به گزارش «آتیه آنلاین» به نقل از پایگاه خبری شهر، علی عبدالله پور تاثیر نخست شیوع کرونا را کاهش مسافران دانست و افزود: نتیجه کاهش مسافر هم روی درآمدهای ناشی از فروش بلیت است. کرونا تأثیر مستقیمی بر کاهش مسافران و سپس درآمدهای سیستم حمل و نقل عمومی به ویژه مترو گذاشته است.

عبدالله پور با بیان اینکه مترو یک محل پر ریسک برای پاندمی کرونا است، گفت: به همین علت تقریباً مسافران به یک هشتم میزان تعداد روزهای عادی تقلیل پیدا کرد. بنابر مصوبه ستاد ملی کرونا بخشی از غرفه‌های تجاری در ماه‌های نخست شیوع کرونا و همچنین مواقع تشدید این ویروس، تعطیل شدند تا هم غرفه داران تردد نکنند و مسافران به علت عدم انتقال ویروس به یکدیگر، تجمعی نداشته باشند.

مدیرعامل این شرکت یکی از منبع‌های درآمدی مترو به جز فروش بلیت را اجاره غرفه‌های تجاری دانست و گفت: این منبع مالی هم به دلیل تعطیلی، کاهش پیدا کرد. درآمد دیگر مترو ناشی از تبلیغات است که با کاهش و افزایش مسافران مترو نسبت مستقیمی دارد. هرچقدر که مسافران مترو بیشتر باشد، تبلیغات بیشتر دیده می‌شود؛ اما در دوران کرونا با کاهش مسافران، تبلیغات هم کاهش می‌یابد.

به گفته عبدالله پور؛ علاوه بر این موارد، مترو مکلف شده بود که فاصله گذاری اجتماعی را رعایت کند. مترو برای فاصله گذاری اجتماعی به دو صورت می‌توانست عمل کند. نخست افزایش تعداد قطارها و سرفاصله‌های زمانی بود تا به منظور رعایت فاصله گذاری مسافر کمتری در قطار قرار گیرد. هزینه‌های مترو اعم از پول برق، تعمیرات و نگهداشت، حقوق پرسنل و ... ثابت است که حتی با کاهش درآمدها، شرکت مترو مجبور شد که سرفاصله زمانی قطارها را کاهش دهد تا فاصله گذاری اجتماعی در قطارها حدودی رعایت شود.

او در ادامه اضافه کرد: مورد دیگر دورکاری و کاهش ساعت کاری پرسنل بود که بر شرکت بهره برداری مترو تحمیل شد. پرسنل ساعات کمتری را کار می‌کردند اما اضافه کاری آن‌ها باید پرداخت می‌شد که این مورد هم جزو افزایش هزینه‌های ثابت بود.

مدیرعامل شرکت بهره برداری مترو تهران و حومه (مترو) با تأکید براینکه هیچ نهاد حمایتی خسارت ناشی از کرونا برای سیستم حمل و نقل عمومی را جبران نکرد، گفت: مدیریت شهری با رایزنی‌های بسیار با برخی عوامل دولتی توانست از یک الی دو منبع خسارت ناشی از کرونا را به یک سویی برساند البته تا الان این منابع مالی وصول پیدا نکرده اما حدود ۷۰ درصد آن محقق شده است.

عبدالله پور درباره تعمیرات اساسی قطارها، توضیح داد: زمانی که درآمدها کاهش می‌یابد، هزینه اورهال قطارها حذف می‌شود یا حاصل نمی‌شود. همچنین تحریم‌ها یک عامل بسیار مهم است چرا که بخش عمده‌ای از قطعات و تجهیزات قطارها از کشورهای خارجی تأمین می‌شود.

او در پاسخ به این پرسش که چرا از کارخانجات داخلی برای تأمین قطعات استفاده نمی‌شود یا توجه به اینکه با تولید قطار ملی به دانش تولید تجهیزات قطارها رسیده‌ایم، گفت: بین دانش و تولید تفاوت وجود دارد. امروز ما تکنولوژی ساخت یک قطار ملی را داریم اما این مورد به معنای تولید انبوه نیست. آیا می‌توان از قطعات مورد نیازی که به دانش تولید داخلی رسیده، در بقیه قطارها استفاده کرد. این فرآیند کمی زمان بر است چرا که پس از رسیدن به دانش تکنولوژی باید به تولید انبوه رسید.