این افکارسنجی به صورت تلفنی و در روزهای ۱۶ تا ۲۵ بهمن ماه ۱۴۰۱ انجام شده است. بر اساس یافته‌های این پژوهش بیش از ۷۰ درصد از افراد پاسخگو تاکنون کمک به افراد متکدی یا گدا را تجربه کرده‌اند.

جامعه آماری این پیمایش شامل تمامی شهروندان بالاتر از ۱۸ سال ساکن در مناطق ۲۲ گانه شهر تهران است. حجم نمونه این تحقیق ۵۸۱ نیز نفر بوده که به صورت تصادفی ساده انتخاب شده است.

همچنین ۵۲ درصد از افراد شرکت‌کننده در این پیمایش اعلام کرده‌اند که موافق کمک به افراد متکدی هستند (جمع گزینه‌های تاحدی، زیاد و خیلی زیاد). ۴۶ درصد از مشارکت‌کنندگان نیز یا مخالف کمک به این افراد بوده و یا به میزان «کم» و «خیلی کم» موافق بوده‌اند. ۲ درصد نیز نظرخاصی در این موضوع نداشتند.

طبق ارزیابی شرکت‌کنندگان، بیشتر متکدیان از گروه کودکان (۳۳.۵ درصد) هستند. بعد از این گروه، به ترتیب گروه‌های سالمندان (۱۶.۱درصد)، معتادان (۱۳ درصد)، زنان خیابانی (۱۲.۵ درصد) و گدایان خارجی با (۱۱.۴ درصد) قرار می‌گیرند. به نظر این شهروندان تهرانی ۱۳.۵ درصد متکدیان نیز به گروه‌های معلولان جسمی و ذهنی، منحرفین جنسی و متکدیان دوجنسیتی قرار هستند.

همچنین پنج دلیل عمده شکل‌گیری پدیده تکدی‌گری از نظر پاسخ‌گویان عبارت است از کسب درآمد بدون دردسر و زحمت (۱۷.۹۱ درصد)، نداشتن شغل و درآمد (۱۶.۵ درصد)، نداشتن سرپرست یا خود سرپرست بودن (۱۵.۴ درصد)، سودجویی از کودکان و معلولان (۱۲.۶ درصد) و اعتیاد به مواد مخدر (۱۰.۲ درصد).

فقدان نهادهای حامی از افراد نیازمند با ۹.۲ درصد، نداشتن مهارت و فنون شغلی با ۷ درصد، پیری و معلولیت با ۶.۵ درصد و مهاجرت از روستا به شهرها با ۴.۷ درصد از دیگر موارد اشاره شده است.

۴۹.۶ درصد از پاسخ‌گویان معتقدند که شیوع ویروس کرونا نقش «کم» و «بسیار کم» در گسترش پدیده تکدی‌گری داشته است. همچنین ۴۶.۳ درصد نیز ابراز داشتند که شیوع کرونا می‌تواند (تاحدی، زیاد و خیلی زیاد) عامل گسترش پدیده تکدی‌گری باشد. ۳.۴ درصد هم گفته‌اند کرونا «اصلا» نقشی در گسترش پدیده تکدی‌گری نداشته است. ۰.۷ درصد هم در این باره نظری ابراز نکرده‌اند.

بخش دیگری از یافته‌های این نظرسنجی به برآورد میزان تاثیر شرایط اقتصادی بر گسترش پدیده تکدی‌گری اختصاص داشته است. بر این مبنا ۸۵.۳ درصد از پاسخ‌گویان معتقدند که تورم و افزایش قیمت کالا و خدمات (به میزان خیلی زیاد، زیاد و تا حدی) در گسترش تکدی‌گری نقش دارد. این در حالی است که ۱۲.۹ درصد به میزان «خیلی کم» و «کم» این پدیده را ناشی از مشکلات اقتصادی دانسته‌اند. ۱.۸ درصد افراد نیز در این باره نظری نداشته‌اند.

همچنین اقدامات و راهکارهای مورد تاکید در این نظرسنجی برای رفع معضل تکدی‌گری به ترتیب عبارتند از: ایجاد اشتغال (۲۳.۴ درصد)، سازماندهی نیازمندان واقعی (۲۰.۷ درصد)، ایجاد و گسترش مراکز و نهادهای حمایتی (۱۹.۹ درصد) و آموزش و کسب مهارت‌های شغلی (۱۳.۸ درصد).

۲۲.۲ درصد باقی مانده نیز راه‌حل‌های برخورد قانونی با متکدیان و جمع‌آوری آنان (۱۰.۱ درصد)، کمک نکردن مردم (۷.۵ درصد)، جلوگیری از مهاجرت از حاشیه‌ها به شهرهای بزرگ (۴.۶ درصد) را پیشنهاد داده‌اند.

بر اساس ارزیابی ۵۸.۳ درصد از پاسخ‌گویان، ورود گروه‌های خیریه و هیات‌های مذهبی برای کمک به طرح ساماندهی متکدیان «خیلی خوب»، «خوب» و «تاحدی خوب» است. در حالی که ۳۴ درصد این اقدام را «بد» و «خیلی بد» دانسته‌اند. در این میان ۷.۷ درصد از افراد نیز نظری نداشته‌اند.