به‌عنوان مثال، کارفرما مسئولیت اجرای قوانین ایمنی و بهداشت کار را برعهده دارد و به دلیل حساسیت و مخاطرات ناشی از عدم التزام به قانون، به هیچ نحوی نباید از قبول مسئولیت شانه خالی کند. در غیر این‌صورت اگر حادثه‌ای رخ دهد و یا محیط کارگاه منجر به بیماری کارگر شود، باید در مراجع مربوطه پاسخگو باشد. آموزش‌های ایمنی اعم از آموزش‌های عمومی و تخصصی مرتبط با مشاغل گوناگون نیز از الزامات و ضروریات شکل‌گیری کارگاه ایمن محسوب می‌شوند. به همین جهت لازم است مطابق آیین‌نامه آموزش ایمنی کارگران، کارفرمایان و کارآموزان و دستورالعمل‌های مربوطه مورد توجه قرار گیرند.
تجهیزات ایمنی شامل وسایل حفاظت فردی کارگران و تجهیزاتی از قبیل سیستم‌های اعلام و اطفای حریق، سامانه‌های حفاظت از سقوط، سیستم‌های ضد تصادم و دیگر موارد مرتبط نیز در پیشگیری از وقوع حوادث و گاهی در کاهش آسیب‌ها اثربخشی دارند. در این ارتباط بر استفاده از تجهیزات استاندارد و منطبق با الزامات قانونی مانند آیین‌نامه تجهیزات حفاظت فردی تأکید می‌شود. اگر بخواهیم به‌صورت ریشه‌ای به موضوع بپردازیم، می‌توان از دو دیدگاه نوگرایانه و کلاسیک و آکادمیک به مسئله پیشگیری از حوادث کار در حوزه فعالیت مشاغل پرریسک و مخاطره‌آمیز پرداخت. در دیدگاه نوگرایانه باید از علوم دیگر در راستای اهداف ایمنی کارگاه‌ها و صنایع به‌ویژه از دانش و فناوری در حوزه کامپیوتر بهره برد که نیازمند همکاری متخصصان حوزه‌های اینترنت اشیاء، هوش مصنوعی، دیتا و اتوماسیون صنعتی است. به‌عنوان مثال با استفاده از خودروهای بدون راننده و خودران در سال‌های آینده، شاید مفهومی به نام تصادف به یک خاطره تلخ تبدیل ‌شود و نسل‌های آینده برخورد دو خودرو را هیچ‌وقت مشاهده نکنند. دیگر اینکه دوربین‌ها و سیستم‌های هوشمند تشخیص وسایل حفاظت فردی از لحاظ نوع و تعداد و شناسایی شخص در کارگاه‌های مختلف به‌همراه ثبت دیتا و رفتار و آنالیز و گزارش‌دهی فوری و بلندمدت نیز قابل‌توجه است. در دیدگاه کلاسیک و آکادمیک در کارگاه‌ها و صنایع که ساختار و تشکیلات ایمنی و بهداشت کارآمدی دارند، ابتدا باید عوامل بالقوه آسیب‌رسان را با توجه به الزامات قانونی، فهرست خطرات یا چک لیست، شرح وظایف و عملکرد افراد، تجهیزات، حوادث مشابه و کنترل‌های ایمنی موجود شناسایی کرد. سپس ضرورت دارد براساس اولویت‌های کنترل خطرات، برای پیشگیری از وقوع حوادث اقدام لازم صورت گیرد. در واقع اولویت اول کنترل حذف خطر است؛ یعنی در صورت امکان خطر حذف شود. مثلاً حذف جابه‌جایی دستی اجسام با به‌کارگیری تجهیزات مکانیکی. اولویت دوم جایگزینی است؛ یعنی استفاده از مواد یا روش‌هایی با خطر کمتر. مانند استفاده از برق ۲۴ ولت به‌جای برق ۲۲۰ ولت برای روشنایی سیار. در صورت عدم امکان حذف یا جایگزینی می‌توان از کنترل‌های مهندسی نظیر حفاظ‌ها، سیستم ارتینگ، قفل‌های داخلی تجهیزات، عایق‌های صوتی و سیستم‌های تهویه استفاده کرد. اولویت چهارم نیز کنترل‌های مدیریتی مانند آموزش، تدوین دستورالعمل، بازرسی ایمنی، تشویق و تنبیه، محدودیت دسترسی‌ها و... است. آخرین اولویت کنترل خطرات نیز در قالب استفاده از تجهیزات حفاظت فردی دسته‌بندی می‌شود.