به گزارش آتیه آنلاین، تغییر موقت روش‌های سیستم آموزشی، از جمله اثراتی است که ویروس کرونا نه‌تنها در ایران بلکه در دنیا ایجاد کرده و باعث شده که انسان در مجموعه‌ای از قواعد، مقررات، بایدها و نبایدها و انتظارات اجتماعی تازه قرار بگیرد و تا حدی می‌توان گفت بر او تحمیل شده است. از نظر «گافمن» به گونه‌ای، «جبرگرایی اجتماعی» اتفاق افتاده که یکی از مدل‌های تعاملی افراد است که ساختار ارتباطات را تغییر داده است.
قبل از کرونا همه ما به دنبال ثبات بودیم. دانش‌آموزان به‌صورت روزانه و روال هر روز به مدرسه می رفتند و بزرگترها به سراغ کارهای خود. اما این ویروس به ما آموخت که باید آینده‌نگری داشته باشیم و درک کنیم در عصر حاضر، تمامی روابط می‌توانند ناپایدار باشند. هر شخص یا جمعی از این ویروس برداشت خود را دارد. برخی آن‌را بزرگترین تهدید و برخی آن‌را فرصت می‌دانند؛ با این حال اما خسارت‌هایی را که بر پیکره اجتماع در خصوص نظام آموزشی زده است را می‌توان از جمله اثرات مهم ورود این ویروس به دنیا دانست. این موضوع را می‌توان در درس‌گریزی دانش‌آموزان مشاهده کرد. هر روز شاهد تعداد بیشتری از بچه‌هایی هستیم که تمایل به درس نشان نمی‌دهند و چه بسا به اصرار خانواده‌ها به درس خواندن می‌پردازند. دلیل آن‌را می‌توان در این دانست که بچه‌ها سیستم آموزش از راه دور را جدی نمی‌گیرند.
پرورش؛ مغفول‌ماندۀ سیستم آموزش مجازی
این موضوع حتی بر تربیت و پرورش دانش‌آموزان نیز اثر گذاشته است زیرا بچه‌ها باید از همان زمان کودکی در اجتماع قرار بگیرند و تعامل اجتماعی داشته باشند که در پروسۀ آموزش مجازی ما شاهد این‌گونه تعامل ها نیستیم. درآموزش حضوری، کنترل دانش‌آموزان آسان‌تر بود و رفتارهای خوب و بد آن‌ها به‌راحتی مورد تشویق و تنبیه قرار می‌گرفت. خود این موضوع تاثیر موثری در تربیت و پرورش دانش‌آموزان می گذاشت. اما با آموزش مجازی ما شاهد پیشرفت کمتری در این حوزه هستیم و چه بسا در طول زمان ضعف‌های این شکل از سیستم آموزشی نمود بیشتری پیدا کند. خشونت‌های خانگی، ترس، انزوا و تنهایی و حتی خودکشی برخی دانش‌آموزان به علل مختلف (ازجمله نداشتن گوشی هوشمند برای شرکت مداوم در کلاس‌های آنلاین) از جمله آسیب‌هایی است که در این مدت شاهد آن بوده‌ایم و کارشناسان بسیاری نسبت به ادامه آن ابراز نگرانی کرده‌اند.
غیرممکن‌بودن انجام فعالیت‌های گروهی دانش‌آموزان
از جمله مشکلات آموزشی که یکی از آموزگاران به آن اشاره کرده است، غیرممکن‌بودن انجام فعالیت‌های گروهی در این نوع سیستم آموزشی است. او می‌گوید: «دانش آموز از کار گروهی محروم می ماند و انجام‌دادن فعالیت‌هایی که به‌صورت گروهی در کتاب آمده است، عملا غیرممکن می‌شود. همچنین نظارت برروی دانش آموز از اینکه مطالب را مفهومی یاد بگیرد، مشکل است. .به دلیل وجود مشکلات در زیرساخت‌های اینترنت و فضای مجازی در کشور کیفیت ارائه مطالب توسط ارائه دهنده کم می‌شود و به دلیل قطع و وصلی مکرر سیستم و اینترنت، تمرکز آموزش‌دهنده برروی اتمام کتاب و مطلب آموزشی است تا اینکه مطالب را مفهومی و کاربردی ارائه دهد. همچنین به دلیل مجازی‌بودن امتحانات کلاسی و کوئیزها و احتمالا غیرواقعی‌بودن نمرات تشخیص اینکه آیا تدریس به صورت موفق انجام شده و آیا مطالب به طور کامل برای دانش آموز و دانشجو جا افتاده است، برای ارائه دهنده کار مشکلی است.»
آموزش مجازی در مقطع ابتدایی که به یک چالش جدی
دکتر ابراهیم طاهری استادیار دانشگاه یزد به ما می‌گوید: کرونا باعث بروز چالش‌هایی شده است؛ اما این چالش‌ها را بیشتر در آموزش و پرورش می‌بینیم که می‌توان گفت دلیل آن بیشتر به خاطر ضعف زیرساخت هاست. یکی دیگر از مشکلاتی که می توان اشاره کرد که آموزش از راه دور است زیرا هنوز آمادگی لازم از سوی کادر آموزشی نسبت به این مسئله وجود ندارد به خصوص برای مقطع ابتدایی که به یک چالش جدی برای آموزش تبدیل شده است.
شیوه‌های آموزشی باید به‌روز و نو باشد
این استاد دانشگاه درخصوص بهبود این موضوع نیز گفت: به‌روزکردن اطلاعات و شیوه‌های آموزشی می‌تواند راهکار خوبی برای این موضوع باشد.
گام بعدی، افزایش تعداد افرادی که نقش کادر آموزش را ایفا می کنند چرا که این شیوه آموزشی نیاز به افراد زیادی دار
وی همچنین با اشاره به اینکه. آموزش ویدیویی بهتر از آموزش صوتی است و حوصله مخاطب را سر نمی‌برد، بیان کرد: فراهم‌کردن زمینه آموزشِ دوطرفه و مشارکتی یک امر مهم و کلیدی است.
این نوع سیستم آموزشی تا چه زمان در مدارس کشور ادامه خواهد داشت، به کنترل گستردگی و شیوع ویروس کرونا بستگی خواهد داشت اما تا آن زمان، برای داشتن بازدهی مناسب این روش آموزشی، انتظار می‌رود که مدیران و تصمیم‌گیران آموزش و پرورش نسبت به رفع ایرادات و فراهم‌آوردن زیرساخت‌های مناسب در این مقوله توجه بیشتری داشته باشند تا شاهد شکوفایی استعدادهای آینده‌ساران ایران باشیم.
گزارش از: عاطفه دشتی
نظر شما