به گزارش آتیه‌آنلاین، سالی که باران می‌آید، حریق در جنگل به دلیل رشد خوب علوفه‌ها گسترش می‌یابد اما معنایش این نیست که در سال خشکی مثل امسال، حریق نداریم. مدیر کل دفتر حفاظت و حمایت منابع طبیعی سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری می‌گوید که امسال علاوه بر افزایش خطر حریق، طغیان آفات و بیماری‌ها را هم در پیش رو داریم. این یعنی سال سختی پیش روی جنگل‌های ایران است. سازمان جنگل‌ها برای حفاظت از عرصه‌های طبیعی در حال تجهیز نیروهای یگان حفاظت است. جلالی  می‌گوید: ۱۰۰ میلیارد تومان اعتبار برای خرید تجهیزات حریق از محل تبصره ۱۳ اختصاص خواهد یافت که صرف خرید تجهیزات اطفای حریق و بیسیم خواهد شد. او نوسانات ارزی را عاملی برای بروز مشکل در خرید تجهیزات معرفی می‌کنند. همچنین از اینکه عملکرد سازمان جنگل‌ها با وجود تجهیزاتی مثل ماشین آتش‌نشانی قضاوت می‌شود، گله‌مند است. جلالی تاکید می‌کند که جنگل شهر نیست، بنابراین ماشین آتش‌نشانی کارایی چندانی در اطفای حریق جنگل را ندارد. بسته به نوع عرصه و حریق، تجهیزات مورد نیاز برای اطفاء متفاوت است و خرید تجهیزاتی مانند ماشین آتش‌نشانی، فقط هزینه تعمیر و نگهداری روی دست سازمان جنگل‌ها می‌گذارد. او همچنین بر این باور است که نوسانات نرخ ارز، گریبان تامین تجهیزات برای اطفای حریق جنگل را هم گرفته است.

در ادامه مشروح گفت‌‍وگو آتیه‌آنلاین را با سید امیر مسعود جلالی - مدیر کل دفتر حفاظت و حمایت منابع طبیعی سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری می‌خوانید:

با توجه به فرا رسیدن فصل حریق‌ها، وضعیت تامین تجهیزات برای یگان حفاظت در چه وضعیتی است؟

برخی تجهیزات سهم کمی در فعالیت‌های ما دارد و این مسئله یکی از چالش‌ها و معضلات جدی بخش منابع طبیعی بوده است که همه ساله با آن مشکل داریم. ما یک مشکل اساسی به دلیل شرایط توپوگرافی کشور داریم. خیلی از تجهیزات در چنین شرایط توپوگرافی اصلا کارآمد نیستند و نمی‌توانیم به آن صورت، از آن‌ها استفاده کنیم.

چه تجهیزاتی کارآمد نیستند؟

ما از خودروهای آتش‌نشانی نمی‌توانیم در عرصه‌های طبیعی استفاده کنیم. خودرو داریم، ولی نسبت به تجهیزات پرتابلی که در عرصه امکان حمل سریع دارند -و با بالگرد می‌توان آنها را جابجا کرد-، زمین تا آسمان از نظر کارایی متفاوت هستند. ولی عملکرد ما با همان تجهیزاتی که نقش کمرنگی در اطفای حریق دارند، همیشه ارزیابی می‌شود. مردم، تشکل‌ها، سایر دستگاه‌ها و خبرنگاران ما را با این تجهیزاتی که سهم خیلی کمی در مدیریت حریق دارند، ارزیابی می‌کنند. این تفکر اشتباهی است. خودروها یا پاشنده آبی که پشت خودرو سوار می‌شود، در عملیات اطفا بی‌تاثیر نیست اما سهم‌شان نسبت به سایر تجهیزات خیلی کم است.

