به گزارش آتیه آنلاین، در چند سال اخیر تلاش شده سیاست کاهش سن ورودی‌های صندوق در قالب طرح پوشش فراگیر خانواده ایرانی، تقویت بازرسی‌ها با استفاده از فناوری‌های نوین، بیمه دانشجویان و زنان خانه‌دار، بیمه کارفرمایان صنفی، بیمه اتباع خارجی و مشاغل پلتفرمی، با توجه به تحولات بازار کار و افزایش سهم خویش فرمایان و کارکنان مستقل و همچنین تحولات جمعیتی با ورود متولدین دهه ۷۰ و ۸۰ شمسی به بازار کار دنبال شد.
براساس اطلاعات موجود، نتیجه این تلاش‌ها با استفاده از فرصت پنجره جمعیتی ایجاد شده موجب شد تا میانگین سن بیمه‌شدگان تحت پوشش سازمان تنها در سال ۱۴۰۱ به میزان ۲.۱ سال کاهش یابد. به طور مسلم این روند در سال گذشته نیز ادامه داشت. همچنین تلاش این نهاد بیمه‌گر در سال جاری بر اجرای این سیاست برنامه‌ریزی شده است.
سیاست کاهش سن ورودی‌‏های سازمان تأمین اجتماعی و جوان‌ترشدن بیمه‌شدگان تحت پوشش سازمان گامی موثر در راستای ساختن آینده تأمین اجتماعی و به تعویق انداختن بلوغ آن خواهد بود تا با جوان شدن جمعیت تحت پوشش اهداف بزرگی همچون کاهش ضریب پشتیبانی، جذب بیمه‌شدگان جوان و رشد منابع درآمدی پایدار را با اجرای طرح‌های بیمه‌ای دنبال کند.
به واسطه خدمات گسترده در راستای پوشش گسترده بیمه‌ای برای گروه‌های مختلف به ویژه دانشجویان، امدادگران، پزشکان، دامپزشکان، دختران خانه‌دار و دیگر گروه‌های هدف، علاوه بر اجرای سیاست‌های کاهش سن ورودی‏های تأمین اجتماعی، در حال حاضر بر اساس داده‌های آماری مدیریت و آمار و محاسبات اقتصادی و اجتماعی سازمان تا شهریورماه سال‌ گذشته ۱۵ میلیون و ۷۳۷ هزار و ۶۱۲ بیمه‌شده اصلی شامل ۱۰ میلیون و ۹۱۸ هزار و ۱۷۰ بیمه‌شده اجباری از خدمات این سازمان بهره‌مند شدند.
همچنین یک میلیون و ۳۳۴ هزار و ۳۸۴ نفر بیمه‌شده در بخش حرَف و مشاغل آزاد، ۶۰ هزار و ۱۵۷ نفر بیمه دانشجویان، ۴۹۱ هزار و ۸۳۲ بیمه‌شده زنان خانه‌دار، ۶۹۱ هزار و ۲۲۲ نفر بیمه‌شده اختیاری و ۲۰۱ هزار و ۵۴۹ بیمه‌شده در حوزه کارفرمایان صنفی تحت پوشش خدمات این سازمان قرار گرفتند. این بخش از بیمه‌شدگان به طور یقین در کاهش سن ورودی‏های تأمین اجتماعی تأثیر جدی خواهد داشت.

