به گزارش آتیه آنلاین، چنانچه کارگری در شغلی مشغول فعالیت باشد که آن کار برای جسم و روح او زیان بار باشد، آن شغل سخت و زیان آور تلقی می شود. قانون کار و همچنین قانون تامین اجتماعی از کارگران فعال در مشاغل سخت و زیان حمایت می کنند تا میزان آسیب های ناشی از عوامل فیزیکی، شیمیایی، مکانیکی و بیولوژیکی محیط کار برطرف شود یا به حداقل برسد.
وظایف کارفرما
کارفرما موظف است با به‌کارگیری تمهیدات فنی، مهندسی، بهداشتی و ایمنی و مانند آن، صفت سخت و زیان‌آور بودن را در این گونه مشاغل کاهش دهد یا حذف کند.
پرداخت حق بیمه در مشاغل سخت و زیان‌آور
چنانچه کارگر در مشاغل سخت و زیان‌آور مشغول به کار باشد، به ازای هر سال اشتغال در مشاغل سخت و زیان‌آور، یک سال و نیم سابقه بیمه برای وی در نظر گرفته می‌شود. کارفرما موظف است که علاوه بر ۲۳ درصد حق بیمه مشاغل عادی، چهار درصد حق بیمه مشاغل سخت و زیان‌آور را در زمان احراز شرایط بازنشستگی پرداخت کند.
شروط بازنشستگی در مشاغل سخت و زیان آور
تمامی بازنشستگان مشمول قانون کار می توانند بدون شرط سنی، با داشتن شرایط ذیل درخواست بازنشستگی خود در کارهای سخت و زیان آور را به منظور بهره مندی از مزایای مستمری بازنشستگی ارائه کنند:
۱. داشتن حداقل ۲۰ سال متوالی و یا ۲۵ سال متناوب اشتغال در کارهای سخت و زیان‌آور
۲. داشتن سابقه پرداخت حق بیمه طی مدت ذکر شده به صندوق تأمین‌اجتماعی
محل ارائه درخواست
متقاضی می‌تواند درخواست خود را به اداره کار و امور اجتماعی استان جهت طرح در کمیته‌های استانی ارائه کند.
مراحل بررسی درخواست
تعیین و بررسی مشاغل سخت و زیان‌آور به عهده کمیته استانی است؛ ولی تطبیق مشاغل مورد ادعا با مشاغل واقعی متقاضی بر عهده سازمان تأمین‌اجتماعی است. لذا تعیین سخت و زیان‌آور بودن مشاغل در هر کارگاه با بررسی سوابق، انجام بازدید و بررسی شرایط توسط کارشناسان بهداشت حرفه‌ای وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و بازرسان کار وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و سپس با تأیید کمیته‌های استانی انجام می‌شود.
قوانین حمایتی تأمین‌اجتماعی در مشاغل سخت و زیان‌آور
قوانین سازمان تأمین‌اجتماعی در خصوص مشاغل سخت و زیان‌آور با قوانین وضع شده برای مشاغل عادی دارای تفاوت‌هایی است. این تفاوت‌ها را می‌توان در ساعت کاری، اضافه کاری، مرخصی و موارد دیگر دید. مثلاً بر طبق ماده (۵۲) قانون کار، ساعت کاری در مشاغل سخت و زیان‌آور نباید از شش ساعت در روز (۳۶ ساعت در هفته) تجاوز کند. هدف از این کار حمایت از سلامت کارگر در طول اشتغال است. بر اساس ماده (۶۱) قانون کار، اضافه کاری در این مشاغل ممنوع است. مرخصی سالیانه در نظر گرفته شده برای مشاغل سخت و زیان‌آور پنج هفته است. بر اساس ماده (۷۵) قانون کار، ارجاع کارهای سخت و زیان‌آور به نوجوانان ۱۵ تا ۱۸ سال ممنوع است.
نظر شما