به گزارش آتیه آنلاین، این روزها با بالار فتن دلار و افزایش دستمزد بازیگران شرایط فیلمسازی نسبت به سال های گذشته بسیار سخت شده است به گونه ای که هزینه تولید یک فیلم معمولی درام متوسط شهری یا آپارتمانی، چیزی در حدود ۵/۱ میلیارد تومان هزینه در پی دارد. این هزینه، بسته به اینکه چه کسانی در آن پروژه مشارکت داشته باشند، متغیر است اگر قرار باشد از دو یا سه بازیگر مطرح استفاده شود، قطعاً پرهزینه ترین بخش، دستمزد بازیگران خواهد بود. از طرفی کیفیت عوامل مورد استفاده در فیلم سینمایی نیز در هزینه فیلم تأثیر بسیاری می‌گذارد. این بازیگران و عوامل در صورتی که با کارگردان نام‌آشنایی مواجه باشند و بدانند که باعث دیده شدنِ بازیگری‌شان خواهد شد، به شدت در دستمزدها تخفیف می‌دهند؛ اما در مقابل کارگردان‌های جوان کوتاه نمی آیند.

حسن برزیده، کارگردان سینما چندی پیش در گفتگویی پیرامون وضعیت فیلمسازی در عرصه هنر هفتم بیان کرد: «از فروش هر فیلم ۴۰ درصد به تهیه‌کننده می‌رسد و یک فیلم موفق باید حدود ۳۰ میلیارد تومان بفروشد و این در حالی است که در بهترین حالت، در سینمای ایران هر سال یک فیلم می‌تواند چنین فروشی داشته باشد. شرایط ساخت فیلم در کشور بسیار سخت شده و فیلمسازی بسیار گران تمام می‌شود. نمی‌توان این محدودیت‌ها را فقط به سلیقه مردم مربوط دانست؛ فیلم خوب ساختن بسیار سخت و گران شده و به همین دلیل تعداد آثار خوبی که ارزش دیدن داشته باشند بسیار کم است. شرایط اکران نیز در کشور ما به گونه‌ای است که معلوم نیست شما بتوانید زمان خوبی برای اکران فیلم‌تان پیدا کنید. از سوی دیگر سینما رفتن هزینه دارد و مردم ترجیح می‌دهند برای فیلمی هزینه کنند که دیدن فیلم به آنها لذت بدهد و به قولی ارزش هزینه کردن داشته باشد. متاسفانه فیلم‌های ما بی‌خاصیت شده و مردم معمولاً با دیدن یک فیلم در سینما احساس می‌کنند فریب خورده‌اند و چیزی دستگیرشان نشده است.»

علیرضا رئیسیان نیز که از جریان‌های منتقد سینمای ایران است، به تازگی در گفت و گویی به تولید فیلم‌های سینمایی و اعلام هزینه‌های غیرواقعی درباره ساخت شماری از فیلم سینمایی انتقاد و تأکید کرده است: «یک فیلمی که تا پیش از این با دو میلیارد ساخته می‌شد، با ورود این سرمایه‌ها (اشاره به سرمایه های مشکوک) به هفت میلیارد تومان رسیده است. هیچ شکی نیست و مشخص می‌کند که شکل سرمایه‌گذاری کاملا ایراد دارد.» و تأکید نموده این نوع سرمایه گذاری به کلیت سینما ضربه زده است.

حالا دیگر می توان فهمید که چرا برخی از هنرمندان قدیمی که اتفاقاً از کاربلدهای عرصه سینما و صنعت فیلمسازی هستند گوشه عزلت اختیار کردند و دیگر فیلمی نمی‌سازند و اساسا سینمای ایران آرام آرام دارد از ساخت فیلم خوب تهی می‌شود. بدیهی است که منظور از فیلم خوب فقط فیلمی نیست که تنها مخاطب را سرگرم کند بلکه منظور فیلمی است که مخاطب را به تفکر وادارد و پیامی را به او القا کند. با این حال در کشور فیلم‌سازان خوب و توانمندی داریم که ایده‌پردازهای بسیار خوبی هستند که اگر حمایت اقتصادی از این افراد انجام شود، توانایی رسیدن به موفقیت‌های زیادی را دارند. در غیر این صورت آنچه در حال رخ دادن است هم برای سینماگر و هم برای تماشاگر یک شکست است.چراکه ادامه این وضعیت فضا را برای فیلم‌های کمدی فست فودی بازتر می‌کند و سینمای ایران به سمت و سویی خواهد رفت که  نقدهای جدی ای به آن وارد است.