ارتباط مستقیم جوانی تأمین اجتماعی با افزایش ضریب پشتیبانی
ضریب پشتیبانی به عنوان یکی از ملاک‌های اصلی برای هر صندوق بازنشستگی برای نشان دادن میانگین افراد بیمه‌شده و مستمری‌بگیر تحت پوشش محسوب می‌شود بنابراین هرچه میزان ورودی‏ها یعنی بیمه‌شدگان بیشتر باشد تعداد خروجی‏‌ها یعنی مستمری‌بگیران کاهشی باشد نشان‌دهنده ضریب پشتیبانی مناسب برای هر صندوق بیمه‌ای خواهد بود.
بنابراین همه اطلاعات موجود نشان می‌دهد که به هر میزان ورودی‏‌‏ها بیشتر و خروجی‏‌ها کمتر باشد سازمان‌های بیمه‌ای از نسبت پشتیبانی مناسب‌تری برخوردار خواهند بود و همین مسئله جوانی آن صندوق یا سازمان را نشان خواهد داد زیرا منابع درآمدی از مصارف آن پیشی می‌گیرد.
با جوان شدن سازمان تأمین اجتماعی افزایش نسبت پشتیبانی از نظر منابع درآمدی هم به دست می‌آید. یکی از مهمترین شاخص‌هایی که برای ارزیابی فراگیری پوشش بیمه‌ای و پایداری مالی صندوق‌های بیمه‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد شاخص نسبت پشتیبانی است. این شاخص به تعداد بیمه‌شدگان تحت پوشش صندوق به تعداد پرونده‌های مستمری‌بگیران تعریف می‌شود.
به عبارتی این شاخص نشان می‌دهد که چند بیمه‌شده یک مستمری‌بگیر را حمایت و پشتیبانی می‌کنند. این شاخص از ۲ منظر جمعیتی و مالی دارای اهمیت است. به طور معمول بعد جمعیتی آن بیشتر نشان‌دهنده این موضوع است که به ازای هر مستمری‌بگیر چند شاغل یا بیمه شده وجود دارد که با توجه به تحولات جمعیتی و رشد سالمندی و همچنین افزایش سن ورود به بازار کار رسمی، این شاخص روندی نزولی داشته است. به طوری که از ۱۱.۴ در سال ۱۳۶۰ به ۳.۹ در مرداد ماه ۱۴۰۲ رسیده است.
اما آنچه که در صندوق‌های بازنشستگی و بیمه‌ای بیشتر باید مورد توجه باشد، جنبه مالی این شاخص است که نشان‌دهنده آن است که برای تأمین مستمری یک بازنشسته، ازکارافتاده یا بازمانده باید از چند نفر بیمه شده با میانگین دستمزد مشخص حق بیمه دریافت کرد. افزایش ضریب پشتیبانی بیانگر آن است که سیاست‌های واقعی‌سازی دستمزدهای مشمول حق بیمه و کاهش فرار بیمه‌ای، ساماندهی و پالایش بیمه‌شدگان و کارگاه‌های دارای معافیت بیمه‌ای در راستای تحقق عدالت بیمه‌ای و حمایت از تولید در قالب بخشودگی جرایم و تقسیط بدهی‌ها، تعامل مستمر با تشکل‌های کارگری و کارفرمایی، تقویت بازدیدهای نظارتی و میدانی، توسعه خدمات غیرحضوری و بازنگری در رویه‌ها و مقررات با هدف تسهیل امور و بهبود فرآیندها به صورت موثر عمل کرده و موجب افزایش پایداری مالی و کاهش ناترازی منابع شده است.

دغدغه کاهش بلوغ صندوق‌های بازنشستگی

زمان تشکیل و ایجاد صندوق‌های بازنشستگی، این صندوق‌ها در مسیر تکوینی خود به واسطه تحولات جمعیتی و سالمندی و همچنین تحولات بازار کار به بلوغ می‌رسند یعنی نسبت ورودی‌ها به خروجی‌های آنها یا همان نسبت پشتیبانی مدام در حال کاهش بوده و پایداری مالی آنها برای ایفای تعهدات آینده با چالش مواجه می‌شود. بنابراین مهمترین دغدغه حکمرانی در صندوق‌های بیمه‌ای به تعویق انداختن بلوغ صندوق است.
تعویق بلوغ صندوق در قالب اعمال اصلاحات سنجه‌ای مانند افزایش نرخ حق بیمه، کاهش مزایای مستمری، افزایش سن بازنشستگی و همچنین کاهش سن ورود به صندوق اعمال می‌شود. براساس داده‌های آماری موجود، میانگین سن بیمه‌شدگان در دهه اخیر همواره صعودی بوده که ضمن افزایش میانگین سوابق بیمه‌ای بیمه‌شدگان موجود رشد روزافزون خروجی‌‏های صندوق در سال‌های آتی به واسطه احراز شرایط برخورداری از مستمری بازنشستگی را در بردارد.
سازمان تأمین اجتماعی با جامعه آماری ۴۷ میلیون نفر در حال حاضر به بیش از ۵۳ درصد جامعه خدمات بیمه‌ای، درمانی و بازنشستگی خدمات‌رسانی می‌کند. در همین راستا سیاست‌های کاهش سن بیمه‌شدگان در سال‌های اخیر می‌تواند منجر به ارائه بهتر تعهدات به همه افراد بیمه‌شده و مستمری‌بگیر شود.