اثرگذارترین تجهیزاتی که در عملیات اطفاء کاربرد دارد، کدام است؟

تجهیزات انفرادی که قابلیت حمل دارند مثل دمنده‌ها برای ما خیلی مهم است. دمنده‌ها به یک ابزار کلیدی برای ما تبدیل شده است. آن‌ها به راحتی حمل می‌شوند. قدرت اطفای بالایی دارند. نیاز به آب ندارند. استفاده از آن نیاز به آموزش چندانی ندارد. به راحتی همه می‌توانند از آن استفاده کنند. سرویس و نگهداری آن خیلی راحت است. به این دلیل ابزار خوبی برای ما به حساب می‌آید. ما هم به همان سمت و سو می‌رویم و تلاش می‌کنیم از این قبیل تجهیزات خریداری کنیم. ولی متاسفانه ما را با خودروی آتش‌نشانی قضاوت می‌کنند. فکر می‌کنند که شرایط جنگل مانند شهر است که از خودروی آتش نشانی استفاده شود.

آتش‌کوب به درد اطفا نمی‌خورد؟

آتش کوب هم مناسب است. هر یک از این‌ها سهمی دارند. خیلی جاها همین آتش‌کوبی که روی آن حساب زیادی می‌کنیم، تبدیل به یک بار مزاحم برای نیرویی می‌شود که در عملیات اطفا فعال است. عرصه‌ای که سنگلاخی است یا کلوخ است، قطعا آتش کوب کارایی نخواهد داشت. آتش‌کوب جایی که علوفه باشد، به درد می‌خورد و ما با آن علوفه را خاموش کنیم. جایی که سنگلاخی است، آتش کوب یک بار مزاحم است.

یعنی بسته به نوع محل تجهیزات تغییر می‌کند؟

نوع محل، نوع عرصه، نوع پوشش گیاهی کاملا تجهیزات مورد استفاده را متفاوت می‌کند. هزینه‌های نگهداری تجهیزات برای سازمان جنگل‌ها خیلی بالاست. عمدتا تجهیزات گران قیمتی که خریداری می‌شود، همه خارجی هستند. اصلا در تجهیزات، کالای غیر خارجی نداریم. هزینه نگهداری آن‌ها بالاست. تعمیر و نگهداری هم خیلی سخت است. در زمستان نگهداری خودروی آتش‌نشانی یک روند خیلی تخصصی و فنی است. آب در لوله‌های خودرو باید کامل خالی شود. زنگ‌زدگی‌های آن کنترل شود. به خاطر همین به سمت و سوی تجهیزاتی می‌رویم که هم نگهداری آسان داشته باشد و هم کارایی عمومی که ما نیاز داریم را تامین کند. ضمن آنکه استفاده از آن تخصص چندانی نیاز نداشته باشد و همه حتی تشکل‌های مردمی و کسانی که می‌خواهند کمک کنند، بتوانند از آن استفاده کنند. حتی ما به این سمت و سو می‌رویم که این تجهیزات را در اختیار مردم قرار دهیم.

نیروهایی را آموزش داده‌ایم و مطمئن هستیم که توانمند هستند و جان خود را به خطر نمی‌اندازند، همچنین بلد هستند که زیر نظر ما کار بکنند، تجهیز می‌کنیم. اصلا تجهیزاتمان را در مناطق بحرانی مستقر می‌کنیم. به‌خصوص در حوزه دهیاری‌ها و شورای اسلامی روستا این تجهیزات را مستقر خواهیم کرد تا وقتی آتش‌سوزی شد، نیروهای مستقر در آنجا زودتر از ما وارد عرصه شوند و با ما هماهنگ باشند. به خاطر همین هم تجهیزاتی که در سال ۹۹ و ۱۴۰۰ خریداری شد، بیشتر تجهیزات پرتابل بود. از سوی دیگر سعی کردیم تجهیزاتی که قبلا به روستاها فرستاده شده است را به‌روزرسانی کنیم. تغییراتی در آنها به‌وجود آوریم و در عرصه‌ها مستقر کنیم. بررسی کردیم تا ببینیم اصلا در استان‌ها چه تجهیزاتی داریم. انبارها را یک بازنگری کردیم. خودروها را بررسی کردیم. خیلی از این تجهیزات را در سنوات گذشته به دلیل اینکه کارایی نداشته است، در گوشه‌ای گذاشته بودند. تلاش می‌کنیم اگر تجهیزاتی در استانی کارایی ندارد، آن را به استانی دیگر منتقل کنیم که واقعا کارایی دارد و برای اطفای حریق لازم و ضروری است. بحث تجهیزات و تامین تجهیزات به خصوص با این افزایش نرخ ارزی که داشتیم، کار بسیار سختی است. مع‌الوصف سازمان جنگل‌ها در یکی دو سال اخیر نهایت تلاش خود را کرد که تجهیزات تامین کند و خوشبختانه تجهیزات تهیه شد. ضمن اینکه اعتباراتی را هم به استان‌ها دادیم. که خودشان هم متناسب با نیازهایشان برخی اقلام را تهیه کنند. مثلا نیروی دیده‌بان اگر نیاز دارند، جذب کنند. آب و کنسرو و غیره اگر نیاز هست، تهیه کنند. یعنی سازمان جنگل‌ها هم به صورت متمرکز یکسری خرید انجام می‌دهد و هم پول به استان‌ها توزیع می‌کند. منتها نیازهای ما خیلی بیشتر از ارقامی است که در اختیار داریم و هزینه می‌شود.

