کرونا همچنان می‌تازد و بذر مرگ می‌پاشد. این ویروس نامریی مرگبار خدا نکند پایش به ریه‌ای باز شود... تا امان زندگی را از کف فرد نستاند، راضی نمی‌شود. با آمدن‌اش مرگ بیش از هر دوره‌ای در کمین زندگی نشسته و پیر و جوان هم نمی‌شناسد. انگار آمده تا رنگی از زندگی باقی نماند و همه جا تکرار مرگ باشد؛ در امتداد درماندگی آدم‌ها.
