به گزارش آتیه‌آنلاین، با تغییر دولت از سال ۹۲، آنچه در ابتدا مدنظر دولت جدید و مدیران وقت تأمین‌اجتماعی قرار داشت، بازگشت به ثبات پیشین بود. مرحوم نوربخش بارها از شرایط سال‌های ۹۲ و ۹۳ به عنوان بازگرداندن قطار سازمان تأمین‌اجتماعی به ریل اصلی یاد می‌کرد.
در این میان، آنچه در دو سال اخیر بر این سازمان گذشت، چیزی فراتر از ثبات است. امروز شرکای اجتماعی تأمین‌اجتماعی با سازمانی پویا، مدرن و با رویکردهای درخشان روبه‌رو هستند. این مهم در شرایطی رخ داد که جهان در حال مبارزه عمومی ‌با بزرگترین دشمن «همگانی» تاریخ بود.
مدیریت صحیح سالاری و تیم او سبب شد تا نهاد دولت نیز دست یاری خود را به سوی تأمین‌اجتماعی دراز کند. بدهی دولت‌ها به سازمان تأمین‌اجتماعی در طول سال‌ها، تبدیل به قصه‌ای کسالت‌بار شده بود و متولیان تأمین‌اجتماعی دیگر امیدی به بازپس‌گیری ارقام سنگین آن نداشتند. دولت دوازدهم اما با همراهی تیم حرفه‌ای تأمین‌اجتماعی بخش مهمی ‌از مطالبات را وصول کردند که بخشی از آن مطالبات نیز سبب‌ساز افزایش رضایت عمومی ‌بازنشستگان با طرح متناسب‌سازی شد. اما این‌بار برخلاف روند گذشته، چشم نهاد دولت به سرمایه تأمین‌اجتماعی نبود و  احقاق حقوق بیمه‌شدگان برای ریاست‌جمهوری مهمتر می‌نمود. از آنجایی که گذشته چراغ راه آینده است، امید می‌رود با تشکیل دولت سیزدهم، شاهد ادامه گام‌های مثبت نهاد دولت در حمایت از این سازمان و شرکای اجتماعی آن باشیم. کارگران، کارفرمایان و صنوف مختلف خواستار آن هستند که با پرداخت معوقات تأمین‌اجتماعی از سوی نهاد دولت، این سازمان تقویت شده و بتواند یاریگر بیمه‌شدگان باشد. کارگران باید بدانند با گزینش فرد اصلح‌ و مناسب می‌توانند شرایط را به گونه‌ای رقم زنند که یک رئیس‌جمهور دغدغه‌مند بر سر کار آید؛ فردی که غم کارگران را در سینه داشته و دغدغه‌اش بهبود شرایط کار باشد.  دولت سیزدهم باید بتواند ادامه‌دهنده مسیر درست فعلی باشد؛ مسیری که حاصل آن ثمراتی است که در تاریخ ۷۰ ساله این سازمان بی‌سابقه بوده است. دولت سیزدهم بداند تأمین‌اجتماعی سازمانی است که با بیش از نیمی ‌از جمعیت کشور در ارتباط مستقیم است و حاصل تصمیمات آن، سرنوشت نیمی ‌از جمعیت کشور را رقم خواهد زد.