سال ۱۴۰۰ چقدر تجهیزات خریداری و توزیع شد؟

سال ۱۴۰۰ رقمی را از اعتبارات سال ۹۹ (جدای از آن رقمی که نقدی به استان‌ها دادیم و تجهیزاتی که خریداری کرده بودیم) سعی کردیم جمع‌آوری کنیم. با این اعتبار، حول و حوش ۱۰۰۰ دست لباس و کفش و ۳۰۰ دمنده خریداری کردیم. امسال خوشبختانه با پیگیرهای سازمان در بحث تجهیزات، یک گام جهشی را طی می‌کنیم. برای اولین بار در تاریخ مدیریت منابع طبیعی ۱۰۰ میلیارد تومان اعتبار برای خرید تجهیزات حریق به سازمان از طریق تبصره ۱۳ بودجه اختصاص خواهد یافت که این رقم برای اولین بار به ما تخصیص داده می‌شود. ما از این محل ۸۵ میلیارد تومان اعتبار برای خرید تجهیزات اطفای حریق صرف خواهیم کرد. بیشتر تجهیزات عمومی و تجهیزات واقعا کارآمد مثل لباس ایمنی، کلاه، دستکش، دمنده و چیزهای دیگر خریداری می‌کنیم. نزدیک به ۱۵ میلیارد تومان برای جهیزات رادیویی در نظر گرفته‌ایم.قصد داریم بیسیم آنالوگ که در سنوات قبل به روز رسانی نشده بود، را اصلاح کنیم. حدود ۱۰ تا ۱۵ سالی هست که بیسیم ما به روز رسانی نشده بود و سیستم قدیمی آنالوگی بود که بر اساس تکنولوژی دهه ۷۰ در سازمان راه‌اندازی شده بود.

