در حالی ایران در اوایل قرن پانزدهم هجری شمسی قرار دارد که تحولات جمعیتی این کشور در چهار دهه گذشته، یکی از پرسرعت‌ترین تغییرات در تاریخ معاصر را تجربه کرده است، چراکه از میزان باروری بیش از ۶.۵ در دهه ۶۰ تا کاهش آن به کمتر از ۱.۵ در سال‌های اخیر؛ از جامعه‌ای جوان و در حال رشد به جامعه‌ای در آستانه سالخوردگی تبدیل شده است.
آمریکای لاتین یکی از شدیدترین افت‌های نرخ باروری در جهان را تجربه می‌کند. در سال ۲۰۱۶ نرخ باروری آمریکای لاتین به میزان ۲.۱ کمتر از نرخ جایگزینی برای حفظ یک جمعیت پایدار رسید و از طرف دیگر جوانان این منطقه به دلیل شرایط متزلزل بازار کار در حال مهاجرت دائم به بیرون از منطقه هستند. این امر موجب افزایش جمعیت سالخورده در کشورهای منطقه شده است؛ مسئله‌ای که در آینده‌ای نه‌چندان دور گریبانگیر اقتصاد کشورهای آمریکای لاتین خواهد شد.
