به گزارش آتیه‌آنلاین، دکتر قاسم فخرایی روز چهارشنبه در گفت‌وگو با ایرنا افزود: با افزایش سن (۴۰ سالگی به بالا) عدسی لنز چشم به تدریج سفت شده و توانایی دامنه تطابق آن کاهش یافته و سبب تاری دید می‌شود که به آن پیرچشمی می‌گویند.

وی با بیان تعریفی دیگر مبنی بر اینکه کاهش قدرت تطابق عدسی را پیرچشمی می‌گویند، اظهار داشت: زمانی که در سنین کودکی، نوجوانی و جوانی هستیم لنز چشم قوام نرمی داشته و به راحتی می‌تواند برای دیدن تصاویر در دور یا نزدیک عدسی لنز چشم تطابق را به راحتی انجام داده و تصویر به خوبی و واضح دیده شود.

استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران با تاکید بر اینکه افزایش سن همچنان سبب سفت شدن عدسی لنز چشم شده و این موضوع کاهش و تاری دید را به دنبال خواهد داشت، گفت: زمان‌هایی که به دور دست نگاه می‌کنیم اگر از قبل عیب انکساری نداشته باشیم (عینکی نباشیم) عدسی لنز چشم تطابق نکرده و به حالت ریلکس تصاویر دور را بر روی شبکه چشم به صورت متمرکز یا فوکوس کرده و تصویر به وضوح دیده می‌شود.

فخرایی ادامه داد: زمانی که می‌خواهیم به شیئی در فاصله نزدیک‌تر از دور نگاه کنیم (تا فاصله ۶ متری) به هر مقدار که شیئی نزدیک می‌آید عدسی لنز چشم باید تطابق نماید تا بتوانیم آن شیئی را واضح ببینیم و در غیر این صورت تصاویر به صورت تار دیده می‌شود.

وی با بیان اینکه دستور تطابق عدسی لنز چشم از سوی مغز صادر می‌شود و در سنین پایین توانایی تطابق به راحتی انجام گرفته و شاهد یک تصویر واضح در شبکه چشم هستیم، تصریح کرد: به هر میزان که دامنه تطابق عدسی لنز کاهش یابد به همان میزان باید درجه مثبت عینک اضافه شود.

وی با اشاره به اینکه ژنتیک نیز می‌تواند در شروع پیرچشمی تاثیر گذار باشد، افزود: در این ارتباط برخی افراد ممکن است قدری زودتر یا دیرتر به پیرچشمی دچار شوند.

خستگی زودهنگام و سردرد ارمغان پیرچشمی

استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران اظهار داشت: پیرچشمی به دلیل کاهش و تاری دید در بسیاری از موارد می‌تواند سبب خستگی زودهنگام، سردرد یا درد پیشانی شود که استفاده از عینک بهترین روش برای رفع این مشکل است.

به گفته وی، برخی افراد که علاوه بر پیر چشمی فاصله‌های دور و نزدیک را تار می‌بینند و مجبور به استفاده از عینک مثبت هستند می‌تواند در شرایط خاص با  بهره‌مندی از عمل جراحی آب مروارید و کاشت لنزهای چندکاره مشکل خود را بر طرف نمایند.

۴۰ سالگی آغاز پیر چشمی

پیرچشمی حاصل تغییرات در عدسی چشم

به گفته دیگر پزشکان، «تطابق» عبارت است از توانایی چشم برای تغییر تمرکز از روی اشیاء دور بر روی اشیاء نزدیک و تمرکز از روی اشیاء نزدیک بر روی اشیاء دور و همچنین فواصل بین آنها. اغلب افراد پس از رسیدن به سنین بیش از چهل سالگی احساس می‌کنند که برای مطالعه و دیدن اشیاء نزدیک به عینک نیاز دارند. این تغییرات در عدسی را «پیر چشمی» می‌نامیم. در پیر چشمی به‌دلیل کاهش انعطاف پذیری عدسی چشم، عضلاتی که مسئول تطابق هستند (عضلات مژگانی) نمی‌توانند به‌خوبی این عمل را انجام دهند.

پیر چشمی تقریبا در همه افراد اتفاق می‌افتد. همچنین همه افرادی که عیوب انکساری (نزدیک بینی، دوربینی و آستیگماتیسم) دارند نیز دچار پیر چشمی می‌شوند. اما در افراد نزدیک بین پیر چشمی مزاحمت کمتری ایجاد می‌کند. زیرا نزدیک بینی تا اندازه‌ای پیر چشمی را خنثی کرده و افراد برای دیدن اجسام نزدیک مشکل کمتری دارند.

علائم پیرچشمی

علائم پیر چشمی و دوربینی شبیه هم است؛ گرچه علت آنها متفاوت است. دوربینی (هایپراوپی) به علت کوچکی کره چشم یا کم بودن انحنای قرنیه و در نتیجه کم بودن قدرت انکساری آن است. در نتیجه اشعه‌های نور به جای تمرکز بر روی شبکیه، در پشت کره چشم متمرکز می‌شوند. معمولا این وضعیت باعث می‌شود، اشیاء دور را واضح‌تر و اشیاء نزدیک را تار ببینید. دور بینی از بدو تولد وجود دارد؛ در حالی که پیرچشمی بعدا و معولا حول ۴۰ سالگی بروز می‌کند.