امسال پیگیری کردیم تا تجهیزات به روز خریداری شود. ارزش تجهیزات خریداری شده بالای ۶۰ میلیارد تومان است. تجهیزات رادیویی است و سازمان این رقم را به تهیه کننده تجهیزات نداده است. دلار گران شده است و قیمت‌ها بالا رفته است به همین دلیل ارزش تجهیزات ما هم افزایش پیدا کرده است. هر بیسیم‌ دستی که ما خریداری کردیم ۱۰ میلیون تومان قیمت دارد. ۱۵ میلیارد تومان دیگر برای سال ۱۴۰۰ اعتبار دریافت می‌کنیم و تا پایان سال تمام کشور را تحت پوشش شبکه رادیویی دیجیتال قرار می‌دهیم. شبکه دیجیتال چند حسن دارد. کیفیت ارتباطی با این شبکه به شدت ارتقا می‌یابد و در ۸۵ درصد عرصه‌ها به راحتی می‌توانیم پوشش رادیویی داشته باشیم. با این بیسیم‌های دیچیتال جانمایی نفرات و تجهیزات را به راحتی در عرصه‌ها می‌توانیم سازماندهی کنیم. می‌دانیم نیرو کجاست و چه کاری انجام می‌دهد. سوم اینکه با شبکه رادیویی، انتقال دیتا و تصویر را هم می‌توانیم انجام دهیم. یعنی ما دوربین‌هایی را روی دکل‌های بیسیم دیجیتال می‌توانیم نصب کنیم که تصویر را هم از طریق همان شبکه بتوانیم بگیریم و هزینه‌های گشت و مراقبت نیروی انسانی ما پایین‌تر بیاید. به این ترتیب هم کیفیت کار و نظارت در عرصه‌ها تقویت می‌شود. یعنی در حقیقت یک فصل جدید از مراقبت در عرصه‌های منابع طبیعی با این بسیم‌های دیجیتال راه می‌افتد. به شدت مصر هستیم که در استان‌ها این پوشش را داشته باشیم. سه تا چهار هفته آینده پنج تا شش استان کارشان تمام می‌شود و شبکه بیسیم آنها افتتاح می‌شود. از سوی دیگر یکسری تجهیزات دیگری نیاز داشتیم که نیروهای ما بتوانند از خود در برابر متخلفان و متصرفان از دفاع کنند. در این چند وقته هم دیدیم که آسیب به نیروهای ما افزایش پیدا کرده است. تجهیزات دفاعی مثل افشانه و باتوم و غیره تهیه و توزیع کردیم. باز هم این کار را انجام می‌دهیم. در حقیقت دنبال این هستیم که متناسب با نیازهایمان تجهیزات را داشته باشیم، منتها این اقدام گام به گام است. رفع این کمبودها کار بسیار مشکلی است. تمام تلاشمان را می‌کنیم که بتوانیم نیازها و اعتبارات را همگام کنیم. حتی بحث پاسگاه‌های حفاظتی ما که نیاز به تجهیز دارند، هم در دستور کار است. در سال ۱۴۰۰ یکی از کارها این است که در ۵۵ منطقه بحرانی کشور، ۵۵ پاسگاه جدید ایجاد کنیم. این کارها را پیگیری می‌کنیم.

احداث هر پاسگاه چقدر اعتبار نیاز دارد؟

هر پاسگاه چون به صورت کانکسی هست، با تجهیزات ۲۰۰ میلیون تومان هزینه می‌شود که ایجاد آن را جزء برنامه‌های ۱۴۰۰ آورده‌ایم. ما قصد داریم امسال ۵۵ ایستگاه را در مناطق بحرانی ایجاد کنیم. البته بر اساس نیاز سنجی‌هایی که کردیم نزدیک به ۱۴۷ منطقه بحرانی داریم. منتها ۵۵ نقطه را برای ۱۴۰۰ در اولویت‌ها آورده‌ایم. البته فکر می‌کنم که امسال، سال سختی از لحاظ اعتبارات باشد. ما اعتبارات صندوق توسعه را هم دیگر نداریم و متکی به اعتبارات قبلی خود هستیم. اما از آنجایی که حفاظت یکی از ارکان اساسی سازمان است، خوشبختانه رویکرد فعلی سازمان یک رویکرد کاملا حفاظتی است. حفاظت در همه ابعاد اولویت اول سازمان است. سال گذشته ساماندهی نیروهای حفاظتی انجام شد. پرداخت حقوق‌ها به موقع انجام شد. حقوق‌های معوقه سنوات قبل پرداخت شد. امسال هم همین رویکرد یکی از سیاست‌های اصلی سازمان است. با توجه به افزایش حقوق چشمگیر حقوقی که امسال اتفاق افتاده است، دنبال تامین منابع هستیم که این منابع تامین شده است. امسال هم همان رویه را داریم که پرداخت حقوق‌ها به موقع انجام شود. حتی اگر بتوانیم نیروهایی که از مجموعه قبلی ما خارج می‌شوند، نیروهای جدیدی را جایگزین می‌کنیم. حتی برخی از سربازهایی که از مجموعه ما خارج می‌شوند، با نیروهای شرکتی جایگزین می‌کنیم.

