به گزارش آتیه آنلاین، روز دوشنبه، هشتم آذرماه، خبری در فضای مجازی و خبرگزاری ها منتشر شد مبنی بر امضای یک قرارداد سوآپ گازی بین ایران، آذربایجان و ترکمنستان منتشر شد، جواد اوجی، وزیر نفت کشورمان پس از امضای این قرارداد در در کشور ترکمنستان گفت: با امضای این توافق سه جانبه طولانی مدت، کشورمان گاز دریافتی در مرز ترکمنستان را دریافت و در مرز آذربایجان با کارمزدی حدود ۲ درصد تحویل خواهد داد. وی همچنین تاکید کرد که کشورمان به زودی با پرداخت نخستین قسط، بدهی‌های گازی خود با کشور ترکمنستان را تسویه خواهد کرد؛ اما سوآپ چیست؟ مفاد این قرارداد چه بود و با چه هدفی بسته شد؟
سوآپ چیست؟
سوآپ به معنای لغوی به معنای این است که دولت یا بخش خصوصی، نفت یا گاز را در یک مرز کشور از همسایگان دریافت می‌کنند و در مرز دیگر به افراد مورد نظر آنان تحویل می‌دهند، قراردادهای سوآپ با قراردادهای ترانزیت و انتقال گاز با خط لوله تفاوت دارد.
گام مهم دولت سیزدهم در تعاملات نفتی با دیگر کشورها
قرارداد سه جانبه سوآپ گازی بین سه کشور ایران، ترکمنستان و آذربایجان در حالی دوشنبه شب بین وزیر نفت ایران و وزیر نفت جمهوری آذربایجان در حاشیه اجلاس سران کشورهای همکاری اقتصادی (اکو) به امضا رسید که تعاملات گازی ایران با این کشور از سال ۹۵ قطع شده بود و دولت سیزدهم نخستین گام مهم خود در راستای افزایش تعاملات انرژی با کشورهای همسایه را برداشت.
جزئیات قرارداد سوآپ سه جانبه بین ایران، ترکمنستان، آذربایجان
طبق این قرارداد کشورمان سالانه ۱.۵ تا ۲ میلیارد مترمکعب گاز (معادل روزانه ۵ تا ۶ میلیون مترمکعب گاز) را از کشور ترکمنستان در مرز سرخس دریافت کرده و پس از انتقال از خاک خود در آستارا به کشور آذربایجان تحویل خواهد داد و از این طریق گاز مصرفی موردنیاز خود در ۵ استان شمالی کشور شامل خراسان شمالی، خراسان جنوبی، خراسان رضوی، گلستان و سمنان را به عنوان حق انتقال به ویژه در فصول سرد سال تامین خواهد کرد.
مزایای قرارداد سوآپ سه‌جانبه گاز چیست؟
توسعه تجارت انرژی زیر سایه تحریم‌های کشور آمریکا، تامین امنیت انرژی در منطقه و کشور، کمک به همسوشدن مواضع سیاسی سه کشور، پایداری شبکه گاز کشور و جلوگیری از افت فشار، نگاهی به آینده برای صادرات گاز به کشورهایی نظیر ترکمنستان و پاکستان، کمک به رفع اختلافات ایران و آذربایجان، محکم شدن جای پای ایران در تعاملات آینده انرژی در منطقه، تحقق برنامه کشورمان برای تبدیل شدن به مرکزیت انرژی گاز در منطقه از جمله مهمترین اهداف و مزایای این قرارداد برای کشورمان است.
در سطوح دیگر از دیگر دستاوردهای سیاسی و اقتصادی این قرارداد برای کشور، انتقال منابع عظیم گاز آسیای مرکزی به بازارهای انرژی اروپا از طریق کریدور گاز جنوبی، صرفه جویی از محل عدم نیاز برای احداث خط لوله جدید با هزینه گزاف گازی برای کشورمان است که دولت سیزدهم پس از تحقق افزایش صادرات نفت و میعانات گازی به حدود یک میلیون بشکه در روز، توانست آن را محقق کند.
کشورمان دارای بزرگترین خط لوله فشار قوی انتقال گاز بعد از روسیه در منطقه است و از طریق این قرارداد توانست یک گام مهم دیگر برای تبدیل شدن به هاب بزرگ انرژی منطقه بردارد، این قرارداد هزینه‌های تحریم برای تحریم کنندگان را افزایش داده و علاوه بر آن موجب کاهش تنش‌ها بین تهران و عشق‌آباد خواهد شد.
وزارت نفت دولت سیزدهم با این قرارداد نشان داد که کشورمان قصد دارد به عنوان یک گذرگاه کلیدی برای انتقال گاز، کم‌کاری در قراردادهای نفتی و انرژی در سال‌های گذشته را جبران کند و علاوه بر آن گام مهمی در جهت تغییر معادلات گازی منطقه و تحکیم روابط با کشورهای همسایه بردارد.
آرزو عطایی، خبرنگار حوزه انرژی
نظر شما