا موسوم به «پاتروناتی» (Patronati) در تمامی شهرهای ایتالیا از جمله شهرک‌ها و محیط‌های کاری مسقر هستند. در کشورهایی که تعداد زیادی مهاجر ایتالیایی وجود دارد، مانند استرالیا، این آژانس‌ها دفتر نمایندگی دارند. گفتنی است که این دفاتر برای خدمات خود هزینه‌ای دریافت نمی‌کنند.

افرادی که به طور قانونی در ایتالیا کار می‌کنند، از مزایایی مشابه شهروندان این کشور از سوی مؤسسات تامین اجتماعی برخوردار می‌شوند. کارفرمایان مسئول ثبت نام کارمندان خود در سامانه‌های INPS هستند و در صورت عدم انجام این کار با آن‌ها برخورد می‌شود. سهم بیمه کارمندان ماهانه از حقوق ناخالص آن‌ها کم می‌شود. نرخ مشارکت و حقوق مزایا بسته به حرفه آن‌ها متفاوت است،‌ گرچه تقریبا دوسوم سهم بازنشستگی توسط کارفرمایان و یک‌سوم توسط کارمند پرداخت می‌شود. در ۳۰ ژوئن هر سال، INPS گزارشی را از کمک‌های فردی انجام‌شده طی ۱۲ ماه گذشته بین کارگران توزیع می‌کند.

افراد خوداشتغال نیز پس از ثبت کسب و کار خود در اتاق بازرگانی ایتالیا می‌توانند نسبت به ثبت مدارک خود در INPS اقدام کنند. مشارکت‌ها در این زمینه براساس درآمد سال قبل یا برای مشاغل جدید براساس حداقل درآمد تخمینی است. پرداخت‌های حق بیمه نیز اساساً هر سه ماه یکبار صورت می‌گیرد.

روند ارائه خدمات درمانی و بهداشتی

مؤسسه ملی تامین اجتماعی تا ۵۰ درصد از میانگین دستمزد روزانه یک کارگر برای غیبت از کار به دلیل بیماری پرداخت می‌کند. این کمک‌هزینه از روز چهارم بیماری برای مدت ۱۸۰ روز در سال پرداخت می‌شود.

دستمزد کارگران قراردادی نیز براساس سهمی که در دوره ۱۲ ماه گذشته داشته‌اند، ‌پرداخت می‌شود و این دست از کارمندان تنها برای روزهایی که در بیمارستان بستری شده‌اند حقوق دریافت می‌کنند.

در صورت شاغل بودن فرد بیمار، کارفرما باید مدارک مورد نیاز را برای ارائه خدمات تامین اجتماعی به اداره‌های کار مربوطه ارسال کند و در این زمینه وظیفه‌ای متوجه فرد شاغل نیست. هر فردی که در ایتالیا اقامت دارد از مزایای بیماری و زایمان که توسط خدمات بهداشت ملی ارائه می‌شود، برخوردار است. ساکنان باید در اداره بهداشت محلی واقع در شهرداری محل سکونت خود برای دریافت کد بهداشت ملی ثبت‌نام کنند. درخواست مزایای بیماری باید مستقیما به INPS ارسال شده یا از طریق دفاتر پستی ثبت شود.

افراد شاغل، قراردادی و خوداشتغال واجد شرایط دریافت مرخصی زایمان هستند، گرچه کارگران خوداشتغال و قراردادی بیشترین درآمدهای دریافتی را دارند. مادران باردار، دو ماه پیش از تولد فرزندشان و سه ماه پس از زایمان از مرخصی استحقاقی برخوردار هستند. این مزایا ۸۰ درصد از میانگین حقوق روزانه مادر شاغل را در بر می‌گیرد.