مهدی لشگری در گفت‌وگو با آتیه‌آنلاین با اشاره به مسمومیت‌های زنجیره‌ای دانش‌آموزان و معلمان در برخی مدارس کشور ادامه داد: زمانی که حضور در مدرسه با تهدید و ناامنی همراه می‌شود و خطر جانی و روانی آن بالا می‌رود به صورت خودکار افراد از حضور در مدرسه منصرف می‌شوند.
لشگری با تاکید بر اینکه احساس ناامنی و منع از حضور در مدرسه، مرتکبان جرم را به هدف‌شان نزدیک می‌سازد، افزود: من و شما اگر احساس کنیم فرزندمان با حضور در مدرسه جانش به خطر می‌افتد شاید در صورت تکرار و تشدید این مساله، او را به مدرسه نفرستیم که به نظرم مرتکبان هم همین هدف را دنبال می‌کنند.
او در پاسخ به تفاوت آثار روانی مسمومیت‌های برآمده از عوامل بیرونی با آثار روانی ناشی از بیماری زمینه‌ای گفت: نتایج تحقیقات نشان می‌دهد زمانی که یک فرد دارای سابقه بیماری و اختلال روانی در معرض حوادثی مانند زلزله، سیل و جنگ قرار می‌گیرد قطعا آسیب‌پذیرتر از فرد سالم و بدون سابقه بیماری است.
لشگری ترس، اضطراب و احساس ناامنی را واکنش خارجی فرد به عوامل بیرونی خواند و افزود: افراد از وجود خود دچار ترس و یا اضطراب نمی‌شوند بلکه همواره عوامل بیرونی زمینه‌ساز بروز این علائم هستند.
وی با تاکید بر شدت اثرگذاری عامل بیرونی مسمومیت بر روان دانش‌آموزان گفت: زمانی که عوامل خارجی هدف‌مند دانش آموزان را مسموم می‌کنند به دلیل عامدانه و خارجی بودن علت بروز، تبعات روانی آن نیز بیشتر است.
این روانشناس در پاسخ به تاکید مسئولان بر اینکه «حفظ آرامش دانش‌آموزان مسموم شده باید در اولویت باشد»، گفت: زمانی که جراحتی بر بدن فردی وارد می‌شود اطرافیان تلاش دارند که با خونسردی، توجه فرد را از جراحت دور کنند. در این مورد خاص، ناخودآگاه عوارض روانی و جسمی به جهت تکرار مسئله، مرموز و پنهانی عمل‌کردن مرتکبان شدید و به تبع آن، حفظ آرامش نیز در چنین شرایط سختی، گاه غیرممکن به نظر می‌رسد.
این دکترای روانشناسی با اشاره به نزدیکی نشانه‌های مضطرب‌شدن به علائم ناشی از مسمومیت و بیماری‌های تنفسی گفت: وقتی فرد دچار اضطراب پانیکی می‌شود علائم فیزیولوژیکی مانند ضربان قلب بالا، احساس گرگرفتگی، تنگی‌نفس، درد قفسه سینه، خشکی دهان، تاری دید و حتی از دست رفتن تعادل بروز پیدا می‌کند.
لشگری در بیان علائم روانی و فیزیولوژیک مسمومیت گفت: زمانی که دانش‌آموز در معرض گاز قرار می‌گیرد خود به خود دچار تنگی نفس می‌شود و در چنین وضعیتی، به دلیل ترس از بند آمدن نفس و مرگ، تنگیِ نفس او تشدید می‌شود.
این مدرس دانشگاه ادامه داد: طبیعتا اگر مسئولان اعلام کردند هدف مرتکبان از مسمومیت دانش‌آموزان دختران جلوگیری از تحصیل آنهاست، مرتکبان می‌خواهند با این اقدام، امنیت‌روانی دانش‌آموزان و خانواده‌های آنها را به خطر بیندازند که در نهایت با تشدید ناامنی، برای حفظ جان خود، مجبور به عدم حضور در مدرسه و تحصیل شوند.
او گام نخست مهم در کاهش پیامدهای روانی مسمومیت‌های زنجیره‌ای دانش‌آموزان در مدارس کشور را شناسایی و حذف عوامل بیرونی دانست و در بیان اقدامات مشاوره‌ای موثر در این زمینه گفت: احتمال بروز اضطراب پس از حادثه در دانش‌َآموزان و معلمان با تجربه مسمومیت بسیار بالاست. پس از گذشت یک ماه از زمان وقوع، در افراد مسموم شده علائمی مانند کابوس در شب، مرور خاطرات روز واقعه، بازگشت به علائم بدنی اضطراب مجدد بروز پیدا می‌کند که نیازمند مداخلات جدی فردی است و در شرایط بروز نشانه‌های شدید دارودرمانی باید انجام شود.
خبر نخستین سریال از سلسله حوادث با علائم مسمومیت روز نهم آذرماه امسال در یکی از هنرستان‌های قم رسانه‌ای شد. اتفاقی که منجر به مسمومیت ۱۸ دانش‌آموز دختر قمی شد که تمام آنها با حضور عوامل اورژانس به مراکز درمانی منتقل شدند و از دو ماه گذشته تاکنون نیز مسموم‌کردن دانش آموزان و معلمان در مدارس مختلف دخترانه کشور ادامه دارد.
نظر شما