به گزارش آتیه آنلاین، ایسنا نوشت: در ژوئیه سال ۲۰۱۶، فضاپیمای "جونو" ناسا طی یک ماموریت به سیاره "مشتری" رسید تا به کاوش و مشاهده ابرهای متراکم این سیاره غول پیکر گازی بپردازد و به دانشمندان در زمین کمک کند تا به سوالات مربوط به منشا منظومه شمسی گسترده خود پاسخ دهند.

"جونو" از زمان ورودش به این سیاره، گنجینه‌ای از اطلاعات ارزشمند در مورد ریشه سیاره، ساختارهای داخلی، جو و مگنتوسفر مشتری را در اختیار دانشمندان قرار داده است.  

جونو اولین مأموریت برای مشاهده جو عمیق مشتری و فضای داخلی آن است و همچنین مناظر خیره‌کننده‌ای از ابرهای رنگی این سیاره و قمرهای گالیله‌ای ثبت کرده است. ما پنج سالگی ورود جونو به مشتری را با انتشار این تصاویر چشم نواز جشن گرفتیم.

فضاپیمای جونو

"جونو" نام فضاپیمای رباتیک بدون سرنشین ناسا است که در چهارم ژوئیه ۲۰۱۶ در مدار قطبی سیاره مشتری قرار گرفت. این کاوشگر فضایی در پنجم اوت ۲۰۱۱ از فلوریدا به فضا پرتاب شده و شرکت "لاکهید مارتین" و "مؤسسه تحقیقات جنوب غربی" سازنده و پیمان‌کار هدایت آن هستند. این فضاپیما در مدار قطبی این سیاره قرار گرفته تا ترکیب، میدان گرانشی، میدان مغناطیسی و مگنتوسفر مشتری را بررسی کند.

"جونو" همچنین تلاش‌هایی برای یافتن سرنخ‌هایی در مورد چگونگی تشکیل این سیاره، از جمله احتمال داشتن یک هسته سنگی، مقدار آب موجود در ژرفای جو آن، توزیع انبوه جرمی و بادهای عمیق آن که سرعت آن می‌تواند تا ۶۱۸ کیلومتر (۳۸۴ مایل) در ساعت برسد، خواهد داشت. پس از فضاپیمای گالیله که از ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۳ این سیاره را دور زد، "جونو" دومین فضاپیمایی است که مدار "مشتری" را دور می‌زند.

چندی پیش فضاپیمای جونو(Juno) ناسا برای مطالعه بهتر قمر "مشتری" در فاصله‌ای نزدیک به آن قرار گرفت. فضاپیمای جونو ۷ ژوئن(۱۷ خرداد) ساعت ۱:۳۵ بعد از ظهر به وقت منطقه زمانی شرقی(۲۲:۰۵ به وقت تهران) ‌ در فاصله‌ی ۶۴۵ مایلی(۱۰۳۸ کیلومتر) از سطح بزرگ‌ترین قمر مشتری یعنی گانیمد(Ganymede) قرار گرفت. از ۲۰ مه سال ۲۰۰۰ تاکنون این نزدیک‌ترین فاصله‌ای است که یک فضاپیما با بزرگ‌ترین قمر منظومه‌ی شمسی تجربه کرده است.

گانیمد از سیاره‌ی "عطارد" نیز بزرگ‌تر است و تنها قمر در منظومه‌ی شمسی است که مگنتوسفر خاص خود را دارد، مگنتوسفر منطقه‌ای حباب شکل، دارای ذرات بارداری است که این قمر را احاطه کرده‌اند.

تجهیزات این فضاپیما سه ساعت پیش از رسیدن به نزدیک‌ترین فاصله از گانیمد جمع‌آوری اطلاعات را آغاز کردند. این تجهیزات شامل طیف سنج ماوراءبنفش(UVS) و ابزار نقشه‌برداری مادون قرمز(JIRAM) بود. همچنین رادیومتر میکروویو(MWR) این فضاپیما پوسته یخی گانیمد را بررسی و اطلاعاتی در مورد ترکیبات و دمای آن جمع‌آوری کرد.