«درآمد پایه همگانی» شکلی از تامین اجتماعی است که بدون هیچ گونه الزامات کاری یا شرایط رفتاری، حداقل درآمد را برای همه تضمین می‌کند. این برنامه با سایر برنامه‌های رفاهی که اغلب هدفمند، مشروط و بوروکراتیک هستند متفاوت است. هدف «درآمد پایه همگانی» ارائه یک سطح اساسی از امنیت اقتصادی و استقلال برای همه افراد، صرف‌نظر از شرایط آنها است. به‌نظر می‌رسد اجرای چنین برنامه‌ای به دلیل تغییر ماهیت کار، افزایش اتوماسیون و هوش مصنوعی، تداوم فقر و نابرابری، و محدودیت‌های سیاست‌های اجتماعی موجود مورد نیاز است. اما آیا اجرای این طرح با چنین ویژگی‌هایی لزوما به بهبود وضعیت بازار کار یا اهداف مورد نظر دیگر خواهد رسید؟
