فقر کودکان در ترکیه به‌عنوان یک بحران رو به رشد، نتیجه سیاست‌های اقتصادی ناکارآمد، بیکاری، تورم و نابرابری‌های منطقه‌ای است. نرخ فقر کودکان در ترکیه بیش از ۳۴ درصد است، در حالی که میانگین این نرخ در کشورهای اتحادیه اروپا حدود ۱۹ درصد است. عواملی همچون تأثیرات جهانی مانند همه‌گیری کووید-۱۹ و جنگ‌های منطقه‌ای نیز این بحران را تشدید کرده‌اند. پیامدهای این وضعیت شامل ترک تحصیل، سوءتغذیه، و کاهش دسترسی به خدمات بهداشتی است که اثرات بلندمدتی بر سلامت، آموزش و اقتصاد کشور دارد. متخصصان و نهادهای بین‌المللی خواستار اصلاحات ساختاری و سرمایه‌گذاری در برنامه‌های رفاه اجتماعی هستند تا از ادامه این چرخه فقر جلوگیری شود.
