انقلاب اسلامی ما خود برخاسته از کنه جامعه کارگری بود و با پیروزی آن، کارگران به جایگاهی شایسته دست یافتند که تا پیش از آن، حتی رؤیای آن نیز قابل تصور نبود. حضور کارگران در جبهه‌های جنگ و تلاشگری آنها در سال‌های بعد نویدبخش یک آینده پربار برای ایران اسلامی بود.
مع‌الاسف در چند سال اخیر، آنچه روزگار این قشر زحمتکش را دچار بحران کرده، تحریم‌های ظالمانه‌ای است که سبب شده تا پیشانی عرق کرده آنها، شرمنده نیازهای اولیه خانواده‌شان باشد. تلاش‌های دولت و مسئولان در سال‌های اخیر معطوف بر رفع بحران اقتصادی بوده، اما گریزی از تبعات جنگ تمام‌عیار اقتصادی نیست.
رهبری معظم انقلاب بارها تأکید کرده‌اند که نظام جمهوری اسلامی یکبار پای برجام را امضاء کرد و با خروج آمریکا از آن، توافق مجدد بی‌معناست. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در سخنرانی خود برای فرماندهان سپاه فرموده بودند: «طرفی که حق دارد برای ادامه کار برجام شرط بگذارد، جمهوری اسلامی ایران است؛ چراکه از اول به همه تعهدات برجامی خود عمل کرد.» نکته مهم آنکه ایشان راه مذاکرات را بسته ندانسته و فرمودند: «اگر آمریکا تحریم‌ها را لغو کند، ما به تعهدات برجامی خود بازخواهیم گشت.»
آنچه این روزها در وین می‌گذرد، تلاش برای گفت‌وگوی عزتمندانه با کشورهایی است که پیش از این پای برجام را امضاء کرده‌اند و حال مدعی لغو تحریم‌ها هستند.
اگر تلاش مردان دیپلماسی کشورمان در میدان مذاکره به سرانجام رسد، تحولی بزرگ در اقتصاد کشور پدید خواهد آمد. لغو تحریم‌ها می‌تواند وضعیت معیشتی مردم را تغییر دهد. در این میان سفره کارگران (که بیشترین ضربه را از این جنگ تمام‌عیار دیده است) رنگی دیگر به خود خواهد دید. کارشناسان معتقدند که امضای مجدد برجام از سوی تمامی طرفین آن، به معنای افزایش درآمدهای ارزی دولت، بهبود وضعیت اشتغال، رشد درآمد سرانه، تورم منفی و رشد اقتصادی به دلیل افزایش سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی است. امید آنکه تمامی آحاد جامعه با تفکری یکسان و نگاه به شرایط موجود اقتصادی به صورت همدل در پی توفیق در این تلاش ملی باشند و از هرگونه نگاه یکسویه در این مورد پرهیز شود.
نظر شما