به گزارش آتیه آنلاین، هرچند ستاد ملی بحران کرونا دستور به تعطیلی پایتخت از ساعت 18 بعدازظهر را صادر کرده است و عملا تمامی مراکز خرید و کسب و کارهای اعلام شده این طرح باید در همان ساعات اولیه شب دست از کار شسته و چراغ مغازه های خود را خاموش کنند اما در عمل، ضمانت اجرایی برای این دستورالعمل وجود ندارد و برخی از آنها تا پاسی از شب نه تنها تعطیل نکرده اند بلکه پذیرای مشتری های زیادی نیز هستند. جدا از مشاغلی که از اجرای این طرح معاف هستند، برخی دیگر از عطاری، شیرینی فروشی، اغذیه و آبمیوه و بستنی فروشی گرفته تا بنگاه مسکن، الکتریکی، سمساری، عکاسی و کادویی و... طبق روال سابق خود، همچنان مشغول به کارند. به این موارد، شلوغی بیش از حد معمول ناوگان حمل و نقل عمومی به خصوص در ساعات نزدیک به منع تردد خودروها و پایان شب را هم اگر اضافه کنیم، عمق فاجعه ای که در حال رخ دادن است را بیشتر در می‌یابیم.

در واقع می توان گفت ضمانتی برای اجرای بهینه این طرح عملا وجود ندارد و همه چیز به عهده مردم است و سهم دولت در این ماجرا، تنها ابلاغ دستورالعمل‌هاست. شاهد اثبات این مساله نیز، گفته‌های وزیر کشور است: «همه این کارها برای مردم است و همه اینها با کمک مردم محقق می‌شود، اگر کمک مردم نباشد ما نمی‌توانیم کاری را انجام دهیم.»

این مساله صدای برخی از اعضای شورای شهر پایتخت را هم درآورده است. حجت نظری در جریان دویست و پنجاهمین جلسه شورای شهر تهران در تذکری گفت: «تذکر من به دولت برای تعطیل کردن و نکردن پایتخت است. چرا که عملاً مطرح شد که پایتخت از روز گذشته تعطیل شود اما در عمل و در دستورالعمل ابلاغی هیچ تعطیلی واقعاً رخ نداده و بنده حتی دیروز به شدت شاهد شلوغی خیابان‌هایی بودم که قبلاً شلوغ نبود.  این اتفاق نشان می‌دهد که دولت هیچ اراده‌ای برای تعطیلی نداشته و عملا در ظاهر خواسته شهر تعطیل شود اما در باطن تقریبا تمام مشاغل به کار خود ادامه می‌دهند.  تنها نتیجه این اتفاق مشکلات بیشتر برای مردم است. در حال حاضر شماری از کارمندان باید تعطیل می‌شدند اما اکنون سرکار می‌روند از سوی دیگر آن‌هایی که فرزندان خود را مهد می‌گذاشتند با مشکل مواجه‌اند و نمی‌دانند که با فرزند و شغل خود چه کار کنند.»

همه این موارد نشان از عدم اراده، سردرگمی و سومدیریت در کنترل بحران کروناست که البته تازگی ندارد و پس از گذشت چندین ماه از بروز این بحران، کشور همچنان با آن دست به گریبان است. شرط لازم و کافی برای مدیرت بحران کرونا، عزم و اراده ملی است. بدین معنا که هم مردم و هم مسئولان باید در کنار هم قرار بگیرند و سهم هر دو از این مساله باید مشخص باشد. اجرایی‌شدن دستورالعمل ها و تصمیمات ستاد بحران کرونا، همراهی نیروی‌های انتظامی و امنیتی را می‌طلبد. آنچه در مدیریت این بحران مغفول مانده است، برخی اختیاراتی است که دولت می تواند و باید از آن استفاده کند؛ اختیاراتی همچون ورود نیروهای انتظامی و امنیتی برای اجرای صحیح و کامل دستور العمل ها در مواردی که شهروندان عامدانه از انجام آن سرپیچی می کنند.

فرار رو به جلو مدیران ارشد ذی‌ربط که در قالب «بگم‌بگم‌ها»، حملات لفظی به یکدیگر و استعفاهای متعدد رخ می دهد، نیز گویای همین واقعیت است؛ ناتوانی در بکارگیری همه ظرفیت‎های خود در کنترل بحران کرونا که نتیجه‌اش افزایش هولناک آمار فوتی‌ها و مبتلایان در این روزهاست.

گزارش از: سودابه زیارتی