به گزارش آتیه‌آنلاین، بین افراد مبتلا به دیابت نوع یک (ژنتیکی) و دیابت نوع دو (اکتسابی)، تفاوت وجود دارد؛ اما هر دو گروه باید نکته‌های مخصوص به خود را رعایت کنند. این مسأله به‌ویژه اگر شاغل باشند، از حساسیت بیشتری برخوردار است و باید همیشه گوش به زنگ شرایط خود باشند. اگر مبتلا به دیابت هستید، با رعایت نکته‌هایی می‌توانید این شرایط را مدیریت کنید تا کار و زندگی آرام‌تر و بهتری داشته باشید.

در افراد مبتلا به دیابت نوع یک، ممکن است شرایط خاصی پیش آید که نیاز به کمک باشد. بنابراین در محل کار به یکی - دو نفر از دوستان این مسأله را در میان بگذارید. در پرونده پزشکی‌ای که در محل کار برای شما تشکیل شده، حتماً به این نکته اشاره کنید که مبتلا به دیابت هستید. اگر در محل کار شما پزشک مقیم وجود دارد، حتماً موضوع را با او در میان بگذارید. به این ترتیب نگرانی شما نسبت به نیاز به کمک در شرایط خاص، کاهش می‌یابد.

مراقبت‌ صبحگاهی مهم است

پیش از اینکه روز کاری خود را شروع کنید، باید چند نکته را همیشه رعایت کنید. اول اینکه خواب کافی داشته باشید. بنابراین نسبت به مدت زمان و کیفیت خواب، توجه کنید. دوم، صبحانه را حذف نکنید و حتماً صبحانه کامل و سالم مصرف کنید. سوم، حتماً یک لیوان آب بنوشید و بعد از منزل خارج شوید. این چند نکته اگرچه ساده به نظر می‌رسند، اما باعث تنظیم میزان قند خون و کاهش نگرانی بابت نوسان ناگهانی قند خون در خارج از منزل و محل کار می‌شوند.

به رفاه خود توجه کنید

انسولین، غذا و نوشیدنی‌هایی که همراه خود به محل کار می‌آورید، حتماً نیاز به نگهداری مناسب دارند. بنابراین اگر امکان دسترسی به یخچال وجود ندارد، این نکته را با مدیر خود در میان بگذارید. در حال حاضر به دلیل شرایط کرونا، رعایت این نکات مهمتر است و باید مواد غذایی مورد نیاز شما در شرایط مناسبی نگهداری شوند چون امکان تهیه غذای آماده، در صورت آلوده شدن یا فاسد شدن غذایی که از منزل همراه خود آورده‌اید، سخت‌تر است. انسولین باید در دمای مناسب و عادی اتاق نگهداری شود. بنابراین اگر دما مناسب نگهداری دارو نیست، حتماً آن را با کارفرما در میان بگذارید. از سوی دیگر، در شرایط کرونا نیاز است تا تهویه کامل انجام شود تا شما دچار بیماری نشوید. بنابراین به تهویه اتاق یا سالنی که در آن کار می‌کنید، دقت کنید. سیستم ایمنی شما، حساس‌تر از دیگر افراد بوده و شما در شرایط خاص، نیاز به مراقبت بیشتری دارید.

همراه شوید، اما سالم!

در طول روز حتماً میان‌وعده را با همکاران خود میل کنید. علاوه بر این ممکن است مناسبت‌هایی را در محل کار جشن بگیرید؛ برای مثال تولد همکاران یا مناسبت‌های دیگر. بنابراین از جمع به دلیل ابتلا به دیابت کناره نگیرید. اما ترجیح بر این است که همیشه خوراکی مناسب خود را همراه داشته باشید. به این دلیل که گاهی تزریق مکرر انسولین و مصرف خوراکی‌های جمعی امکان‌پذیر نیست و ممکن است به بدن شما نیز آسیب رساند.

