کاهش نرخ زاد و ولد و افزایش طول عمر، بسیاری از کشورها را با چالش‌های بی‌سابقه‌ای مواجه کرده است. نسل‌های جوان‌تر، که به عنوان نیروی کار آینده نقش حیاتی در رشد اقتصادی دارند، با فشارهای فزاینده و مسئولیت‌های سنگین‌تری در حمایت از جمعیت‌های سالمند مواجه خواهند شد. در حالی که کشورهای پیشرفته مانند ایتالیا، اسپانیا و ژاپن با نرخ‌های باروری بسیار پایین دست‌وپنجه نرم می‌کنند، این وضعیت نه تنها رشد اقتصادی را تهدید می‌کند بلکه پایداری سیستم‌های اجتماعی را نیز به خطر می‌اندازد. گزارش‌ها نشان می‌دهند که افزایش بهره‌وری و مشارکت نیروی کار، همراه با استفاده از فناوری‌هایی مانند هوش مصنوعی، می‌تواند به کاهش اثرات کمبود جمعیت کمک کند، با این حال، افزایش ساعت کاری و تأخیر در بازنشستگی می‌تواند سلامت روان و تعادل کار و زندگی را تحت تأثیر قرار دهد. این همه درحالی است که تغییرات فرهنگی و اجتماعی ناشی از کاهش زاد و ولد، ساختارهای خانوادگی و روابط بین‌نسلی را متحول خواهد کرد.
