عقبماندگی ذهنی اختلالی است که با عملکرد هوشی زیر حد طبیعی همراه است. اختلال در انجام کارها در هر سن خاص که به طور معمول از فرد انتظار انجام آن میرود به نوعی عقبماندگی ذهنی محسوب میشود. معمولاً سن شروع عقبماندگی ذهنی زیر ۱۸ سال است. انواع عقبماندگی ذهنی بر اساس میزان بهره هوشی از خفیف تا بسیار شدید متغیر است. بررسیهای انجام شده حاکی است شیوع این اختلال در کشورهای غربی یک مورد از هر ۳ الی ۴ هزار تولد است. این در حالی است که در برخی از کشورهای خاورمیانه نرخ آن بالاتر است. شیوع عقبماندگی ذهنی در ایران هم ۲ تا ۵ نوزاد در هر ۱۰۰۰ مورد تولد زنده است. عقبماندگی ذهنی درمان ندارد و بهترین راه کنترل آن، جلوگیری از بروز آن است. اهمیت این اختلال ذهنی، ما را بر آن داشت تا گفتوگویی داشته باشیم با دکتر شیوا دولتی؛ روانشناس کودک و نوجوان که در پی میآید .