با توجه به نرخ تورم خرید تجهیزات چقدر مشکل شده است؟

خیلی خرید تجهیزات برای ما کار سختی است. از دو بعد دچار مشکل هستیم. هم به دلیل تحریم‌ها خیلی از تجهیزات وارد نمی‌شوند. این یکی از مشکلات اساسی ما است. به خصوص دمنده‌هایی که خریداری می‌کنیم، همه تولید خارج است. روند واردات جنس‌های مرغوب‌تر و با کیفیت‌تر آن خیلی طولانی است.

یعنی باید تحریم‌ها را دور زد و مستقیم نمی‌توانیم تجهیزات خریداری کنیم؟

ما خودمان مستقیم خریداری نمی‌کنیم. از طریق شرکت‌ها خریداری می‌کنیم. برای دمنده‌ها از کانال وزارت دفاع وارد شدیم اما ترخیص محموله‌ها هفت تا هشت ماه طول کشید.

ابزار اطفای حریق جزء کالاهای دو منظوره با کاربرد نظامی به حساب می‌آیند و به همین خاطر فرایند خرید دچار اشکال می‌شود؟

وارد کردن هر نوع کالا از خارج یک فرآیند سخت دارد. فرقی نمی‌کند که تک منظوره باشد یا دو منظوره باشد. از طرف دیگر نوسانات نرخ ارزی برای کسانی که می‌خواستند به اشکال مختلف تجهیزات وارد کنند، مشکل ایجاد کرده است و آن‌ها با چالش مواجه شده‌اند. در حال حاضر ما قراردادی که بستیم یک قیمت بوده است ولی نوسانات نرخ ارز باعث شده است که آن‌ها ضرر کنند. ما باید به یک شکلی این زیان‌ها را جبران کنیم که بتوانیم کالای خود را تحویل بگیریم. به این ترتیب ما هم در تامین اعتبار خرید تجهیزات مشکل داریم و هم در وارد کردن نیازهایمان مشکل داریم. در صدد هستیم به اشکال مختلف به کمک دستگاه‌هایی که می‌توانند در این قضه تاثیرگذار باشند، این مشکل را حل کنیم تا سر وقت تجهیزات را تحویل بگیریم.

در بحث حریق همه مسئله ما بحث تجهیزات و نیرو نیست. در حوزه پیش آگاهی و تهیه ریسک حریق هم باید خیلی گام به جلو برداریم تا متناسب با بحرانی که ایجاد می‌شود، بتوانیم واکنش نشان بدهیم. به همین خاطر از اواخر سال گذشته جلسات متعددی با سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح داشتیم تا بتوانیم از امکانات و خدماتی که آنها در حوزه حریق ارائه می‌دهند، استفاده کنیم. خوشبختانه تا پای تفاهم هم پیش رفته‌ایم. به زودی بین دو سازمان تفاهم‌نامه‌ای منعقد می‌شود که در حوزه کشف حریق و نقشه ریسک مناطق بحرانی هم بتوانیم از همکاری و خدمات آنها استفاده کنیم. این هم یک گام اساسی است. با کمک سازمان جغرافیایی از دو ماه تا سه ماه مانده به اینکه حریقی اتفاق بیفتد، ما با توجه به تغییراتی که در درجه حرات و رطوبت رخ می‌دهد، می‌توانیم مشخصا بگوییم که کجاها ریسک حریق بالاتر می‌رود و نیروهای خود را در این منطقه مستقر می‌کنیم. یک کار دیگری که خیلی هم خوب جواب داده است و از سال گذشته شروع شد، امسال هم پیگیری می‌شود، بحث به‌کارگیری دیده‌بان‌های مردمی است. سال گذشته هم این مسئله پیگیری شد و نیروهای مردمی را در عرصه‌ها مستقر کردیم. قراردادی که با نیروهای مردمی منعقد شد، معطوف به این بود که باید از حریق پیشگیری کنند و سازمان جنگل‌ها پولی بابت اطفای حریق به آنها پرداخت نخواهد کرد. در واقع اصرار ما بر این بود که نباید حریقی در این عرصه اتفاق بیفتد در آن صورت پرداخت ریالی به نیروهای مردمی خواهیم داشت. این رویکرد خیلی کمک کرد. امسال با توجه به تجاربی که در این سه ساله داشتیم، موکدا به همه استان‌ها بخشنامه شده است که باید این رویکرد را مورد توجه قرار دهند. پارسال رطوبت خیلی بالا بود و همین مسئله احتمال حریق را افزایش می‌داد و امسال خشکی خیلی بالا بود. به همین نسبت آمار حریق‌ها هم خیلی بالا رفته است و متاسفانه احتمال طغیان آفات هم بالا رفته است. ما دو سال پیاپی بحرانی را سپری می‌کنیم و امسال اگر این اقدامات صورت نمی‌گرفت شرایط بسیار بدتری را تجربه می‌کردیم. از اواخر سال گذشته تمام استان‌های ما آماده باش بودند. در تطعیلات نوروز تقریبا حتی یک ساعت تعطیلی نداشتیم. همه مدیران سازمان در محل کار حضور داتند و حتی رئیس سازمان در ایام نوروز کشیک بود. چون پیش‌بینی این شرایط را کرده بودیم و در حال حاضر هم نیروهای ما شبانه روزی در عرصه هستند. البته نواقصی در کار ما هم هست و نمی‌خواهیم بگوییم که واقعا مشکلی نیست. منتها تلاش می‌کنیم که این نواقص را برطرف کنیم.