مصرف قند در میانه روز

توصیه ترسناکی بود!؟ اما منظور این است که در طول روز باید منابع هیدرات کربن سالم به بدن شما برسد. بنابراین سبزی‌ها و میوه‌های مجاز، میان‌وعده‌های پروتئینی، بعضی از انواع آجیل‌های خام مانند بادام یا گردو را آماده کرده و همراه خود به محل کار ببرید. در طول روز حتماً نوشیدنی سالم مانند چای سبز، بعضی از انواع دمنوش‌ها و آیس‌تی و آب بنوشید.

در کار متحرک باشید

بسیاری از مشاغل، نیاز به ساعت‌ها نشستن و کار کردن دارند. بنابراین انتظار تحرک بدنی در محل کار، فانتزی است تا واقعیت! اما نشستن طولانی‌مدت عوارض نامناسبی را به دنبال دارد. به ازای هر نیم ساعت تا ۴۵ دقیقه نشستن و کار کردن از جا بلند شوید. ماهیچه‌ها را کشش دهید. چند قدم راه بروید. هوای تازه استنشاق کنید. اگر در محل کار، باشگاه ورزشی وجود دارد، حتماً در باشگاه ثبت‌نام کرده و هر روز بعد از کار، به مدت یک ساعت ورزش کنید. تحرک بدنی برای جلوگیری از افزایش وزن ضروری است.

به یک نفر بیاموزید

اگر دستگاه سنجش قند خون همراه شماست یکی از این وسایل را داخل کشوی شخصی در محل کار خود بگذارید. به یکی از همکاران خود نیز روش اندازه‌گیری قند خون را یاد بدهید تا در صورت نیاز و زمانی که شما به هر دلیل نمی‌توانید قند خون خود را بسنجید، قند خون شما را اندازه‌گیری کرده و در صورت نیاز، اقدامات لازم را انجام دهد.

با دیگران در یک گروه باشید

ممکن است از همکاران شما هم کسی مبتلا به دیابت باشد. اگر این‌طور است، درباره مواد غذایی مصرفی، ورزش‌ها، سبک زندگی و... با هم مشورت کنید. علاوه بر این می‌توانید در گروه‌هایی که پزشک به شما توصیه می‌کند، عضو شده و درباره آخرین اطلاعات، برنامه‌های غذایی سالم، سبک زندگی سالم، ورزش و... با هم مشورت کنید. به این ترتیب احساس نگرانی ناشی از تنها ماندن با این بیماری در شما از بین خواهد رفت.

پنهان نکنید تا افسرده نشوید

دوست نداریم که دیگران از بیماری ما آگاه شوند. این حق شماست اما گاهی حرف نزدن و احساس تنها ماندن ناشی از ابتلا به بیماری، رنج‌آورتر از بیان آن و صحبت کردن درباره خود بیماری است. گاهی سکوت درباره بیماری، زمینه ابتلا به افسردگی است. بنابراین درباره بیماری خود حساس نباشید. در صورت لزوم با دوستان خود آن را مطرح کنید. گاهی لازم است دیگران حال شما را رعایت کنند. نیازی به توضیح زیادی نیست. کافی است بگویید: «من مبتلا به دیابت نوع یک یا دو هستم و باید برنامه غذایی، استراحت، ورزش و... خاص خودم را داشته باشم». همین یک جمله کافی است.

اوج و فرود را بشناسید

همه، هر روز خوشحال و سرحال یا غمگین و افسرده نیستند. اما در افرادی که به بیماری خاصی مبتلا هستند، ممکن است وضعیت کمی متفاوت‌تر باشد. نوسان خلقی این افراد شاید بیش از بقیه است. بنابراین نقاط حساس خود را بشناسید. برای کنترل شرایط خود برنامه‌ریزی و سعی کنید موارد را با همکاران، خانواده و همسر و فرزندان خود در میان بگذارید. به این ترتیب علاوه بر برخورداری از حمایت آنها، می‌توانید از این شرایط به‌ خوبی و با آسیب کمتری عبور کنید.

نویسنده: مهتاب خسروشاهی روزنامه نگار