به گزارش آتیه‌آنلاین، بر اساس ارقام یورواستات، کشور ایتالیا با۳۱.۳ درصد، رتبه یکی مانده به آخر نرخ اشتغال برای کارگران جوان (۱۵ تا ۲۹ سال) در اروپا را دارد که این میزان بیکاری برای زنان به ۲۶.۴ درصد کاهش می‌یابد. این ارقام نشان می‌دهد که یافتن شغل یا جستجوی شغل بهتر برای یک جوان چقدر دشوار است و درصد بالایی از کار غیررسمی را نشان می‌دهد. نتایج یک مطالعه نشان می‌دهد که ۳۵ درصد از جوانان بین ۱۵ تا ۳۵ سال اظهار داشتند که در جایی مشغول به کارند که وضعیت استخدامی مشخصی ندارد.

کارگران میانسال نیز با مشکلات مشابهی مواجه‌اند. برای مثال آمارها نشان می‌دهد که در حالی که نزدیک به نیمی از کارگران جوان (۴۷ درصد) که در رده سنی بین ۱۵ تا ۲۹ سال هستند، دارای قراردادهای ثابت هستند، تنها ۱۳.۷ درصد از افراد بالای ۳۵ سال (طبق آمار یورواستات) از قرارداد دائمی بهره‌مند هستند. در این میان وضعیتی نیز وجود دارد که به آن در اصطلاح «اشتغال خاکستری» می‌گویند. اصطلاحی که به نامنظمی و بی‌نظمی در نوع کار کردن اشاره می‌کند. این بخش کارمندانی را در بر می‌گیرد که برای پیمانکار کار می‌کنند یا دارای مشاغل آزاد هستند. قراردادهای آن‌ها اغلب پاره وقت و نامشخص است و گاهی نوع و میزان کار با قراردادهای درج شده مطابقت ندارد.

از نظر دستمزد نیز شاهد وضعیت خوبی در ایتالیا نیستیم. در واقع ایتالیا تنها کشور اروپایی است که برخی دستمزدها نسبت به سال۱۹۹۰ نزدیک به سه درصد کاهش یافته است این در حالی است که در کشورهایی مانند آلمان و فرانسه دستمزدها نزدیک به ۳۰ درصد افزایش یافته است.

موضوع دیگر اینکه نزدیک به۵۰ درصد از کارگران ۳۰ تا ۳۴ ساله در ایتالیا بین ۸ تا ۱۶ هزار یورو در سال درآمد دارند؛ گروه درآمدی که بازه آن از «فقر مطلق» تا «نزدیک به معیشت معمولی» متغیر است. در واقع می‌توان گفت این نسلی است که بحران‌های متوالی را تجربه کرده است. نسلی که در هنگام ورود به بازار کار با بحران سال ۲۰۰۸ مواجه شدند. چند سال بعد و با شروع کرونا چالش جدیدی سر باز کرد و اکنون این کشور با نرخ تورمی مواجه است که بسیار فرساینده محسوب می‌شود.

چنین شرایطی مستقل شدن جوانان از خانواده خود را بسیار دشوار می کند و نشان می‌دهد که چرا جوانان به طور متوسط تا ۳۰ سالگی خانواده خود را ترک نمی‌کنند و هنوز در کنار پدر و مادر خود زندگی می‌کند. همچنین توضیح می‌دهد که چرا بسیاری از جوانان تصمیم می‌گیرند برای گذران زندگی بهتر به خارج از کشور مهاجرت کنند؟ مطالعه‌ای توسط انجمن کارفرمایان ایتالیا نشان می‌دهد که ۳۴۵ هزار جوان ایتالیایی بین ۱۵ تا ۳۴ ساله، در ۱۰ سال گذشته به خارج از این کشور مهاجرت کرده‌اند. دیگران هم اگرچه در ایتالیا مانده‌اند اما امید خود را برای ساختن یک زندگی مستقل از دست داده‌اند. در سال ۲۰۲۱، افراد آموزش ندیده و استخدام نشده ۲۳.۱ درصد از جمعیت جوان ۱۵ تا ۲۹ ساله ایتالیا را تشکیل می‌دادند که تا کنون بالاترین رقم در قاره اروپا است.

اتاق‌های کار خوداشتغالی و کار مخاطره‌آمیز

قراردادهای نامنظم بازار کار ایتالیا، به جای اینکه توسط نوآوری‌های تکنولوژیکی هدایت شود، همیشه تمایل دارد تا سود از دست رفته را با هزینه‌های کمتر نیروی کار جبران کند. این در حالی است که بحران موجود چپ سیاسی و اتحادیه‌ای را از بین برده است. به همین دلیل است که استراتژی اشتغال اروپا که بر اساس «امنیت انعطاف‌پذیر» ساخته شده است، با مجموعه‌ای از مقررات که از دهه ۱۹۹۰، بی‌نهایت قراردادهای نامطمئن را معرفی کرده‌اند، بدون هیچ‌گونه پشتوانه اجتماعی برای جبران، در ایتالیا جا افتاده است. به طور خلاصه می‌توان گفت که انعطاف‌پذیری، بدون توجه به امنیت شغلی، به نیروی کار تحمیل شده است. قراردادهای انعطاف‌پذیر به این معناست که با کارگران جدید می توان مانند کالا رفتار کرد و در صورت عدم نیاز آن‌ها را برداشت و دور انداخت.

بارزترین ویژگی اشتغال جوانان امروز، کنترل کامل بر بدن کارگران جوان است که با از بین بردن عزت نفس آن‌ها و یا با قرار دادن آن‌ها تحت فشار روانی و عاطفی حاصل می‌شود. تماس‌های زیادی برای کمک از جوانانی دریافت می‌شود که با آن‌ها در محیط کاری مانند برده رفتار می‌شود، حتی در شغل‌هایی نظیر وکالت یا معماری که برای حضور در این مشاغل نیاز به سطح تحصیلات، صلاحیت و تجربه بالایی وجود دارد.

اما برای تغییر این وضعیت چه می توان کرد؟

گروه‌های حمایت‌گر و اتحادیه‌ها بر این باورند که در ایتالیا، عادت به جنگیدن بر سر این مسائل را از دست داده‌اند. در واقع آن‌ها معتقدند اقدامات باید به روز شود تا به ابزاری مؤثر برای دفاع در برابر این اشکال جدید استثمار تبدیل شود. آن‌ها در تلاشند که در این مقطع حیاتی وبا وجود بحران انرژی و اقتصادی و با رادیکالیزه شدن دولت راست افراطی، برای حقوق و قدرت خرید مناسب برای کارگران فشار بیاورند.