خرید تجهیزات یک سوی داستان است و الزام برای استفاده از تجهیزات سوی دیگر داستان اطفای حریق است. فرمانده یگان حفاظت استان‌های مختلف می‌گویند که تجهیزات انفرادی برای اطفای حریق مثل کلاه ایمنی، لباس آتش نشان و غیره داریم اما نیروها استفاده نمی‌کنند. آیا راهکاری برای الزام استفاده از تجهیزات در نظر گرفته شده است؟

ما در حوزه مدیریت حریق چندین دستورالعمل در یک سال گذشته به استان‌ها ابلاغ کردیم. گفتیم که تجهیزات باید در نزدیکترین مناطق بحران مستقر شود. دوم اینکه نیروهایی درعرصه حضور داشته باشند که آموزش دیده باشند و شرایط جسمی‌شان اجازه بدهد. بردن افراد دارای اضافه وزن به عرصه سبب می‌شود که این فرد نه تنها کاری انجام ندهد بلکه مشکلات را هم اضافه می‌کند. ما با توجه به بلوک‌بندی که اتفاق افتاده است و مشخص شده است که حوزه هر کسی کجاست، نیرو به منطقه اعزام می‌کنیم. وظیفه‌ها هم تعیین شده است. فرضا وقتی یک محوطه به فردی واگذار می‌شود، وظیفه قاچاق، کنترل دام، تصرف و آتش‌سوزی به طور مشخص به آن فرد واگذار شده است و هر کسی می‌داند در این محدوده چه باید کرد. متناسب با وظایفی که به نیروها محول شده، تجهیزات هم به آنها داده می‌شود. ضمن اینکه واقعا سختگیرانه عمل می کنیم. بحث ایمنی و سلامت نیروهای سازمان و حتی نیروهای مردمی، یکی از اولویت‌های ما است. به خاطر همین وقتی یک نیرویی در جایی مصدوم و زخمی می‌شود به شدت همه مجموعه سازمان از خود رئیس سازمان و نیروهای استانی بسیج می‌شوند که این نیرو را درمان کنند. به خاطر همین سختگیری‌ها به مدیران استانی تاکید شده است که دستورالعمل‌ها را اجرا کنند.

