به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، این آزمایش شک و تردیدهایی برای دانشمندان و علاقه‌مندان به همراه داشت و آن‌ها معتقد بودند این فناوری جدید نیست. نسخه‌ی قابل مقایسه با این آزمایش در سال ۲۰۰۲ اتفاق افتاد زمانی که گروهی از محققان به یک میمون کمک کردند تا به وسیله‌ی قوه‌ی تفکر یک نشانگر را در روی صفحه‌ی کامپیوتر جابه‌جا کند این کار با رمزگشایی چندین نورون قشر حرکتی مغز میمون و تبدیل آن به سیگنال‌های قابل تشخیص انجام شد. این تحقیق تفاوت چندانی با فیلم منتشر شده توسط ایلان ماسک ندارد.

با افزایش نگرانی‌ها در مورد شرکت‌های خصوصی رسانه‌های اجتماعی و احتمال فروش اطلاعات ما توسط این شرکت‌ها به شخص سوم برای به دست آوردن سود، برخی نگرانند که فناوری نورالینک نیز روزهای تاریک دیگری را رقم بزند که در آن به حریم خصوصی کاربران، اطلاعات آن‌ها و اصول اخلاقی زیست‌پزشکی افراد تجاوز شده و این اطلاعات به هرکسی که "ماسک" می‌خواهد فروخته شوند و تنها کاری که از دست ما برمی‌آید مشاهده‌ی سود شرکت نورالینک باشد. اما آیا علوم اعصاب و اتصال مغز و کامپیوتر با همان سرعتی که نورالینک می‌گوید در حال پیشرفت است؟

نورالینک دانشمندان و علاقه‌مندان به فناوری را نگران کرده است

پروفسور آنا وکسلر(Anna Wexler) از بخش اخلاق پزشکی و سیاست‌های سلامت دانشگاه پنسیلوانیا می‌گوید: من شک دارم که در آینده‌ی نزدیک دستگاه‌های دقیقی که فکر را می‌خوانند داشته باشیم. علم اعصاب درک کمی از عملکرد مغز و از آن کمتر توانایی رمزگشایی فعالیت‌های مغز دارد. با این حال نمی‌توان پیشرفت‌های چشمگیر نورالینک را انکار کرد.

وکسلر افزود: در حقیقت، ایده‌ی کنترل یک نشانگر توسط میمون یا انسان ایده‌ی جدیدی نیست. اما نورالینک پیشرفت‌های فنی قابل‌توجهی داشته که از آن جمله ساخت دستگاه بی‌سیم و کاشت موفقیت‌آمیز الکترودهایی در مغز است.

ماسک با تقلید از انتظارات محققان در اوایل سال ۲۰۰۰ انتظار دارد که این تراشه مغز بتواند به افرادی با مشکلات عصبی کمک کند و یا حتی هوش انسان و هوش ماشینی را ادغام کند و یک ابرانسان بسازد.

ممکن است در مورد خطر کامپیوترهایی که ذهن را می‌خوانند کمی بزرگنمایی شده باشد

وکسلر می‌گوید: چیزی که من را نگران می‌کند ادعاهای نادرست است. کارمندان نورالینک، دانشمندان و مهندسانی هستند که بر روی توسعه‌ی دستگاهی کار می‌کنند که اهداف پزشکی دارد. با این حال بنیان‌گذار این شرکت علاقه دارد ادعاهای بزرگی مثل درمان همه‌ی بیماری‌ها و ترکیب انسان و هوش مصنوعی مطرح کند.

حتی اگر نورالینک ایلان ماسک به موفقیت بزرگی در زمینه‌ی فناوری دست یابد ما همچنان باید با پیامدهای اجتماعی دستگاهی که قادر به خواندن ذهن است مقابله کنیم.

سوزان اشنایدر(Susan Schneider)، روانشناس شناختی و فیلسوف در ایمیلی به روزنامه‌ی Observer گفت: من در حالی که برای کاربردهای درمانی این تراشه‌ها برای آن دسته که مشکلات حرکتی و ذهنی دارند هیجان‌زده‌ام اما نگران گسترش بیش از اندازه‌ی آن در آینده نیز هستم.

او افزود: بدون وجود مقررات مناسب، افکار درونی شما و اطلاعات زیست‌سنجی شما می‌تواند به فروش برسد و ممکن است در آینده مردم برای ادامه شغل‌شان مجبور به استفاده از این تراشه‌ها باشند.

آزمایش نورالینک بر روی حیوانات انتقاد گروه‌هایی از جمله بنیاد مردمی رعایت اصول اخلاقی در برابر جانوران را به همراه داشته است اما پیشرفت‌های اساسی از زمان اولین آزمایش ارتباط مغز و کامپیوتر بر روی میمون در دهه‌ها قبل و اکنون نشان می‌دهد که ماسک و یا هر فرد دیگری چقدر به تحقق مفهومی مثل نورالینک و رساندن آن به پتانسلی که قولش را داده‌اند نزدیک شده اند.