اما گویا دستورالعمل‌ها اجرا نمی‌شود؟

ببینید، تغییر رویکرد افراد چیزهایی نیست که بگوییم امروز اعلام کردیم و از فردا همه چیز درست خواهد شد. این مسایل باید گام به گام در حوزه‌ها و تفکرات نهادینه شود. برخی‌ها هم تا اتفاقی برای آنها نیفتد، مسایل را جدی نمی‌گیرند. متاسفانه اتفاقی که سال گذشته افتاد و چند تا از نیروها جان خود را از دست دادند، تلنگری به همه مجموعه‌ها چه نیروهای تشکل‌های مردمی و چه نیروهای ما بود. ما باید حواسمان به همه جوانب کار جمع باشد. مدیریت، فرماندهی حریق و استفاه از نیروها منسجم‌تر باشد. فرماندهی در همه عرصه‌ها انجام دهیم. یگان حفاظت در این پنج تا ۶ ماهه با توجه به کارهایی که در سازمان انجام شده است، ملزم شده است این کارها را پیگیری کند. این ضوابط سختگیرانه را داشته باشد ضمن اینکه در حقیقت با توجه به بخشنامه‌ای که سال قبل صادر شد، مدیریت تمام نیروهای حفاظتی در اختیار فرمانده یگان سازمان و استان است. یعنی فرمانده یگانی که نتوانسته است نیروهایش را به رعایت ضوابط ملزم کند، خودش باید پاسخگوی این اقدام باشد. رئیس سازمان ابلاغ کرده است که مسئولیت تمام نیروهای حفاظتی به عهده فرمانده یگان استان و شهرستان است. آنها هم نظارت می‌کنند. حالا این نظارت‌ها در بعضی جاها شدت و ضعف دارد. در برخی استان‌ها نظارت‌ها خیلی بهتر است و در یک استانی کمرنگ‌تر است اما به سمتی می‌رویم که شرایط بهبود پیدا کند. خود سازمان هم دارد یک نظمی پیدا می‌کند. بنده که در خدمت شما هستم، ملزم به پوشیدن کاور شده‌ام. به تدریج این ضوابط را نهادینه می‌کنیم. تقاضای ما از رسانه این است که واقعا اگر نقصی هست، گزارش کنید. اگر گزارش‌هایی در این ارتباط به شما می‌رسد، به ما منعکس کنید. ما رسیدگی می‌کنیم.

برخی از سمن‌ها برای خرید تجهیزات پول جمع‌آوری می‌کنند. در این رابطه چه نظری دارید؟

این از محبت، محیط زیست دوستی و منابع طبیعی دوستی این سمن‌ها است. خیلی‌ها حتی تجهیزات ایمنی و کفش و کلاه خریداری می‌کنند. ما گفتیم برای اینکه بتوانیم نظارت داشته باشیم و حمایت لازم از تشکل‌ها را داشته باشیم، اولا باید تمام تشکل‌ها در سامانه همیاران سازمان جنگل‌ها اطلاعات خود را ثبت و ضبط کنند که خدای نکرده اگر اتفاقی برای کسی افتاد، غرامت بپردازیم و خسارت بدهیم. در بحث تجهیزات هم خیلی از تشکله‌ا نه تنها در حوزه ما بلکه در حوزه محیط ز یست هم هستند. علاقمندانه خودشان مکانی گرفته و تهیزاتی را مستقر کرده‌اند ما هم تلاش می‌کنیم که تجهیزات آنها را از لحاظ فنی پوشش داده و تقویت کنیم. یکی از الزامات ما این است که تشکل‌هایی که در این حوزه توانمند هستند و کارایی داشته و واقعا کار می‌کنند را حمایت کنیم. بگذریم از برخی‌ها که تا می‌بینند تجهیزاتی آمده است، داوطلب می‌شوند که کفش و لباسی بگیرند. آنها هم در جای خود محترم هستند ولی کسانی که واقعا آموزش دیده‌اند، کار می‌کنند و تجربه دارند؛ کوهنورد هستند، تحت حمایت ما قرار می‌گیرند. حتی چند دوره آموزشی برای کوهنوردان گذاشتیم. ما تلاش می‌کنیم تجهیزاتی مثل کوله پشتی و غیره در اختیار آنها قرار دهیم. به سرویس و نگهداری تجهیزاتشان هم کمک کنیم. بحث حمایتی از آنها با توجه به سامانه همیاران به شدت پیگیری می‌شود تا انگیزه این عزیزان را تقویت کنیم. آنها هم مطمئن باشند که اگر به عرصه‌ها آمدند، سازمان جنگل‌ها خدمات آنها را می‌بین ود حمایت از آن‌ها جزء اولویت‌هایش است. اگر آن‌ها خسارتی متحمل شدند، خسارتشان جبران می‌شود و این مسئله جزء برنامه‌های سازمان است.